Zgłoś

W zapomnianej  chacie na skraju lasu echo i wiatr o byłym  rozmawiają   Cisza do nadziei się tuli stary pająk to widząc po swojemu się uśmiecha   W zapomnianej chacie kiedyś  tętniło  życie słońce tu zaglądało było fajnie i miło   W  ogrodzie  kwitły  róże burek radośnie szczekał na ławeczce dziadek pykał fajeczkę   Dzieci w berka się bawiły obok  była  studnia żuraw cierpliwie   czekał   Babuleńka w wannie cynkowej pranie krochmaliła była szczęśliwa   Dziś ta chata pusta las częstuje ją cieniem który po cichu popłakuje  

Dorzuciłbym jeszcze przesadny minimalizm i brak kontaktowości, jak uważasz?    

@Jacek_Suchowicz Dziękuję Jacku za wierszowany komentarz, kropki czy przecinki sama sobie stawiam, gorzej ze słowami, tych trzeba szukać, pozdrawiam :)  Wierszyk mi urósł :)

Milion białych róż rozsianych na polu które sięga chmur.   Milion czerwonych róż posadzonych na wzgórzu prowadzącym do celu.   Nie kończące się pole kwiatów które przemierzam i w którym tonę.   Grupa ludzi idąc na wzgórze utonęła w oceanie białych i czerwonych róż.   Postawiony pośrodku pola pomnik róży pomalowałem  białym i czerwonym kolorem.    Ofiaruję Tobie serce  w kształcie róży pomalujemy  je pięknymi barwami.   Nad stawem z wodą kwitną róże ich płatki roznoszą ptaki po całej okolicy.   Żnący  kwiaty wycinają  zostawią tylko kilka. Poczekam aż zakwitną ponownie.   Nad morzem pośród piachu posadziłem róże, żadna z nich nie zakwitła.   Żółte pole nad wodę na którym uschły róże  przemierzam samotnie bosymi stopami. 

Banał, nadmierna egzaltacja, dłużyzny, niepoważanie aniołów, w oczach ołów.                 …