Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rozwinięcie


Rekomendowane odpowiedzi

W półotwartych powiekach sny, jak mgła ścielą się o świcie.
Potargane myśli mkną już, niczym fale barwnych skrzydeł.
Świat rozkwita w tym spojrzeniu, ciepłem Wiosna rozpogadza.
Może kawę byś jej zrobił, to by wcześniej z łóżka wstała?

 

Także delikatna bryza niech popieści wszystkie zmysły.
Ona w lustrze się przegląda, a Ty ciągle o niej myślisz?
Zrywasz dla niej komplementy, lecz kapryśna jest czasami.
Woal znów opina kształty, Zefir może jest zbyt śmiały?

 

Nie! To ona roztargniona, gubi kwiaty z swego wianka.
Lubisz patrzeć gdy się śmieje? Zatańcz z nią w tych jej rumiankach.
Słyszysz? pszczoła gdzieś w tle bzyczy, ach użądlić nie wypada.
Tylko promień jak miód spływa, kiedy blask się w niebo wplata. 

Edytowane przez M.A.R.G.O.T (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@M.A.R.G.O.T O zmoczeniu już mówiłem-
                           popatrz już się zawstydziłem.
                           Bo intymne to... pryskanie,

                           a nie kropli marnowanie.

Wszystkiego dobrego w dalekich antypodach.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zostawmy odczucia i pragnienia na boku... "chleb na myśli"... nie jestem pewna, czy ok.

bo nie bardzo zrozumiałam. Napisałam zdrobnieniem.. "zapchajdziurek".. ponieważ

wobec całej treści, są to drobiazgi i nie wpłynęły na ogólny pozytywny odbiór.

 

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...