opis

[beta_b]

pod skórą

w obiegu zamkniętym 
płynęła rozpacz
prowadząc do zatorów
paraliżowała grymasy które mogły być
odbiciem słońca

krew tak gęsta
że ciało siniało z wysiłku
rozpacz sięgała początku
i nikt nie mówił
że ma być inaczej
że nic nie boli
gdy krew tłoczy miłość

mięsień pompuje życie
rozpacz trzeba rozrzedzać

zanim dojdzie do tragedii

mierzyła ją alkomatem

uroda w ołowianych butach
chowała się po kątach
i choć była to znikała

jak widoki z jadącego pociągu 

 

ciężkie poranki

ciężkie powieki
ciężki los

 

a gdyby tak odpuścić

może nawet pokochać

 

siebie

 

 

Edytowane 26 Listopada 2021 przez beta_b (wyświetl historię edycji)

[Gość Radosław]

Dobre, bardzo dobre na początek

i na każdy moment życia. 

 

Pozdrawiam ciepło. 

[obywatel]

miłość jest zazdrosna o siebie, czy kochając siebie można pokochać jeszcze drugiego człowieka...wątpię by była to miłość szczera, czysta taka jakiej byśmy dla siebie pragnęli.

Inspirujesz :)

Pozdrawiam:)

 

Edytowane 25 Listopada 2021 przez Ohcil (wyświetl historię edycji)

[[email protected]]

@beta_b Poplątałaś żyły, krew nie tam popłynie,
                   a każdego jednego poznamy po czynie.

Pozdrawiam Betko.

[Marek.zak1]

Poruszający matriks odczuć, dramatów i ich odwzorowanie w fizjologii, a to, że krew tłoczy miłość to wielkie odkrycie i piękna metafora. Pozdrawiam i miłego dnia, bo słońce już świeci.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj -  wiersz z wyższej półki  -  jest o kryzysie  o miłości  

             o życiu  czyli o najważniejszym - 

                                                                              Pozdr. serdecznie.

                                                                   

[Gość Franek K]

Nie jestem fanem wolnej poezji, ale Twój tekst jest ciekawy. Rzuć tylko okiem, czy aby na pewno powinno być "mierzyła". Chodzi mi o czas.

 

Pozdrawiam :)

[Nata_Kruk]

Beato... podałaś.. opis.. problemu, który nieobcy jest Polakom i zawsze bardzo nad tym ubolewam...

to ważna treść i aż korci, żeby ją trochę uładzić.

Podam na priv.

 

Pozdrawiam.

[beta_b]

@Radosław @Ohcil @[email protected] @Marek.zak1 @Dag @Franek K @Nata_Kruk

Kochani, o rozpaczy można wiele,  ale tu piszę poniekąd o historii Polski i naszej emocjonalności; nie w szczegółach bo mniej ważne. Rozbiory i wojny pozbawiły nowe pokolenia silnej "matki Polski". To impresja na temat; nie muszę mieć racji. Jakby brakowało nam lekkości i radości, wciąż ciśnienie i napięcia.

Natka, dziękuję za rady, skorzystałam. bb

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... cieszę się bardzo, bo jest lepiej.

 

Zabierz to "a"... wejście.. pod skórą.. naprawdę brzmi ciekawiej.

 

... podobnie tutaj... niech zostanie tylko jedno.. bo jeszcze ktoś.. siku tu zrobi.. ;)

 

[beta_b]

@Nata_Kruk Zmienione, jeszcze miałam jeden pomysł, ale bez pomysłu gdzie wstawić:

 

rozpacz krzepnie zakrzepicą 

i on znika 

zanim świat się zorientuje 

[Deonix_]

Już sam tytuł mnie zaciekawił i nie żałuję,

że tu przyszłam. 

Dobry, esencjonalny wiersz, niestety w dużej mierze mi bliski. 

 

Serdeczności, 

 

Deo. 

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@beta_b

Prawda, ponieważ pokochać siebie to po prostu zaakceptować siebie, a odpuścić również czasami trzeba.

Pozdrawiam Cię!