Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jakoś tak przywiodłaś mi tym tekstem na myśl słowa W. Pola "...Gdyby ci rodacy, co za ciebie giną, wzięli się do pracy...".

 

Pozdrawiam i Wszystkiego dobrego w NR :)

Opublikowano

@Franek K Dzięki, że wpadłeś:). Ja mimo wszystko doceniam fakt, że mogę pracować, a nie ginąć:). Pozdrawiam i dobrego roku.

Dziękuję @huzarc @Wiersze rymowane @iwonaroma @A-typowa-b za miły ślad.

 

Wcześniej widziałam tu kilka obszernych komentarzy, za które bardzo dziekuję. Niestety, teraz mi się nie wyświetlają, więc nie jestem w stanie odnieść się precyzyjnie, a dopiero dziś mam na to trochę czasu:). 

 

Oczywiście - nasza rzeczywistość idealna nie jest i pozostawia wiele do życzenia. We mnie natomiast tkwi jakieś bardzo silne przekonanie, że mimo wszystko powinnam być szczerze wdzięczna za to, w jakich okolicznościach przyszło mi żyć (świadomość ta bierze się choćby z porównaniem obecnych niedoskonałych czasów z innymi - wcześniejszymi, które wg mnie dużo bardziej doświadczały "statystycznego Kowalskiego" - słowem - ja bym nie wymieniła się na żadne inne czasy - mimo wszystko). Wiersz jest dla mnie trochę przyznaniem się do tego, że zbyt często narzekam, zamiast obiektywnie, całościowo spojrzeć na temat oraz stwierdzeniem faktu, że być może za mało noszę w sobie pamięci i wdzięczności dla tych, którzy kiedyś oddali życie lub doświadczali innych niewyobrażalnych rzeczy, żebym ja mogła się bez strachu rano budzić, bez większych przeszkód zapełnić lodówkę oraz mieć możliwość zaprowadzić dzieci do lekarza, gdy chorują. Trzymajcie się ciepło.

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

@Anna_Sendor Zapewne mocno spłycę Twój wiersz odnosząc go do polityki, ale jako żywo widzę w nim rządzących przypisujących sobie cudze osiągnięcia sprzed lat, a własne błędy z wczoraj nazywających "winą Tuska".

  • 4 tygodnie później...
Opublikowano

@Anna_Sendor Szerokość klamry, którą zawiesiłaś pomiędzy słowami/czasami pozostawia miejsce na wiele kontrastów i nie sposób nie poczuć wdzięczności za to, że jest się po tej lżejszej stronie. Ton, jaki zdecydowałaś się nadać wierszowi przypieprzył zdrowo. Tytuł w punkt. Ściskam, Aneczko.

  • 2 miesiące temu...
Opublikowano

@Anna_Sendor Ten wiersz coś mi przypomina, ale nie wiem co. Czytałem tak wiele różnej poezji, że czasem niektóre rymy są bardzo podobne. Ogólnie lubię ten styl i chociaż nie wiem dokładnie jaki to rodzaj wiersza, co jest karygodne, bo sam piszę, bardzo mi się podoba. Ja pisze, lecz nie wiem jaki styl prezentuję hehe - ale to na marginesie. Powodzenia i pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...