Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Fobia społeczna

 

Popatrz jak wszędzie 
Groźnie, niepewnie.
Boisz się świata,
Boisz się śnić.

 

Chcesz się zbuntować,
Można inaczej.
To nie dla ciebie.
Po co tak żyć?

 

Chcesz się uwolnić,
Lecz nie potrafisz.
Chcesz tak jak oni,
Lecz nie masz sił.
 
Widzisz człowieka;
Jest pewny siebie.
Ty tak nie umiesz,
Chciałbyś być nim.

 

          Jesteś jedyny,
          Jesteś wybrany,
          Tak delikatny
          Jak tamten kwiat.

 

          Tamten co przekwitł, 
          Umarł przedwcześnie.
          Poza skorupą 
          Żył kilka lat.

 

          Oto jest jajo,
          Tutaj przebywasz.
          Miejsce bezpieczne,
          Ściany we łzach.

 

          Znów się wyklułeś,
          Chcesz być silniejszy.
          Wrócisz niebawem,
          Wrócisz na dniach.

 

No i wróciłeś,
Szybciej niż wczoraj.
Widzę twą rozpacz,
Widzę twój płacz.

 

Wiem, że robiłeś
Jak cię uczono.
Teraz odpocznij,
Połóż się spać.

 

Gdy się obudzisz
Znów się wyklujesz,
Mam więc dla ciebie
Gros dobrych rad.

 

Bądź wystraszony,
Cichy, nieśmiały.
To niepokorni
Zdobędą świat. 

 

---

 

Opublikowano (edytowane)

Lęki społeczne, to przypadłość, która jest dość powszechnie bagatelizowana, a wiedza w społeczeństwie o niej raczej znikoma. Poruszyłeś więc dosyć istotny temat i za to masz dużego plusa, czuję jednak pewien niedosyt, tym bardziej, że jestem przekonany, że stać Cię na więcej :)

 

Pozdrawiam serdecznie :)

 

 

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • @Adler Rzeczywiście tak jest... 
    • „Uczucie nieznane” 3/11/25      Uczucie nieznane, może nawet niezrozumiane, ale nazwane, chemicznym składem zaszyfrowane, pnące się ku słońcu jak zakazane, troszkę zlęknione, jednocześnie odważne, chętnie niewidziane, chyba troszkę jeszcze niepoznane, ale już zrozumiane — miłość.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @viola arvensis Wiesz w takiej grze, to chyba Warhammer było, była postać, bo wybierałeś tam postać, i ta postać miała k 6 (chodzi o kostkę do gry) pochlebców :) Akurat zdaje się pani Grzeszczak, o ile się nie mylę, bo już nie jestem pewny, ale jest chyba nawet moją sąsiadką, choć nigdy jej nie spotkałem :)
    • @Simon Tracy To bardzo ciekawy pomysł, interesujący intelektualnie, a ja akurat jestem byłym prawnikiem, że poeta to właściwie ktoś skazany prawomocnie na banicję :)) Ekstra !!
    • Kim jesteś dla mnie, że pląsałbym na gzymsie, mierząc się z tajfunem na żywo w telewizji? Że przebiegłbym przeręblę z opaską na oczach, trując źle życzące krewnych języki? Kim jesteś dla mnie, że powtórnie nie wiem, czy dziękować Stwórcy, czy rzucić mu wyzwanie i kim będziesz, kiedy zeskoczę z tego gzymsu, a Ty w tym czasie będziesz sama przy ekranie?   Jesteś mą Nefretete unoszącą się na monsunie, co mi zabiera ciepłe kafle i sen Jesteś ostatnim pociągiem jadącym w ciemną noc udającą dzień Finalnym sprawdzianem, kontrolą życia, Marą, Afrodytą, co zamieszkała mnie, światłością przenikającą grafen, sztywne serce, odpowiedzią przed snem na pytanie po śnie   Kiedy pojawiasz się, mnie już nie ma i jesteś tylko Ty Zbliżasz się do mnie, powtarzając me myśli Nareszcie jesteśmy My.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...