Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Częstochowa często chowa
Tłum poetów i ich słowa
Pierwszy - pisze niedokładnie
Szatan pewnie go dopadnie
Drugi - rymy ma staranne
Okupuje więc fontannę
Trzecia - Anna Font się zwała
Czcionki w wierszach pozmieniała
Czwarty - pisać chciał sonety
Wzrok kierował na kobiety
Piąty - chciał Czwartego zguby
Ale czwarty był za gruby
I utopić go nie zdołał
Nie ten staw i nie ta szkoła
Inni jeszcze tam mieszkali
Jedni wielcy, inni mali
Ale wspólną mieli cechę
Nie traktować nic z uśmiechem
I brak sensu często chować
W słowach, w słowach
Częstochowa

Opublikowano

...hm...
ten wiersz przypomina mi "Tydzień dzieci miał siedmioro"

a może utwórzmy...dział dla dzieci...chętnie skrobałabym co nieco

... twój wiersz jest tak tragicznie pesymistyczny

ktoś powiedział: "Gdyby piekła i raju nie było, człowiek sam by je sobie stworzył"

ukłony
Opublikowano

Nie zgadzam się - Jasna Góra to symbol. Ale w czym to przeszkadza. To my nauczyliśmy się w swej głupocie klękać przed obrazami. Bóg, Jezus nigdy nie nakazywał a wręcz zabraniał takich praktyk. Zapomniałaś jak we wczesnym średniowieczu zwalano bałwany pogańskie. A teraz chrześcijanie robią to samo -powstał kult świętych obrazów i miejsc. W symbolach nie ma świętości. Ona jest w nas i do okoła nas.

Może kogoś uraziłem, ale to dobrze! Jestem wierzący, ale każdy prawdziwy katolik wie gdzie szukać Boga czy Maryii - i napewno nie w obrazach. To pielgrzymi przybywający na Jasną Górę czynią to miejsce świętym, ich modlitwy tam wznoszone.

Pozdrawiam i polecam Biblie!!! wink.gif

Opublikowano

A czy Seweryna nie słyszała nigdy o rymach częstochowskich? Chyba nastąpiło tu pomylenie pojęć. Gdzież te symbole? Bo na przykład Oświęcim kojarzy mi się z zakładami chemicznymi. Skoro mówię, że to głupi tekst, to tak jest, bo sam go pisałem i wiem, o czym myślałem podczas pisania.
A z czym kojarzy się na przykład Pekin? Tylko z placem Niebiańskiego Spokoju? Ejże....
Ale cel został osiągnięty:
PROWOKACJA!!!
laugh.gifbiggrin.giftongue.gif

Opublikowano

no tak
poczułam się wywołana do tablicy
więc zacznę po kolei:

1.
"Jedną wspólną mieli cechę
Nie traktować nic z uśmiechem

I brak sensu często chować
W słowach, w słowach
Częstochowa"

koniec wiersza zabrzmiał mi groźnie
czyli co
....ucieczka w ślepą wiarę
...są rzeczy, z których nie wolno się śmiac???
....to jak echo minionej rzeczywistości
dlatego wydałam taki osąd, może na wyrost i pochopnie, ale za mną stoi ogrom doświadczeń życiowych, pewnie mnie zniekształcajacych

2.nie jestem zwolenniczką kultu czegokolwiek i gdziekolwiek
ale nie ucieknę przed naszą polską rzeczywistością, która NAKAZUJE pewne typy zachowań i postaw
i tabuny fałszywych wyznawców leżą czółkiem u stóp

3.na temat polskiego kościoła mogę rzec tylko jedno ... zabrał ludziom wiarę, dał igrce, rzucił na kolana i zabronił myśleć

nie lubię perorować na temat przekonań religijnych, ale nie zgadzam się również z metodą przyklejania łatki
szanuję wszystkie przekonania i w tym swoje

moim pewnie błędem jest fakt, że zbyt serio traktuję niekiedy ludzi, którzy tutaj piszą i zbyt gorliwie odpowiadam
pewnie znowu zamilknę
echh
kłaniam się

Opublikowano

Hmm taki lekki zabawny wierszyk a tu takie poważne komentarze?
Ja czytając się uśmiałam i bardzo mi się spodobał smile.gif Mam nadzieję, że o to również ( a może przede wszystkim) autorowi chodziło.
Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...