W starej izbie

[Gość Franek K]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Foto by F.K.

 

W starej izbie od dawna mieszka tylko cisza,

Świat zastygł porzucony jakoby w pół czasu.

Doczesne ludzkie sprzęty wśród świętych obrazów,

Wspomnienia zawieszone w sennych pajęczynach.

 

Zaglądają przez okna ciekawskie promienie

Na mroczną tajemnicę chcąc rzucić swe światło.

Co się kiedyś zdarzyło na tej prostej scenie?

Rozwiązanie przynosi tylko wyobraźnia.

 

Ktoś się podniósł zmarznięty, by rozpalić ogień,

Kobieta czy mężczyzna, a może oboje

Krzątali się jak zwykle swym życiem codziennym.

Nie wiedząc jeszcze wcale, co los im zgotuje?

 

A może przeczuwali swe rychłe rozstanie,

Przytuleni do siebie starzy kochankowie?

Wirował świat wokoło, śnieg prószył im głowy

Kiedy oni tańczyli swój ostatni taniec?

 

Dzisiaj pląsa tu pustka i wygasło w piecu,

Łóżka zioną nagością, brak żywego ducha.

Miękki puch niczym popiół z wnętrza Wezuwiusza

Pozacierał starannie ślady stóp człowieka.

 

 

 

 

 

Edytowane 18 Lutego 2021 przez Franek K (wyświetl historię edycji)

[jan_komułzykant]

Pomyślałem, że to pewnie jakiś dom na Białorusi, ale obrazki na ścianie byłyby trochę inne,

 

więc to raczej u nas.

 

Świetny obrazek i wiersz, szczególnie pierwsza zwrotka mi się podoba. A pomieszczenie robi klimat,

 

który dzisiaj już ciężko znaleźć. Krzesła, jak z domu moich dziadków - te same.

 

Najwygodniejsze ze wszystkich krzeseł na świecie.  :)

 

Zrobiłeś mi niespodziankę, dzięki.

 

Pozdrawiam

[Marek.zak1]

Przejmujący wiersz o tym, co minęło, przemijaniu. Świetnie wyszło:). Pozdrawiam

[8fun]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

"człowiek sprowadzi na siebie taką zagładę, że kiedy jakiś człowiek napotka ślady innego człowieka, będzie całował ziemię w tym miejscu"

 

(przepowiednie sybilli)

 

Pozdrawiam :)

[Oxyvia]

Bardzo dobry wiersz. Nastrojowy, nostalgiczny, pełen wyobraźni.

Ja też lubię stare, opuszczone domy. Mają "duszę" - coś w nich jest. Coś zostaje po wszystkich ludziach, którzy w nich mieszkali. Coś niematerialnego, nieuchwytnego. Świetnie to oddałeś.

[Antoine W]

@Franek K zdjęcie nie całkiem potrzebne - piszesz wystarczająco obrazowo... a dałbym dwa serca bo bardzo coś mi ten wiersz uświadomił i przypomniał (jedna łezka dla Ciebie)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Franek K

Podróż do przeszłości! Warto było zatrzymać się u Ciebie i podumać o tym co było. Duchy zapewne krążą po okolicy, a w nocy, kto tam wie, pewnie hasają w pobliżu chaty.

Serduchowo! :-)

[Gość Franek K]

@dot.

 

No właśnie. Pierwsze, co mi przyszło do głowy kiedy tam zajrzałem, że to taka scena życia nagle opuszczona i przysypana jak Pompeje. Ten puch (pierze) robi niesamowite wrażenie. Taki symbol marności i przemijania.

 

DbiP.

[Gość Franek K]

@jan_komułzykant

 

Nie za ma co ;)

Chałupa jest na Podkarpaciu - jakiś kilometr ode mnie. Jest tu zresztą więcej takich opuszczonych, ale w tej jest najciekawszy klimat. Jakbyś bardzo chciał wejść w posiadanie (bardzo adekwatne słowo w tym kontekście) tychże krzeseł, to możemy coś wykombinować ;)  W innej chacie walają się piękne stare, dębowe beczki, a w jeszcze innej wiszą na ścianie stare sanie. O sprzętach rolniczych nie wspomnę.

 

DiP.

@Marek.zak1

 

Dzięki panie Marku. Lubię się szwendać po takich "obiektach". Nastrajają nostalgicznie.

@8fun

 

Może być i tak, zwłaszcza jak będą to piękne ślady stóp kobiecych ;)

 

DiP.

