Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Gosława Niestety karma nie wraca i wielu osobom cwaniaczenie nie przechodzi i nie ponoszą żadnych konsekwencji. Takie życie.

 

Hehe, w sumie nie wiem czemu ale przypomniało mi się to co Han Solo powiedział do księżniczki Lei: "Lubisz mnie, bo jestem łajdakiem. Mało ich w twoim życiu." Ale kapitan Solo to jednak protagonista więc jemu niech już będzie. :D

Opublikowano

Wiersz jest prawdziwy i ponadczasowy, a do tego świetnie napisany. Niektórzy rzeczywiście nabywają cwaniactwa z zazdrości i frustracji, inni się z tym rodzą, a nawet mają cwaniaków stawianych na piedestale. A ja mówię cieszmy się, że nimi nie jesteśmy, nawet jeśli miałoby to oznaczać los peela; słodkiego mini ratlerka, który się troszkę naszczekał, poirytował, a potem grzecznie wrócił do budy. :) Świetnie to napisałeś. 

 

ps. Dodatkowe serce mogłabym dać za Star Wars, choć Han Solo to moim zdaniem postać poboczna. Za to najsłodszy cwaniak z możliwych, taki łobuz, że tylko kochać!

Opublikowano

@GrumpyElf Tak sobie usiadłem i pomyślałem, że napiszę co mi ślina na język przyniesie. A co tam! No i wyszło takie coś, coś dziwnego ale niech już będzie. Taka mała improwizacja. ;)

 

Może kiedyś dopiszę kilka zwrotek przed końcówką żeby trochę dopełnić całość.

 

Mnie się podoba jak Han Solo chodzi. Czasami jak John Wayne. ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski Ten wiersz ma w sobie coś bardzo ludzkiego, z dylematu i ciągłego pytanie o świat i własne w nim miejsce. Co czasem prowadzi do definiowania siebie przez ból i rozczarowanie. A to co nazwane łatwiej jest oswoić.
    • Czym jest miłość, czym jest wolność, czym jest Twoje przekwitanie czym jest dusza i świętości łez tłumionych rozedrganie. Czym jest krzew wyschniętych pragnień, czym jest splot przebytych zdarzeń czym jest noc, a czym poranek czym jest dzień i zmartwychwstanie. Nie wiesz tego nie wiesz wcale jakie życie niesie treści jakie mości znów posłanie jak poświęci los niewieści. Bo wciąż szukasz zależności tupiesz nogą, krzyczysz, ganisz swoją drogę przebyć prosto dziateczkami się pochwalić. I odgrażasz się niebiosom że po miłość pójdziesz boso każdą nocą w animuszu drzwi zamykasz bez przymusu. Ściskasz kraty w umysł wkładasz żywe kwiaty, robót nawał i wyciszasz pożądanie pięknych myśli niesłychanie. I znów pytasz się w pacierzu Boże czemu we mnie wierzysz bo ja sama dnia każdego odpowiadam - dosyć tego. Widzę wolność w bezsilności mam ostoję bez miłości strofy zdarte i przebrzmiałe wierzysz w klatkę - wierzę Panie!         Gdy przestaniesz w nią wierzyć wyzwolisz się.          
    • a w górach śnieg leży chyba pójdę w góry   zachłysnę się mgłami pobiegnę polami   zanurzę się w chmury na białej rubieży   napiszę o tym wiersz że kocham przecież wiesz  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jak to pięknie zabrzmiało. Tak naprawdę każdy podświadomie dąży do tego światła, szuka go i pragnie. Wiersz, o którym jest mowa, to most, po którym można przejść, o ile się go bezpowrotnie nie spali.
    • @Berenika97 Niesamowite studium psychologiczne dotkniętej traumą ofiary wojny. Największym dramatem tej kobiety jest konieczność pozostania na miejscu, w otoczeniu, którego każdy element jest bezlitosnym świadectwem i pamięcią.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...