Schizma

[Śniący]

Krusząc się
kawałkami słów
odpychającymi
nasze orbity...

 

Pokryci
szarym pyłem
niedopowiedzeń...
drętwiejemy.

 

Między nami
strefa ryftu.
Wypełzają czeluście
zduszonych emocji.

 

Odbijam ciebie,
odbijasz mnie.
W bezdusznej ciszy
rozplotły się nasze dłonie.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - ten pył niepowodzeń  - super - 

                                                                   Pozdr. uśmiechem.

[Natuskaa]

Ten wiersz prowadzi mnie w miejsce, którego nie chcę pamiętać, ale jest tak skonstruowany, że musi w takie miejsca prowadzić... kiedy padło tyle niepotrzebnych i potrzebnych zarazem słów, że teraz już tylko w ciszy trzeba trawić, bo dalsza rozmowa i tak donikąd zaprowadzi. 

Świetny!

 

Pozdrawiam :)