Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nim światła zgasną i seans się zacznie
siadamy w najbardziej odległych sobie
zakątkach choć wszystkie miejsca są wolne
w pustej - jak sens nasz - sali kinowej

patrzymy w ekran gdzie miłość żarłoczna
pojawia się ledwie na oczu mgnieniach
by błysnąć jadem z dziesiątek siekaczy
którymi z serc nam wyszarpie pragnienia

w tej samej minucie filmu płaczemy
gdy się wykrwawia ostatni bohater
a nikt z nas nie przyzna się do wycięcia
scen dzięki którym mógł skończyć inaczej

 

 

Opublikowano

Dobry tekst. Jako autor preferuję jednak podejście takie, że bohater zmaga się z trudnościami i dzięki wytrwałości, profesjonalizmowi te trudności jakoś pokonuje. Jestem w opozycji do rosyjskości, w której jak powiedział Czernomyrdin, chcieliśmy dobrze, a wyszło, jak zawsze. Pozdrawiam. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję! Takie podejście to ja preferuję w życiu, natomiast w wierszach mi to nie idzie zupełnie ;>

@GrumpyElf Wygląda na to, że dostrzegasz w tym wierszu więcej porządku niż ja ;> Cieszę się ogromnie, że Ci się podoba!

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję, kłaniam się!

Opublikowano (edytowane)

@error_erros ostatnia strofa leży, jest przeładowana - przynajmniej w moim odczycie i odczuciu może nie zawsze musi być finał i puenta na 102.

 


w tej samej minucie filmu płaczemy
gdy się wykrwawia ostatni bohater
a nikt z nas nie przyzna się do wycięcia
scen dzięki którym mógł skończyć inaczej

 

edit 2.0 z rymami

 

wzruszają nas te same sytuacje

wzrok zawieszamy na bohaterach

gdyby tak jeszcze przyznać rację

z wyciętych scen jest osobny seans

 

 

 

w sumie wyszło tak samo ciężko :) albo i ciężej

 

 

Nic to! próbowałem - poległem

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

 

Edytowane przez Pan Ropuch (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wtedy weszła pani Irena z dwiema filiżankami herbaty i ciastkami. W ręku miała foliową torbę wypełnioną słodyczami, mydełkami, kawą. Poczęstowała rozmówców, a torbę ze „skarbami” wręczyła Karolinie jako prezent. Studentka podziękowała, a pastorowa wróciła do swoich zajęć. - Mam dla pani propozycję - powiedział duchowny, popijając herbatę - mój syn napisał doktorat na temat wydawania „Głosu Ewangelii” czyli właściwie na taki sam temat, z którym chce się pani zmierzyć. Pożyczę pani egzemplarz maszynopisu jego pracy i egzemplarze pisma. Będzie pani mogła spokojnie pracować. Oczywiście mam nadzieję, że później je odzyskam. - Oczywiście - zdążyła powiedzieć zaskoczona Karolina. Dalszą rozmowę przerwała pastorowa, gwałtownie otwierając drzwi do biblioteki. Wprowadziła młodą kobietę i dwoje małych dzieci. Cała trójka płakała. - No chcieli je prawie zlinczować! – pastorowa mówiła podniesionym głosem, gestykulując przy tym. - Edwardzie, trzeba coś z tym zrobić, tak nie może być! - dodała - idź i przemów im do rozumu! Po tych słowach pastor podniósł się i wyszedł przed budynek, pani Irena pobiegła za nim. Karolina zaczęła przyglądać się zaniedbanej kobiecie oraz dwóm dziewczynkom w wieku około dwóch i czterech lat. O ile matka już się uspokoiła, to dzieci ciągle chlipały. Dziewczyna zajrzała do torby z prezentami, wyciągnęła cukierki i wręczyła je maluchom. Ujrzała w ich oczach błysk radości, ale najważniejsze było to, że się uspokoiły. - Mnie w Polecku nienawidzą. To mój mąż zabił syna pastora Kockiego - wyszeptała kobieta - mąż jest w więzieniu, ja nie pracuję bo mam małe dzieci. Skończyło się mleko w proszku, chciałam tylko mleko. A oni napadli na mnie, tak jakbym to ja zabiła i wyrzucili z kolejki.
    • @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Świetny wiersz napisałeś! :)))
    • Łukasz Jasiński 
    • ślicznie   gdy wersom sensy gdzieś odlatują myśli pochłania senna niemoc milknie sumienie nic nie sumując Morfeusz dzierży granat cieni   ... :))) narozrabiałaś - zainspirowałaś
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...