Wesela pogrzeby nadzieja i trudne chwile
-
Ostatnio w Warsztacie
-
widzisz te oczy i czytasz jak przydaje
intuicja się nie myli
- tak, to ona
wiesz dlaczego cię mdli
i unosi - tak nie czułeś żadnej
więc pożądasz t e g o języka
wchodzi w ciebie od nowa
oblepia rozpychając naskórek
rośniesz i bez dotyku
gotowy
tęskniłeś
zwinnie
dobiera maskowanie
sprawdza jak - przereagujesz (?)
lecz rozpoznasz
zmętniałą aurę - skręca się i wycofuje
liczysz pętle i zapominasz o prostych
***
ja? chyba umiałabym zważyć
(mówią, że wszystko można jeśli w imię miłości)
lecz kiedy powtarza bierz mnie wypalona
z kiepem w dłoni
od środka podeszła żółcią - odrzucam
współczucie
w źrenicach toczy się czysta
przegrana
kroku nie może zrobić
w a r u j e
tam, gdzie wystarczą słowa
wierzysz, że mogą być
- doczekanym cudem
pod koniec drży krztusząc się płaczem
"jedyne co chciałam
ja...ciebie
naprawdę"
przechodzi, a za nią echo
domawia:
przez dni i noce
na służbie
będziesz mi nieustannie
i nawet chwili nie dojdziesz
***
tylko czy jeszcze rozumiesz?
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 65 odpowiedzi
- 1 983 wyświetleń
-
- 46 odpowiedzi
- 1 022 wyświetleń
-
- 43 odpowiedzi
- 901 wyświetleń
-
- 38 odpowiedzi
- 555 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 457 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez beta_b · Opublikowano
Jakże doceniam chwile spokoju, które mnie czasem łapią za gardło, bo dla mnie spokój jest wart zachodu, jakby wartościa był nieprzemijalną. Wzrusza mnie kiedy spokój dotyka łagodną dłonią ramienia duszy. Codzienność w niebie się wtedy mieni. Nic więcej nie chcę - pancerz się kruszy. XxxxX Spokój czasem dusi mnie ciszą, a wtedy wiem – warto żyć dla tego ciężaru. Gdy dotyka ramienia duszy i codzienność mieni się jak szkło w słońcu, pancerz pęka -
-
Przez kropka kreska · Opublikowano
widzisz te oczy i czytasz jak przydaje intuicja się nie myli - tak, to ona wiesz dlaczego cię mdli i unosi - tak nie czułeś żadnej więc pożądasz t e g o języka wchodzi w ciebie od nowa oblepia rozpychając naskórek rośniesz i bez dotyku gotowy tęskniłeś zwinnie dobiera maskowanie sprawdza jak - przereagujesz (?) lecz rozpoznasz zmętniałą aurę - skręca się i wycofuje liczysz pętle i zapominasz o prostych *** ja? chyba umiałabym zważyć (mówią, że wszystko można jeśli w imię miłości) lecz kiedy powtarza bierz mnie wypalona z kiepem w dłoni od środka podeszła żółcią - odrzucam współczucie w źrenicach toczy się czysta przegrana kroku nie może zrobić w a r u j e tam, gdzie wystarczą słowa wierzysz, że mogą być - doczekanym cudem pod koniec drży krztusząc się płaczem "jedyne co chciałam ja...ciebie naprawdę" przechodzi, a za nią echo domawia: przez dni i noce na służbie będziesz mi nieustannie i nawet chwili nie dojdziesz *** tylko czy jeszcze rozumiesz? -
Przez kropka kreska · Opublikowano
@Bożena De-Tre do usługZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się