Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Parę słów za dużo

Nikodem Adamski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Nikodem Adamski

Nikodem Adamski

Opublikowano
Opublikowano

Znów powiedziałem parę słów za dużo

zwykłe „przepraszam” nie wskrzesi relacji

czas chyba, by zamilczeć

poczekać na lepszą pogodę

 

Pójdę spać z wiercącym żołądkiem

może pomyślę o Wielkich Ideach

ich spełnienie łatwiejsze się zdaje

niż proste gesty miłości

w nich wiecznie zawodzę

 

Nie umiem odmówić sobie złośliwości

zapominam, by nie trzaskać drzwiami nad ranem

drobne dobro uchodzi mym oczom

nie pomaga ciągłe patrzenie w horyzont

2
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@Nikodem Adamski Miłość to nie jedna emocja, ale cały ich pakiet. I to o olbrzymiej rozbieżności. To zatem całkiem zrozumiałe i normalne, że w ich natłoku czasem powie się za dużo, za ostro, coś czego tak naprawdę nigdy nie chciałoby się powiedzieć. Podejmując się miłości, trzeba być niestety gotowym na najgorsze słowa. Ale trzeba też nauczyć się rozumieć, skąd się biorą, dlaczego zostały wypowiedziane. Bez tego związek nie przetrwa.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Toyer
      Ustawienia fabryczne

      Przez Toyer · Opublikowano

      Przywrócę się do ustawień fabrycznych gdzie miłość nie zapyta o przebieg z nadzieją nie tylko w snach lirycznych mroźne łzy nie będą padać jak śnieg gdzie miłość nie zapyta o przebieg silnik rozgrzany ma chęć na jazdę mroźne łzy nie będą padać jak śnieg pocieszę siebie do siebie przyjadę silnik rozgrzany ma chęć na jazdę już bez drzew gdzie łatwo o wypadek mroźne łzy nie będą padać jak śnieg przysięgam jako jedyny świadek już bez drzew gdzie łatwo o wypadek jadę po pustyni samotności przysięgam jako jedyny świadek zakończę trasę z ciężarem miłości przysięgam jako jedyny świadek przywrócę się do ustawień fabrycznych zakończę trasę z ciężarem miłości z nadzieją nie tylko w snach lirycznych
    • Berenika97
      Iluzja aluzja żaluzja

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Leszczym   Rzucasz rękawicę Orłom. Więc już milczę. :)))
    • tie-break
      Villanella baśniowa

      Przez tie-break · Opublikowano

      Wszystkie wiersze, co z ciebie swój wzięły początek, chcę ci kiedyś pokazać bez wstydu i szczerze, jak się baśń czyta dziecku, nim noc wejdzie oknem.   Ja ci słowa zbłąkane codziennie przynoszę, drżąc, łagodną nadzieją wzruszony, bo wiem, że nowe wiersze niebawem z nich wezmą początek.   To dla ciebie rozbijam geody gorące, w których gwiazdy ukryte zmieniają śpiew w lśnienie, niczym w baśni najprostszej, gdy noc wchodzi oknem.   Jutro nasze uśmiechy w blask jeden połączę; wówczas każdym oddechem dziękować ci będę za te wiersze co z ciebie swój wzięły początek.   Może powiem coś jeszcze i złożę ci w dłonie tę ostatnią geodę, gdzie moje śpi serce; dla mnie w baśń się przemienisz, a noc wejdzie oknem.   Teraz stoję w półmroku i czekam spokojnie, aż mi słodko zaufasz, by rozstać się z lękiem. Niech te wiersze, co z ciebie swój wzięły początek baśnią ciebie otulą, nim noc wejdzie oknem.
    • tie-break
      Nie widzę Słońca

      Przez tie-break · Opublikowano

      Chyba @Wędrowiec.1984jest najbliższy prawdy. Nie ma w tym wierszu mrocznych fajerwerków, jest zapis powoli gasnącej radości życia, która nie wynika z niczego konkretnego, po  prostu nieoczekiwanie przesłania psychikę cieniem Tak właśnie rozwija się depresja, powoli, ale nieubłaganie. Niczym nie można się cieszyć, choć przecież świat się nie zmienia, ani ludzie wokół. Zmienia się jego percepcja przez peela (peelkę). Poczucie pustki, braku sensu, powrót do mrocznych wspomnień - skutecznie odbierają możliwość realnej oceny. Ten wiersz jest bardzo przekonujący. Większość wierszy w tej tematyce pokazuje upadek psychiczny człowieka, i jednocześnie towarzyszy jej postrzegania świata i ludzi jako wrogiego, brzydkiego, destrukcyjnego otoczenia. Tymczasem tutaj jest świadomość, że szara mgła, deformująca obraz rzeczywistości, pochodzi z wewnątrz, a nie z zewnątrz. Dlatego ten utwór odbieram, jako bardzo trafny.
    • Berenika97
      Mini - recenzja

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Radosław Bardzo dziękuję !   @Czarek Płatak Serdecznie dziękuję! 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...