Ulał

[Gość Franek K]

Raz podsłuchała naiwna Ula

Gdy rozmawiali sobie dorośli,

Że coś pasuje komuś jak ulał,

Zachciała zatem mieć go i nosić.

 

Postanowiła. - Muszę go zdobyć!

Lecz nie wiedziała za bardzo panna,

Gdzie kupić można takie ozdoby,

Wzięła portfelik, poszła do miasta.

 

Chodzi po sklepach, szuka wytrwale,

Sprzedawców pyta, po półkach szpera,

Lecz nikt nie słyszał nic o ulale,

Poszła więc Ula do jubilera.

 

Człek był to mądry, więc zaczął dumać.

I po namyśle rzekł – Moja droga!

Na razie nie mam, lecz mogę ulać,

Lecz to niestety będzie kosztować.

 

- Więc bardzo proszę. Mam oszczędności

I się z kosztami nie liczę wcale,

Chcę by pękali inni z zazdrości,

Gdy mnie zobaczą w ślicznym ulale.

 

Przyjął jubiler, więc zamówienie.

Po jakimś czasie gotów był odlew,

Dziewczyna była zadowolona,

Bo wyglądała w nim bardzo dobrze.

 

Był bowiem jakby dla niej ulany,

Wtedy dopiero pojęła Ula,

- Gdy przedmiot świetnie jest spasowany,

Mówi się o nim - leży jak ulał.

 

 

Edytowane 5 Lipca 2021 przez Franek K (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@Franek K ulał nie ulał, ważne że się kochają;)

[Anna_Sendor]

Dobre :)

[Marek.zak1]

Twoja kreatywność i znajdowanie czegoś, gdzie wydawało się, ze nic nie ma, jest niesamowita. Ula - ulał:). Pozdrowienia

[corival]

@Franek K Co za przygoda, panna nogi uchodziła w poszukiwaniach... ulała. Chyba jej się ulał olej z główki doprawdy. A panu jubilerowi za to, przedsiębiorczość się nie ulała. W pełni wykorzystał szansę zarobku i słusznie. Za gapowe płaci się wszak w różnej formie.

Świetnie ubrałeś w słowa coś, o czym nawet bym nie pomyślała, że na tym tle da się ubudować zgrabną historię. 

Pozdrawiam :)

[Gość Franek K]

@huzarc

 

Ha ha. Ciekawa niedygresja :)

 

DiP.

@Anna_Sendor

 

To się zacieszam :)

 

DiP.

@dot.

 

Mnie chcesz wykorzystać? ;)

 

 

@Gosława

 

Jak to powiedział Gustaw Kramer w Vabanku  na wieść o tym, że to komisarz Przygoda prowadzi śledztwo "Cieszę się..., szczęśliwy jestem" :)

[Gość Franek K]

@Marek.zak1

 

No nie przesadzajmy panie Marku, choć słowami bawić się lubię. Nie zawsze jednak wychodzi tak, jakby się chciało.

 

DiP.

@Gosława

 

Teraz to sobie chyba żarty robisz...?

[Gość Franek K]

@corival

 

Lubię budować wierszowane historie, zwłaszcza na ciekawych związkach frazeo.

 

DiP Cor :)

@Gosława

 

Ja to widziałem chyba z 50 razy (obydwie części).

[violetta]

zakręciłam się :) 

[Gość Franek K]

@valeria

 

To się odkręć :)

Z tego samego filmu:

- Co mam powiedzieć Spiętemu?

- Żeby się rozpiął!

 

@dot.

 

- Żebym zryżałł! Pan muzyk!

[Gość Franek K]

@dot.

 

To jest kapitalne :)))) Nie ma, ale może mieć ;)

 

Z Janosika. Dialog Wróblika, Pyzdry i Kwicoła:

Wróblik - Na zamku bedzie wesele Maryny z Wroną!

Kwicoł - Wrona? A który to?

W - Ten od Parylaków.

K - Przeca Parylaki ni majom syna...

Pyzdra - A kto ci doł w łeb na krzcinach u Zośki Parylakówny?

K - Mnie doł w łeb?! I tyś to widzioł?!

P - A tobie, tobie...

K - Jak jo ci zaro dom w łeb...

 

@dot.

 

Swego czasu często spotykałem śp Jacka Chmielnika na spacerach z psem w Krakowie. Jakoś nie miałem śmiałości do niego podejść i porozmawiać, a teraz żałuję :(

[Michail]

@Franek K

Świetna słowozabawa.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Najważniejsze, że panna Ula wygląda tak, jak tego pragnęła.;))* A że nachodziła się? Naszperała? Oszczędności wydała? Cóż...  

 

SerdecznoNiedzielnie,

M.     

[iwonaroma]

Fajne :) ale może skarbonkę zamienić na portfelik, bo kto ze skarbonką chodzi na miasto... chyba, że Ula ;)

[Gość Franek K]

@Dag

 

Ha ha. Czasem leży, a czasem podskakuje :)

 

Dzięki Dag :)

@Michail

 

Dzięki. Najważniejsze, że się dowiedziała, co to ten "ulał".

 

Pozdrawiam poniedziałkowo :)

@iwonaroma

 

W rzeczy samej pani Iwono :)

 

Dziękuję bardzo :)

[Gość Franek K]

@dot. Może i mógłbym, ale jaki ja mam w tym interes?

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.