@Oxyvia

 

Piękne dzięki. Taaak, mają coś w sobie te stare domy. Niby opuszczone, a jednak pomieszkuje w nich magia.

 

Pozdrawiam. F.K.

@Antoine W

 

Dzięki Antonio. Fotkę zapodałem, coby ludziska wiedzieli, że nie łżę. Bardzo lubię piosenki Kaczmarskiego pisane do obrazów jak np. Encore, jeszcze raz. Miał pan Jacek niesamowitą wyobraźnię. Bardzo ciekawy jest też film L. Majewskiego Młyn i krzyż - ożywienie obrazu na ekranie. Sam kiedyś napisałem wiersz do obrazu, ale gdzieś mi przepadł :(

[Gość Franek K]

@Wieslaw_J._Korzeniowski

 

Piękne dzięki :) A wiesz, że rozważałem nocną wizytę w tymże domu? Może się kiedyś odważę.

 

Pozdrawiam. F.K.

[Antoine W]

@Franek K no to ci zdradzę, raz drugi, że robię odwrotnie ;)

[Gość Franek K]

@Antoine W

 

A ja lubię jak ktoś za mnie, bo nie umiem :(

@Gosława

 

Dzięki Renato. Wpadnij na sesję ;)

[Gość Franek K]

@dot.

 

Sprawdzę. Sztuka jest świetna, ale właśnie ta stara. Widziałem ostatnio nową wersję. Szkoda słów :/

U góry po prawej masz trzy kropki. Zamiast pisać jeszcze raz, to możesz edytować komentarz.

@Gosława

 

Brzmi ciekawie ;) Raczej napiszę prywatnie, bo tak to się tutaj zwalą tłumy chętnych ;)

Edytowane 19 Lutego 2021 przez Franek K (wyświetl historię edycji)

[jan_komułzykant]

@Franek K

Jeszcze kilka lat temu pewnie bym skorzystał z propozycji. Złaziłem mnóstwo starych chałup i strychów

 

"tu i tam" i wiem jakie skarby można na nich znaleźć. Dzisiaj nie mam już sprzętu, ani czasu

 

żeby tym się zająć, ale dzięki za informację. Może kiedyś? :D

[huzarc]

@Franek K  Człowiek często doświadcza pustki, ale jak puste dopiero są miejsca, które porzuca, a jakie tworzył, jak bardzo przeraźliwie martwe się wydają bez ludzkiej w nich obecności. Spaniała poetycka kreacja, gratuluję świetnego wiersza. :)

[zyzy52]

@Franek K

Mam takie odczucia kiedy czasem jestem w skansenie. Ale pamiętam jeszcze stare izby przedwojennych domów na wsi, gdzie mieszkałem.

[Gość Franek K]

@jan_komułzykant

 

To jbc, to zapraszam :)

@huzarc

 

Dzięki. Tak właśnie jest. Tutaj atmosferę zrobiło jeszcze to rozsypane pierze. Niesamowita scenografia. Ni to śnieg, ni pył. Wygląda to zjawiskowo.

@zyzy52

 

No tak, tylko w skansenach zazwyczaj jest porządeczek. Tutaj to wygląda jakby ktoś to miejsce opuścił nagle, a wszystko przykryła pierzyna czasu.

 

DiP.

[Pan Ropuch]

@Franek K ten los ta chata to zdjęcie zupełnie tak jak z tą naszą tutaj sentymentalną profesją to jest - poezją. 

Światło i zieleń w tej izbie jedynie dowodzą, że pewne zjawiska są nadprzyrodzone i ponadczasowe. 

Nieprzemijalne! 

 

Zdjęcie jest prawdą i każdym innym, dowolnym środkiem stylistycznym. 

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

[Pan Ropuch]

@dot. Przepiękne! 

 

grodzisz się murem

wlewasz beton 

stawiasz cegły 

w ciężkich drewnianych ramach

zostawiasz lukę 

malutki prześwit

chronisz się odkąd pamiętasz

bo odkąd pamiętasz 

życie to wszystko w nim

wybuchem nieustannie się mieni

 

 

 

Pozdrawiam :) 

Pan Ropuch

Edytowane 20 Lutego 2021 przez Pan Ropuch (wyświetl historię edycji)

[Gość Franek K]

@Pan Ropuch

 

Wiadomo. Jest prawda czasu i prawda ekranu, a jeszcze prawda poezji. Uchwycić słowami obrazy i uczucia. Chyba o to chodzi  w poezji.

 

Dziękuj Panie Ropuchu i pozdrawiam.

@dot.

 

To Twoja fotka? Cudna :)