Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

zrobili film o mnie
myślałam że to unikalna historia
niemożliwa przeżyta i moja
a prócz innych dekoracji słów postaci
każdy gest poznałam
pytanie odpowiedź
w obcej dziewczynce
ktoś film zrobił o mnie
żebym zapłakała

zapętloną nitką czasu owijam dwa palce
matrycę
ja i ona
a tylu jeszcze ludzi na świecie

w kasecie maszyny losującej mamy x pól 
zwalniamy blokadę i losujemy
konfigurację czyjegoś losu


a oto wylosowane liczby
masz?
więc jesteś

 

*
znalezienie sobowtóra nie jest niczym wyjątkowym

wystarczy przypadek

albo odpowiednia ilość danych 

Edytowane przez beta_b (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Dag Tak Dag, bywa że czujemy się oddzielni, samostanowiący a jesteśmy tacy sami. Matryca, w którą stronę skręcisz, na tego bęc. Życie determinuje ilość pól wyboru, za mały mam umysł by rzec, że nieograniczona. To nic odkrywczego, ale prosto mówiąc: wyżej głowy nie podskoczysz. bb

Opublikowano

@Dag tak, ale 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jezusem historii nie jestem, robię co mogę i zarażam innych, pracą u podstaw. Jaki realnie masz wpływ na guzik atomowy?

 

Przed covidem rosła rola eko i np. zamiana w sklepach folii na papier. Teraz temat stracił na znaczeniu. Prócz morza jednorazowek dochodzą rękawiczki. Przykładów wiele. Przykro mi, ale nie zawrócę kijem Wisły. bb

Opublikowano

Jest możliwe, że, tak jak modele samochodów różnych firm upodobniły się do siebie ze względów praktycznych, tak my, poprzez edukację, ujednolicanie kulturowe, ale też dobór naturalny, który też coraz częściej opiera się na względach praktycznych, zaczynamy się coraz częściej upodobniać do siebie. Może nie tyle wyglądem, chociaż też, ale zachowaniem, obyczajowością, scenariuszami życiorysów itd.

Jest to temat poruszony w Kartotece Różewicza, w której Bohater skupia i reprezentuje w sobie losy wielu osób, stając się niejako bohaterem reprezentatywnym, swoistą "kartoteką" pokolenia. W tym sensie ma bardzo wielu sobowtórów albo jest sobowtórem bardzo wielu osób.

Pozdrawiam

Opublikowano

@beta_b Znów ktoś był w mojej głowie i szperał w moich pomysłach, chyba za dużo mnie tu na portalu i powstają jakieś tunele przesyłowe pomiędzy głowami :) :) :) Nic to! Odczekam swoje i przyatakuje po krótkim czasie! :DDD

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

Opublikowano

@Leszczym wcale nie chciałam o tym opowiedzieć, ale się nie dało. 

@Pan Ropuch Panie Ropuszku, czyli nawet liczba myśli jest ograniczona ;) 

@Sylwester_Lasota Powyższe myśli nie są odkrycie, zważywszy na potencjał urodzeniowy (geny, zasoby, doświadczenie, kultura), plus zakres "błędu" - co nas spotka - daje zarys życiowego szlaku. 

Kiedyś pisałam, że wróżę z pokoleń los na wietrze. To nie magia: psychologia, statystyka. 

 

Dziękuję Panom za obecność i uwagę. bb

Opublikowano (edytowane)

@beta_b Dlatego trzeba przyjąć swoje miejsce położenie status jako najwłaściwsze nic nie rozpamiętywać niczego nie żałować a co najważniejsze nie oglądać się za siebie. Jestem średniowystarczalnym samcem beta któremu jak się poszczęści albo i nie to i tak spadnie na cztery łapy. Życzę wszystkim zadowolenia i przywyknięcia a wręcz zrozumienia i łaknienia banału najlepsze ciasta i zakalce powstają z niego. Skomplikowane czy złożone to już nie moje bierki kiepsko się w nich poruszam i zwyczajnie jako samcowi beta nie starcza mi na to sił. Moja twierdza i mój dom to zwyczajność, średniactwo i przyziemienie w tym poruszam się z gracją i proszę mi wierzyć na słowo w tanecznym kroku. 

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

Edytowane przez Pan Ropuch (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Móc naprawdę w kimś się przejrzeć to wielki dar i a często ostry ból, rozdarcie. 

 

Można z tego czerpać. 

 

Serdeczne pozdrowienia Beta. 

Opublikowano

@Radosław To prawda, lustro prawdę pokaże. 

 

@Pi_ Dostaję zwroty, że ludzie wolą moje białe teksty. Tylko że mnie melodia w wierszu kołysze. Lubię to uczucie, gdy już przychodzi. I nie chcę oddawać melodii za głaski. Wolę ją śróbować do ciekawszego dla wszystkich brzmienia.

 

Rymowanki przypominają mi banał, w dobrym znaczeniu. Coś jasnego, bez udziwnień. A coś prostego od prostackiego dzieli ocean. Ściskam, bb

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...