Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@[email protected] skowyce - w staropolskim istnieje jak najbardziej, idyllą czarci - jest cień do utulenia, jest czarci swoją idyllą, czyli ciemny światłem - czego nie rozumiesz, Grzesiu? łączy przeciwieństwa w sobie. taki miałam pomysł, nic nie zamierzam zmieniać. papa

@huzarc zobacz jakie cudeńko :) hihi, cieszę się jak brzdąc :) nawet Grzesio mi humoru nie popsuje :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@huzarc niee, to ty huzi rozrabiaka wszędzie "znaki" dostrzegasz :) wiesz, jak to mawiają na mieście, jeśli jedynym narzędziem jakie masz to młotek, to wszystko wkoło przypomina gwoździe haha

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ciebie to już nawet lekki powiew rozpala, może jednak usunę swą fotkę ... będzie ci się łatwiej skupić

Opublikowano

@[email protected] poza tym wiesz, to nie jest tak, że ja nie wiem, że się mówi skowyczy -  ale chciałam inaczej, mam prawo. literówki owszem zdarzają się w komentarzach, bo i smartfony poprawiają i często można cosik przeoczyć, ale w wypocinach mam każde słowo przemyślane, skoro dałam tak to oznacza, że tak chciałam i tak mi się podobało. dla mnie to zabawa słowem, eksperymenty ... i każdy ma prawo wyrażać siebie z fantazją, przecież nikogo tym nie urażam :) chciałam tylko byś zrozumiał mój punkt widzenia. tyle :)

Opublikowano

@[email protected] masz cienkie granice jeśli góralska i janosikowa forma "skowyce" cię uraziła ... już dawno temu przestałam dźwigać czyjeś demony więc i twoich nie zamierzam :) pozdrawiam ciepło

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@huzarc czy ty mnie porównałeś do ... instrumentu? do rzeczy? yyyy ... ;)

Opublikowano

@emwoo przecież o gramofonach rozmawiamy, chyba że że coś mi zamierzasz jeszcze pokazać i to nie od rzeczy;) a jeśli już miałbym porównywać to do jego dźwięku, politury tworzywa, nastroju jaki wydobywa, kołysze i uwodzi...;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • I ma te, i bok led na handel kobietami.  
    • @Berenika97 wiersz jest absolutnie przepiękny i jednocześnie tak głęboko poruszający !   to, w jaki sposób potrafiłaś ubrać w słowa ból, samotność i dojrzewanie w chłodzie, jest mistrzowskie.   obrazy, których używasz, są niezapomniane.   wyrażenie "sny wędrowały boso po zimnej podłodze" trafiło prosto w serce - to jest czysta poezja !   podziwiam Cię za wspaniałą puentę: "Nauczyłaś się wszystkiego od końca".   to zdanie zamyka cały wiersz w sposób perfekcyjny, pozostawiając czytelnika w zadumie.       Nika. pięknie napisane.      
    • @Berenika97 Ten wiersz to połączenie minimalizmu, psychologii i delikatnej metaforyki. Bez ckliwości ale z wielkim ładunkiem empatii  dotyka rzeczy bolesnych, ale nie popada w tani sentymentalizm, przedstawiając obraz traumy i emocjonalnego deficytu.
    • @Migrena Ten wiersz jest jak precyzyjny sejsmograf. Nie rejestruje tylko drżenia ziemi, ale drżenie samego Bytu – to pierwsze "pęknięcie w nieskończoności", z którego narodziła się świadomość. Uchwyciłeś w słowach coś, co zwykle skrywa się w milczeniu - ten fundamentalny paradoks człowieka. Jesteśmy "niedorobionymi aniołami", "boskim szkicem", który nosi w sobie "odcisk palca Stwórcy", a jednocześnie "buntem dziecka, które zgubiło drogę do domu" i wciąż ściska w kieszeni klucz, nie pamiętając drzwi. To tekst, w którym się jest – w tej przestrzeni "między światłem a ciemnością", gdzie Bóg milczy "z miłości większej od odpowiedzi", dając nam przestrzeń do budzenia się. Twoje słowa ważą. Mają w sobie gęstość "gliny, która pamięta palce" i lekkość "oddechu, który nie pamięta początku". Nie potrafię inaczej skomentować, tylko iść śladami po Twojej wizji.  To jest tekst o wielkiej odwadze i jeszcze większej precyzji. Świetny! Przepiękny klip   Dlatego właśnie gdybyś nie istniała, Spróbowałbym wymyślić miłość. Tak jak malarz, który własną dłonią Kreśli barwy dnia, I nad swym dziełem nie może wyjść z zachwytu. Tekst pochodzi z

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Może dlatego Bóg, po stworzeniu mężczyzny, uznał, że stać Go na więcej. I wtedy stworzył kobietę. :)
    • czy czytając wiersz wypada płakać  a jeśli  tak to jak  te chwilę nazwać   przeżyciem czy burzą a może to kara  za to że poeta  nie płakał   bo bał się że jego  łzy sens stłumią  rozmażą a to  może zaboleć   czy czytając wiersz wypada łzy ronić czy może lepiej zaklaskać
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...