Miłość

[Gekon]

Pająki zaplecione odnóżami nienasyceń
w prozie doby szybkich ludziomaszyn
produkujących mamone na ołtarzu tego demona czasu

Motyle z przetartymi zanikającymi skrzydłami
ućpani feromonami

Tańczą
w rytm chemii
w ruch kości krew zmysły

Reflektor księżyca zaświetla brud
przylegających do siebie limf
mocnych ciemnych przepływów desperacji zwierząt


Światło oszukuje
czarne mysli
potwornych głów
my ludze!
my anioły!

[Barbara_Pięta]

Teraz sobie przypomniałam rozmowę ze znajomym o oczyszczaniu wątroby, he he. Temat generalnie ciekawy, tylko w dość mocnych słowach ujęty. Pozdrówka ślę ;-) i plusika małego. Tylko się zastanawiam, czy proza by z tego nie była lepsza...

[vacker_flickan]

nareszcie ktoś pisze o miłości jak człowiek;p
przez trzy zwrotki dawałeś ostrym akordem by w ostatniej spuścić z tonu, bardziej by mi się podobało
gdybyś mnie dobił końcówką:)
ciekawie, jeszcze wrócę dokładnie się wczytać
pozdr

[deli s]

inne mielenie miłości ciekawe.plus .....a ostatnia zwrotka do przeróbki prócz słów my ludzie my anioły. pozdrow.

[Michał Ziemiak]

"Pająki zaplecione odnóżami nienasyceń" - świetne! Jak już tu stwierdzono - o miłości inaczej i to jak dobrze inaczej ;-) Czyli na +
POZDRAWIAM!

[bezsenna]

po prostu - trafia do mnie.
osobiście, nie mam zastrzeżeń.
pzdr

[dzieciak]

my żywi
my zniszczeni
my nieśmiertelni

i tak zaczyna sie zycie i sny
ale sie zaczyna