Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Do Sylvii Plath

 

przeczytałem twój wiersz „Lustro”

myślę że zawsze byłaś

ciekawością odbijającą obraz

niepokojąco rzeczywisty

 

czasem pomiędzy spojrzeniem a odbiciem

czuje się dotyk niewidzialnej kreski

zmieniający rysy z zachowaniem znaków szczególnych

na końcu dzieła i one znikają w ciemności

 

mimo to malujesz słowem

wypowiadasz zaklęcia

zmieniasz się w jezioro

ludzie zatapiają w tobie ręce

obmywają twarze

 

stojąc przed tobą

czuję pokusę by się zanurzyć

i odnaleźć miejsce w którym

ciało słowem się staje

Opublikowano

Bardzo ładne,

 

Niestety zawsze w przypadku Sylvii Plath, przypomina mi jednak o fakcie, że nie była jak w wierszu "srebnym lustrem pozbawionym uprzedzeń", a jej (znakomite przecież) prace przemycały treści wprost rasistowskie. 

Strasznie mi się to gryzie z emocjonalnością i świadomością jej wierszy i powieści. 

 

niemniej wracając "do brzegu", bardzo udany utwór. 

pozdr

T

Opublikowano

@Gerber Zapis wrażeń, odczuć z obcej poetyki, która porusza i skłania do... „pokusy” – szczególnie młodych adeptów „sztuki” życia, bycia i pisania. Taki urok poetyki konfesyjnej. Jak zastanowić się mocniej – i nie tylko. Z jednej strony wchłania i fascynuje człowieka wrażliwego na słowo, z drugiej hermetyzuje i zamyka. Ale to trzeba samemu doświadczyć. Po wysypie Wojaczków, Stachuriadzie i cierpieniach Wertera... Podoba mi się ta herbertowska fraza (notabene, też tłumaczył Plath na swój strój), ale bez teologiacznych wtrętów. Pozdrawiam serdecznie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Po co mi zapalniczka? Po co mi zapalniczka z Paphos? Nie palę na co dzień - Słaby podarunek. Lecz płomyk czasmi się przydaje. Postawię ją na półce na widoku. Kiedy akurat potrzebuję iskry, nie mam jej przy sobie. Wtedy sobie o niej przypomniam. Wracam do domu i patrzę na nią. Wiem że gdy znowu będę jej potrzebował, nie będzie jej ze mną. Koło się zatacza. Zapominam o niej, lecz ciągle sobie mam ją w głowie. I osobę od której ją dostałem. Może to nie taki zły podarunek. Chyba o to chodzi w pamiątkach.
    • Czytając wielu z portalowych Poetów/Poetek zauważam, że próbuje się tutaj miłości dopisać właściwości z definicji jej sprzeczne. Przykre to... Miłość to nie poboczne i ciemne strony i aspekty, tudzież perspektywy związku, czy innych relacji międzyludzkich.   nie twierdzę, że ich nie ma, jest ich od cholery, ale...   Miłość to akceptacja, szacunek, troska, zaufanie itd. Piękno w czystej postaci.    Zabawa w tłumaczenie swoich rozczarowań, żądzy, czy egoizmu, chęci bycia ponad, a w jej imię to nic innego jak tworzenie karykatury, obrazy istoty miłości  - gdy się jej nie rozumie.   Wiersz jest fantastyczny, dobrze oddaje istotę Gry w miłość. Ale GRY. W dodatku widzę tu zabawę człowiekiem. Bardzo dobrze napisane.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Cóż, wierzę że każdy ostatecznie przyciąga to, czego pragnie. :)           
    • @Annna2 dla mnie jesien to czas starości, zima - śmierć/obumieranie. Wiosna wiadomo - życie. Widzę wiosnę jako zmartwychwastanie lub tu w doczesności- młodość. Lato to ten stan przed i po...    Uściski,  dziękuję za Twoją obecność pod wierszem

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @lena2_ dziękuję Lenko @Alicja_Wysocka

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Bardzo podoba mi sie to sformułowanie.  Dziękuję, że jesteś tutaj
    • @yfgfd123 Choć rację przyznać trzeba Twojej nucie, Że pustosłowia w sztuce nie brak wcale To rym i rytm jest nieraz jak obuwie, Co zgrabnie kryje stopę lecz w sandale. Bo forma gładka, kunsztownie ubrana Też bywa maską, co zakrywa pustkę. Odwagą - ta myśl niewypowiedziana, Odwagą - prawda, co w serca uderza.
    • @Marek.zak1Dziękuję za opinię! :))) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...