Gniazda

[A-typowa-b]

 

 

Płyną potoki gwiazd

w gniazda prastarych miast. 

W nich siedzi On

i otula maleńką, maleńką,

małą ją.

 

Rozkwita świetlista moc w 

tą tajemniczą noc.

Cienka powłoka już ją 

stanowi, już powoli, powoli.

 

Zasiana wśród prawd.

Czysta jak nietknięty

raj, w Jego dłoniach

rozkwita.

autor wiersza a-b

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Edytowane 20 Czerwca 2024 przez A-typowa-b (wyświetl historię edycji)

[[email protected]]

@A-typowa-b "Światło Boga" niech wiecznie świeci,
                           zapytasz dla kogo? Właśnie dla dzieci.

Pozdrawiam A-b, mnie przekonałaś całością.

[A-typowa-b]

@[email protected] Dziekuję :)

@A-typowa-b Za czas i polubienie wszystkim dziękuję.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam  zacny wiersz - 

                                           Pozdr.serdecznie.

[Leszczym]

@A-typowa-b ładne wiersze a-b, aż trudno ich nie lubić :)) Są kunsztowne ::)

[A-typowa-b]

@Waldemar_Talar_Talar Waldemarze miło mi to przeczytać, wiersz napisałam dawno, stanowi on część pewnej historii. Miłej niedzieli .

@Leszczym Ożeż Ty, Leszczym, to normalnie rozbój w biały dzień ;), owszem miłe to słowa nawet bardzo :), jednak zdaję sobie sprawę, że do kunsztu to daleko, w lesie jestem hahahaha. Miłego dnia :)

Edytowane 17 Października 2021 przez A-typowa-b (wyświetl historię edycji)

[Leszczym]

@A-typowa-b no prawdę powiedziałem, prawdę ;)

[Łukasz Jasiński]

Serce pęka...

 

Łukasz Jasiński 

[A-typowa-b]

@Łukasz Jasiński nie ironizuj :P.

[Łukasz Jasiński]

@A-typowa-b

 

Sarkazm, ironia i cynizm, nie wspominając już o erudycji, elokwencji i empatii - to cechy ludzi mądrych.

 

Łukasz Jasiński 

[Łukasz Jasiński]

Nektary wyklętych poetów 

 

Tak delikatnie płyną potoki gwiazd

prastarych miast, miast i miast pełnych gniazd,

tak delikatnie płyną potoki gwiazd,

 

a w nich siedzi on

i otula, tuli i otula małą: maleńką - ją,

a w nich siedzi on

 

i wtedy rozkwita świetlista moc,

cicha, tajemnicza i cicha - kulista noc

i wtedy rozkwita świetlista moc,

 

cienka powłoka: już - ją 

powoli, stanowi, powoli do twórczej woli -

cienka powłoka: już - ją 

 

i zasiana wśród wiecznych prawd

i czysta jak nietknięty raj - życiodajny gaj

i zasiana wśród wiecznych prawd,

 

tak delikatnie płyną potoki gwiazd

prastarych miast, miast i miast pełnych gniazd,

tak delikatnie płyną potoki gwiazd...

 

Oto dowód, proszę pani, pani Anno, dowód mojej empatii, oczywiście: tekst jest pani - w sensie formalnym jest to moja skromna interpretacja.

 

Łukasz Jasiński 

 

[A-typowa-b]

@Łukasz Jasiński Pozdrawiam :)

[Łukasz Jasiński]

@A-typowa-b

 

Dziękuję 

 

Łukasz Jasiński 

[Wiesław J.K.]

@A-typowa-b Fajna piosenka. Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.