Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

 

 

Jakieś naciski, słowne presje,

na wszystkie sprawy, te

cielesne...

 

A mi zakwitła dziś cytryna,

choć śnieg za oknem,

wraca zima.

 

Poznałam białych kwiatków

zapach, i głębszy oddech

dał się złapać. 

 

I mi  w pandemii się nie śpieszy,

a mój bukiecik cytrynowy;

żywy, skromniutki

                   - w marcu cieszy.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez M_arianna_ (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@_Marianna, Zawsze zazdrościłem ludziom, którzy potrafią odpuścić sobie zadręczanie się wszystkim dookoła i skupić się na jakimś drobiazgu, który im przyniesie ulgę i oderwie od trosk i frustracji. Chyba czas zasadzić cytrynę ;>

Opublikowano

Lekko, prosto, zgrabnie, świeżo-cytrusowo

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie pamiętam już zapachu kwitnących cytryn, wiem za to, że kwiaty pomarańczy pachną podobnie do jaśminu. 

 

Pozdrawiam, 

 

D. 

Opublikowano (edytowane)

@Deonix_

 

Jeśli chodzi o zapach kwiatu cytryny - pewnie są różne gatunki - również w głębi ukrywa nutkę jaśminu. 

 

Jeśli ma owoce, są niewielkie i chętnie zjadane w całości - przy herbatce - po zdjęciu skórki. 

 

Przy okazji sprawdziłam zapach świeżo zerwanego/zgniecionego listka rośliny;

pachnie zielonym cytrusem.

 

Kwaśno - słodkie. 

 

Wzajemnie pozdrawiam. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez _Marianna, (wyświetl historię edycji)
  • M_arianne zmienił(a) tytuł na Kwiat cytryny
  • M_arianne zablokował(a) ten utwór
  • M_arianne odblokował(a) i zablokował(a) ten utwór
  • M_arianne odblokował(a) ten utwór

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
    • Przypomniał mi się Ebenezer Scrooge, a raczej wizja jego przyszłości przedstawiona podczas spotkania z trzecim duchem. Z tą różnicą, że wiersz na rozdrożu patrzy raczej w tę ciemną opcję. Samobójstwo? 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...