Róg obfitości

[Śniący]

Nadmiar wszystkiego

prowadzi do złego,

bo człek się w komforcie zatraca.

 

I wnet zapomina,

gdzie źródło istnienia,

i błądzi w betonowych lasach.

 

Tak dużo pyszności!

Jak w rogu obfitości!

I wszystko podane na tacy!

 

A potem przychodzi

zły czas niepogody

i widzimy, że jesteśmy nadzy.

Edytowane 7 Marca 2021 przez Śniący (wyświetl historię edycji)

[jan_komułzykant]

Tekst może niezbyt odkrywczy, ale konkretny, dlatego zatrzymuje. Jest trochę nierówności,

te jednak mniej wadzą od ostatniego wersu, przez co trochę psuje się całość.

Ale zaburzony rytm łatwo wyrównać, bo jest tylko o jedną zgłoskę za dużo, np:

"I wiemy, jak jesteśmy nadzy"

Zrezygnowałbym jednak z kilku poprzednich "i", bo jest ich już za dużo,

i każde na początku wersu.

Pozdrawiam.

 

 

 

 

Edytowane 7 Marca 2021 przez jan_komułzykant (wyświetl historię edycji)

[Antoine W]

@Śniący "prowadzi do złgeo" - popraw sobie :)

[Śniący]

@Antoine W Dzięki ;)

[huzarc]

@Śniący Niby tak. A potem jak się zabiera ciastko to lament, jakby był koniec świata, depresja, zagubienie. Co zatem mają powiedzieć Ci, który przeszli prawdziwą gehennę i autentyczną walkę o każdą chwilę. Myśl zatem ważna w wierszu się skrywa. Pozdrawiam.

[mmmarian]

@huzarc Ty nawet komentujesz pięknymi rymami...

 

...i potem się zbiera

to ciastko, ten lament

jakby był koniec świata

depresja, zgubienie

co mają powiedzieć?

gehenna chwil się zakrada

myśl ważna zatem 

w tych słowach ukryta

by przyjąć zasadę na lata

dnia partię rozgrywać

z mym Panem u boku

złemu na zawsze dać mata

 

;)

 

 

 

 

 

Edytowane 8 Marca 2021 przez mmmarian (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@mmmarian Doprawdy? Aż nie wiem co powiedzieć. Dziękuję i pozdrawiam:) 

[mmmarian]

@huzarc Nie ma za co - pukładałem tylko Twoje słowa :)