Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

jak księżyc w pełni


Rekomendowane odpowiedzi

 

 

zauroczyłem się tobą bez opamiętania

i chociaż szans marnych u ciebie przecież nie miałem

to nikt nikomu jak dotąd tego nie zabraniał

by tak marzyć na zabój

tak chyba

 

zwariowałem

 

nie opamiętam się w porę wiem i nie zapomnę

chociaż jest mi z taką prawdą niestety tak sobie

gdyż największy w tym problem że mnie spala twój płomień

a ja płonąć przy tobie

tak mogę ciągle

 

Słońce

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak Beatko, po części masz rację. Ten zachwyt w oczach Jeffa niewątpliwie się udziela :)

 

Poza tym to świetnie wykonany standard. A jeśli mówimy o mistrzostwach, to ten tekst bardziej

 

utożsamiam się z tym gościem i wykonaniem, bo przy nim został napisany ;D

 

Pięknie dziękuję i pozdrawiam.

 

 

I pięknie dziękuję Gosławo, że zajrzałaś.

 

Pozdrawiam.

Ironiczno-drwiący uśmieszek też mile widziany, bo szczery. ;D

Pozdrowienia, dziekuję.

 

Również wakacyjnie pozdrawiam Cię Waldku i dziękuję za dobre słowo.

 

 

 

 

@dot., @Pi_, @Michał_78, @Somalija

 

Kłaniam się nisko i dziękuję za czytanie - Pozdrawiam.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@dot. to cieszę się podwójnie dot.

 

A i po dwakroć dziękuję. :)

 

 

@Leszczym jest ok, przyjmuję każdą krytykę, wiec jeśli jest inaczej

 

tym bardziej mi miło, że zajrzałeś. :)

 

Dzięki jeszcze raz.

 

 

 

@Dag Dziękuję, bardzo poetycznie to ujęłaś, więc nic nie mam już do powiedzenia,

 

a po te pułapy głównie człowiek sięga, bo na wysokościach w końcu wie że żyje

 

i na dół gdy zajrzy choćby tam i sęk miał

 

tylko radość wniesie - jej już nie ukryje :)

 

Serdecznie pozdrawiam

@Bożena Tatara - Paszko, @iwonaroma

O jak milo Panie widzieć, dziękuję

i serdecznie pozdrawiam.


 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Oczywiście wiele można w temacie róż   Róża, lasy i świat "Nie czas żałować róży, kiedy płoną lasy - Nie czas lasów żałować, kiedy płonie świat, Gdy obszar ziemski jedną staje się Saharą... Nie czas żałować świata, gdy wznowił się chaos, Gdy dnia i godziny nikt nie wie, Kiedy Bóg, kulą ziemską w pierś trafiony, padł I powstał jak lew w swym gniewie! - Gdy noc każda najgłębszą czerni się żałobą... - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - Jednak żałuję róży i płaczę nad sobą." MPJ    
    • @hania kluseczka śmierci nie ma, to iluzja :)
    • Leżę w mym łóżku, myśląc nad życiem, I myślę nad swoim małym odkryciem, Przed oczami mrok, widzę pustki, ciemność, Me uszy pięści tej muzyki senność.   Leżę, słucham, papieros w mym ręku, Każdy żyje w tym ogromnym lęku, Nie mają pojęcia o życiu, sensie, Żyją bezwiednie w wielkim procesie.   Sensem jest nauka, rozwój duchowy, Reinkarnacja, dobroć, uczuciowy, Życie to przygoda, a nie problemy, Walcz z nimi, nie damy się systemy.   Brak zgiełku i państw, jedna ów planeta, Brak wojen, konfliktów, oto jest skrzeta, Wszyscy szczęśliwi, żyjący symbiozą Kochający się swoją wspólną wizją.   Zakończmy ten chaos, bądźmy dobrymi, Stańmy się w końcu ludźmi mądrymi, Karma i Wszechświat, to mocno doceni, Finalnie z pewnością coś się zmieni.   Bądź lepszy i lepszy dnia kolejnego, Wyjdziesz tym na człowieka szczęśliwego, Kochaj ludzi, zwierząt urok wspaniały,  Doceniaj piękno, a nie świat nędzniały.   Na końcu dowiesz się, że było warto, Idąc do światła, dumnie, nieodparto, Poczujesz błogość, piękno wzruszające, Ujrzysz blask, miłość, szczęście chwytające.        
    • dlaczego tak szybko więdną kwiaty szarością popiołu w źrenicach zbłąkanych   każde spojrzenie kłuje i rani   w zaułkach co łzami zroszone jak bańki mydlane pęka nadzieja   gdy trudno życie do kupy pozbierać   a jednak   dopóki na łące kwiatów zostało a śpiew skowronka słychać pod niebem jakoś tam drepce los człowieczy z sensem bez sensu sam czasem nie wie   kiedyś znowu pobiegniesz na łąkę nie za daleko nie za blisko wtedy w blasku świtu lśnienia   nigdy nie zwiędną tobą zakwitną
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      chyba powinno być 'ich' (?)   ze słowami bywa różnie, jednym zaciemniają i tak już ciemny obraz, innych poruszają, chociaż są kłamliwe, ale są i tacy: kturyh  jusz nic nie wzrósza   a z różą jest jak z wróblem w garści i widać i czuć i miło było dostać                                                        ;)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...