Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Sensor szumiącego lasu kolkami wypala

Nefretete
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Nefretete

Nefretete

Opublikowano
Opublikowano

 

NA PUSTYNII LOON OP ZAND - CZĘŚĆ DWUDZIESTA PIĄTA

 

 

Nie tylko:
patriotyzm! Niech zagnieżdża w nasze serca
by pamięć nie zaginęła - tylko przyświecała
nadzieją, że na obczyźnie nie zapomnimy,
z czyjej krwi co reprezentujemy i wywodzimy!

Moi drodzy! Klucze na niebie obrazy zmieniły
transformując chmury po obiedzie
A w nocy?

niebieskość przeglądajcie ; zobacz etap wejścia
w głębiny. A tam! Niezżerane trawy przez krowy
Zieleń kolacją z talerza świateł - nieboskłonem
raz w lewo, i prawo zapalają kierunkowskazy
drogowym autostradom bez busoli, a wskazówki?
czasem wydłużają całopalenie całej historii

Jakbyśmy szukali złota wykrywaczami metali
przez swoją wartość! Przebierzesz się w ciuchy?

Będąc rybakiem złowisz wędkami gwiazdy;
nie spełnią życzeń, bo to nie rybki - wypalają
umysł pomału. Gdy dotykasz swoimi palcami...
ciało trzepocze poprzez wibracje. Kolejny skok
dowody!
Że
jesteś tak piękna
jak tytuł wyśniony
Dotykam i wącham ciebie!

Sierść człowieczeństwa jeży się
jak życie na spin - wyjmy! W nowiu,
bądźmy szlachetnymi wilkami
w górach mgła zadowoli cię

Czystym powietrzem przeobraża mętność wód
gdzie żyję - i oddycham tobą!
Lustrami przezroczystości

Nietykalny jak telegazeta
porzuciłem swój pilot
Pier......ny systemie!
Nie ma przycisków, tylko szum namacalny
prawdziwą kablówką pozbawiony absurdu
azartem naturę nadaję!
Wiarą za darmo
wciąż żyję
wierzę....
ona pisze
ja notuję...
Kontaktem bez dziur
i? zburzone ściany murują gniazda...
na powrót kolejny do rzeczywistości,
by podłączyć się ponownie w "podkable!"
Twojej telewizji...Satelity wyniszczają anteny
Nasze czasy...Zapisuję wersami - tak czuję!
Że, /CDN/

1
Leszczym

Leszczym

Opublikowano
Opublikowano

@Nefretete Doceniam. Fakt, że niekiedy nie wszystko rozumiem co chcesz powiedzieć, ale tak, jestem pod wrażeniem:)) Lubię teksty gdzie jako czytelnik nie wiem, czy zaśmiać się, czy zapłakać. Wybacz mi jeśli cokolwiek spłyciłem odczucia Twojego wiersza, ale dziękuję. Bardzo dziękuję!!! A jak napiszę komentarz to wiersz czwarty raz przeczytam:))

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Maciek.J
      Myśli zatrzymane

      Przez Maciek.J · Opublikowano

      Dzięki Aniutko
    • Migrena
      coś tam

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Gosława piękna liryka pejzażowa z nutą straty. Cudownie napisane.
    • Jacek_Suchowicz
      Pies zdrajca

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • Migrena
      Ewangelia wakacyjnych Bogów

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)       @Berenika97 Bereniko. Jeżeli miałabyś kłopoty z zaśnięciem to ja..... Zrobiłbym sobie wianek z Twoich czerwonych róż, włożyłbym go sobie na głowę i siedząc przy Twoim łóżku nuciłbym Ci kołysanki, przygrywając na niewielkim bębenku który posiadam :)   Bardzo Bereniko dziękuję :)
    • Relsom
      Nasze niebo

      Przez Relsom · Opublikowano

      @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...