Bliźniacy

[Dekaos Dondi]

Mówiono na nich: nasiona klonu, gdyż zrośnięci bokami głów, przypominali owe. Konserwatywna społeczność osady mająca ustalone poglądy, nie szczędziła im przykrości, zarówno psychicznych, jak i fizycznych.

 

Kiedyś późnym popołudniem doznali przedziwnej wizji. Na tle nieba spostrzegli wirujący, żółtawy obiekt. Wystająca srebrzysta długość, odbijała pomarańczowe światło. Usłyszeli pytanie:

 

–– Widzicie ten piękny klon?

–– Tak.

–– Pragnie być ścięty, żebym i was mogła rozdzielić. Chcecie tego?

  

*

Czują tylko lekkie łaskotanie miłosiernej piły mechanicznej, choć krew tryska obficie. Rany zabliźniają się momentalnie.

 

–– Nie żal ci klonu?

–– Żal? O kant dupy go rozbić. To tylko głupie drzewo. Ważne, że jesteśmy rozdzieleni.

–– Niezupełnie. Raczej złączeni czymś innym.