Tyle

[Daniel Głowacki]

Tyle

Tyle po kątach cisz się nocą chowa 
I tyle snów dawno zapomnianych 
Gotowych by się przyśnić na nowo 
Nim je wypłoszy światłem poranek 

 

Tyle pod łóżkiem strachów zalega 
Choć gorsze w nas drzemią samych
Westchnień symfonia się ulgi rozlega 
Gdy światłem dnia wstaje poranek 

 

Tyle już marzeń w poduszki wsiąkło 
Choć usta się krzywo wciąż śmieją 
Krople deszczowe stukają znów w okno 
Poranek wstaje nieśmiałą nadzieją 

 

Tyle już wierszy pod kocem zostało 
I słów tak wiele nienapisanych 
Skulone w cieple nocy czekają 
By je wydobył światłem poranek 
D.G.

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj  Danielu - dziś mi sie u ciebie spodoba - jest uroczo

lekko zwiewnie a tak lubię.

                                                 Pozdr.

 

[Marek.zak1]

Za Waldemarem, podoba mi się. Ładny wiersz i zawartość warta przemyśleń. M