Wieczorem na Piotrkowskiej

[dach]

 

Wieczorem na Piotrkowskiej

 

Zakołysała się dla mnie 

stara sosna z Sokolicy

i ja, młody człowiek,

jak silny wiatr. 

 

Dzisiaj, w zaciśniętej dłoni

 jednogroszówka 

 znaleziona na chodniku.

 

Zaledwie leszczyna

nad Stawami Jana.

Zaledwie jeden grosz,

jak chwila wspomnień.

 

Zakołysała się dla mnie

stara sosna z Sokolicy

i ja, już nie tak młody

nie tak silny, jak wiatr.

 

Zakołysały mnie

wyrwane z głębokiego snu

tamte dni

- wiecznie zielone igły 

starego drzewa.

 

 

Łódź, sierpień. 2021.

 

 

Edytowane 6 Lutego przez dach (wyświetl historię edycji)

[dach]

@Dag @Dag Witam Cię, Słoneczko. W przypadku tego wiersza warto byłoby opowiedzieć, jak powstał. Dokładnie, jak w tytule, czyli podczas spaceru na Piotrkowskiej. Znaleziona jednogroszówka nagle wyzwoliła wspomnienia. Wspomnienia dokładnie z pobytu w Pieninach. No i poszło. W jednej chwili cały ten zgieł miasta przestał dla mnie istnieć. Wracałem do zaparkowengo nieco dalej auta, a w głowie tylko linijki i Pieniny. Jak usiadłem za kierownicą wiersz był już cały gotowy. Cały wiersz został zrobiony w głowie i tam też odbyła się jego premiera. Oczywiście, przed projektorem tylko ja i moja wyobraźnia. Tak zresztą bardzo często rodzą się moje wiersze. W głowie, i tylko w głowie - linijka po linijce - aż do samego zakończenia. Bez sięgania po przysłowiową kartkę papieru. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, zdecydowanie --- na całe szczęście. Dziękuję i pozdr. 

[Gość Radosław]

Podobne klimaty "dopadają" mnie dość często. Twoim wierszem można się ogrzać :) 

 

Pozdrawiam  

[dach]

@Radosław Miło, że się ogrzałeś. Nie zawsze można ogrzać się przy moich wierszach. Tym bardziej miło. Pozdr. 

[Leszczym]

@dach Mnie również dopadają podobne klimaty, choć raczej nie na Piotrowskiej i również, co zapewne trywialne, w głowie bardzo często układam niemalże całe wiersze, choć nie wszystkie. 

[dach]

@Leszczym @Leszczym 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dla mnie to jest poważnym problemem. Mam tak od zawsze - a dokładniej od kiedy zacząłem czytać poezję i książki w ogóle. Są dni, że mam w poukładanych w głowie kilka--naście nawet wierszy. Nawet tego nie zapisuję w telefonie, bo często jest to fizycznie nie do wykonania. Przez kilka lat miałem z tym spokój - wycofałem się więc z poezji i miałem spokojną i czystą głowę. Ostatnio jest wręcz odwrotnie -  moja wyobraźnia i poezja mnie osaczyły. Zaczyna być irytujące i przeszkadzać, Napisałem po części o tym w ostatnim wierszu, pt. wiersz.  

Dla mnie to jest poważnym problemem. Mam tak od zawsze - a dokładniej od kiedy zacząłem czytać poezję i książki w ogóle. Są dni, że mam w poukładanych w głowie kilka--naście nawet wierszy. Nawet tego nie zapisuję w telefonie, bo często jest to fizycznie nie do wykonania. Przez kilka lat miałem z tym spokój - wycofałem się więc z poezji i miałem spokojną i czystą głowę. Ostatnio jest wręcz odwrotnie -  moja wyobraźnia i poezja mnie osaczyły. Zaczyna być irytujące i przeszkadzać, Napisałem po części o tym w ostatnim wierszu, pt. wiersz.  

 

[dach]

@Dag @Dag @Dag Bardzo ładne. Prawdziwe. Tak to właśnie jest. Mnie, poezja przeszkadza - daje mi tożsamość, której ja nie pragnę. Pragnę - przytulić żonę po tygodniu pracy - napić się wódki - z lumpami - bardzo dobrze pije się z lumpami, są prawdziwi i szczerzy. Poezja osacza. Nie pragnę wierszy, zaistnieć z poetyckiej przestrzeni. Obcowanie z poezją to tak. Jednak wtedy zaczyna się tworczość, co komplikuje. Twój wiersz przemawia do mnie - rozumiem i tak właśnie jest. Poezja jest piękna, jedyna i przeznaczona dla wybrańców - niestety - poezja zabija. Zabija, gdyż budzi do życia pokłady wrażliwości, które na nic potrzebne. Pchają człowieka na skraj własnego czucia - udaremniają życie. To jest emocja. Poezja jest emocją. Intelektualna i filozoficzna strona, to bzdety. Pozdrawia,, Słoneczko.

[Gość Radosław]

@dach Tak czuję, że piszesz od serca. Piszesz o tym, czego doświadczasz. Więc jeśli doświadczasz, nostalgii na Piotrkowskiej, to ja jako czytelnik, też jej doświadczam, tym bardziej, że z ta ulicą mam ciepłe wspomnienia. Wiem, wiersz celuje ostatecznie  inne miejce, ale ja je obserwuję z Łodzi, również przez swoje barwy ,doświadczenia i wrażliwość. 

 

Tego typu wiersze to widokówki nasycone sercem. 

 

Pozdrawiam 

[Gość Radosław]

@Dag Heheh 

 

Wrażliwość jest również siłą ;) 

 

 

[Gość Radosław]

@Dag @dach  poznajemy się przez wiersze - nic dodać, nic ująć ;)