Trzy człony istnienia

[NightSilence]

Moczę palce w rzece zwanej Bycie.
Marzę skrycie, 
że moje Bycie przestanie przenikać nieuchwytnie, 
że zatrzyma się na jednym chwycie.

 

Ściskam gałąź zwaną Cwaną.
Wciąż podciągam się i szarpię.
Woda walczy z moim ciałem.
Cwana taka krucha,
myśli, że wyszepcze mi do ucha:
– Taką Cwaną wszyscy znają.
Ci co idą z falą mnie puszczają,
tylko nieliczni pamiętają, 
jak to było przejąć ster nad Cwaną.

 

Płynę z wodą zwaną słoną.
Szczypią oczy, piecze skóra,
jest jak ogień, pieką płuca.
Słona grzywa taka głucha.
Krzyczę jej do ucha:
– Przestań drażnić moją duszę,
Jesteś jak wrzask, który stłumić muszę.

 

Spadam w przepaść zwaną życiem.
Koniec kąpieli z moim Byciem.
Złamałam gałąź zwaną Cwaną.
Z kolejną falą woda słoną zwaną wyszeptała:
– Pora otworzyć nową bajkę,
 popłynąć z Bycia żaglem zwanym czasem.