Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

patologia chmury

Rafał Hille
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Rafał Hille

Rafał Hille

Opublikowano
Opublikowano

 

nie wiem do kogo należał scyzoryk pachnący

tanim dymem tytoniowym znaleziony na ławce

gdy siedziałem w krótkich spodenkach i

przesuwałem patykiem leniwe chmury na niebie

walczyły tak samo dzielnie jak dywizja

żołnierzyków z połamanymi rękoma i kręgosłupami

w papierowej torbie pod tapczanem

 

czyje są te obłoki dzisiaj i czy któryś różniłby

się w tej chwili chociaż trochę gdybym

tamtego dnia nie stopił szkłem powiększającym

kilku okruchów smoły zostawionych przez

dekarzy który już dawno umarli na raka tak

jak metaliczny chrząszcz który wspinał się

po mojej nodze licząc na spotkanie ze swoją

dziewczyną która odpoczywała w kieszeni

zawinięta w pomiętej chusteczce

 

parę myśli w głowie nie wiadomo czyich

może są moje a może wcale nie i tylko

czekały w kolejce by stworzyć kilka zdań o

obłokach które nigdy już nie powtórzą

swojej kompozycji i żuku zapatrzonym w 

niebo

 

podróżnik mknący nie wiadomo gdzie

na kawałku bezdomnej skały oklejonej

insketami o które nie troszczy

się żadna chmura zajęta swoimi sprawami

 

rzucony między sklepem nabiałowym

a kioskiem z cygaretkami z każdym łykiem

słodkiego dymu bliżej gołych ciał niebieskich

 

 

 

2

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Simon Tracy
      Wierny i martwy

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      @Lenore Grey poems Poe i jego utwory oraz Lovecraft i jego mitologia i światy to całe moje życie. Dzięki opowiadaniom Poego sam stałem się pisarzem, oraz zacząłem interesować się kulturą gotycką. Poe jest moim ojcem, który mnie ukształtował. Każdy z moich przeszło dwóch tysięcy wierszy jest tylko i wyłącznie napisany dzięki temu że w wieku 11 czy 12 lat sięgnąłem po raz pierwszy po "Kruka" i "Zagładę domu Usherów"
    • huzarc
       Świątynia pragnień…

      Przez huzarc · Opublikowano

      @KOBIETA Mistyka cielesności… Sakralny przelot w intymność, sensualną i namiętną, jak dzikość nocy.
    • Lenore Grey poems
      Wierny i martwy

      Przez Lenore Grey poems · Opublikowano

      @Simon Tracy W końcu wiem, dlaczego od początku, czytając Twoje utwory, miałam nieodparte wrażenie, że jest w nich coś znajomego, w najlepszym sensie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Również uwielbiam Poego! Od razu zgadłam, którym z jego opowiadań się inspirowałeś.
    • Tyrs
      Dat under dere

      Przez Tyrs · Opublikowano

      Przeczytałem sześć wierszy – każdy dobry, lepszy od mojego. „Rozbiorę się całkiem i przejdę przez zimny trawnik”. Telefon oznajmił – umarł. Nosowym głosem, jak mówił literat - pisał o kocie -   słabo znałem człowieka, mniejsza z nim. Poszedłem słuchać Dat Dere. Co to takiego? Ta śmierć.   Widziałem wiele – w Lizbonie strach, mimo tabletek, szklanki whisky – irlandzki torf mam na języku, żaden ptak nie siada z podwiniętym skrzydłem. Lizbono, wielki prysznicu! Błądziłem, nie mogąc znaleźć Ginjinhy z shot-glass, chociaż zjechałem windą.   Żadnego pisania! Cierpię na anhedonię. Nie ma na to leków, w każdym razie niewiele. Nie słyszę rymów, rytmu, nut. Bach jest Händlem Ginsberg Sosnowskim – mylę postaci, rytm, rym, bez dwóch zdań – Gefühllosigkeit! Potrzebny wam tłumacz – ins Polnische?   Okres latencji snu, i snu REM wydłużyłem do granic, za nimi nic – urwisko. Małe statki zasypiają na Tagu, kołysząc fado na bakburtach.   Kto wymyślił wyliczanie wstecz, jakby dni przed miały znaczenie? Przedwczoraj i jeszcze przed widziałem cię - niosłaś torby pełne szmat. Miałem podejść, zapytać, co słychać. Nie rozmawiamy od lat. Od 2 lat   włóczę się. Drażni mnie kolor – ta zima, zgasły liście i ptaki na drzewach, ślisko. Czasami myślę, że tutaj od zawsze i przede mną – wieczna zmarzlina, ludzie zamknięci na cztery spusty, dwie apteki – zwykłe „dzień dobry” jest obojętną grzecznością. Nic,   chociaż w radiu każdy ma coś do powiedzenia. Zaprzyjaźniłem się z lokalną polityk – bez znaczenia, przypomina Ciebie – paplasz,   dlatego nie odbieram: wyjdziemy, czy dziś,  teraz? Twoja impulsywność męczy mnie. Wolę, gdy piszesz. Twoja pojedynczość jak u O’Hary, twoja mnogość. Wciąż Ty. Kocham  obrazy,   teatr, sztukę – przez jakiekolwiek s czy k, Kicz za 200 zł u kosmetyczki, nie ma Strzemińskiego, w muzeum dwie rzeźby Kobro pośrodku czegoś, co też jest suprematyzmem. Postawiłem lampkę na grobie obok upiornych, solarnych zniczy, potem u rodziców. Tli się, ostatkiem sił   piszę, dat dere, dat dere - jak u dziecka w głowie. Idę w kierunku trawnika zasypanego śniegiem. Zima. Słabo znałem człowieka ktoś powie, grzebiąc nogą dołek. Możesz wziąć tamtego dużego słonia (you can have dat big elephant over dere). Możesz go wziąć, potem.     @huzarc Dziękuję:)
    • Lenore Grey poems
      Łza

      Przez Lenore Grey poems · Opublikowano

      @Radosław uwielbiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...