Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zbyt szaro na uśmiech
ciało

przegrało z grawitacją
umysł
próbuje wznieść się
ponad poziom zero

 

 

brak reakcji na kofeinę

 

 

są miejsca naznaczone słońcem
i są fotografie
palcem po mapie
i pamięcią wstecz

 

 

reakcja na światło
zachowana

 

Opublikowano

@Karina Westfallbardzo dziękuję! Nie wiem, czy zasłużyłam na tak miły komentarz:)

@Antoine Wproszę o sugestie odnośnie poprawek:). Wiersz pisany pod wpływem chwili. Wiem z doświadczenia, że poprawiać można w nieskończoność, by następnie skasować lub wyrzucić do kosza. Może zdystansowany Odbiorca napisze co go razi i co należałoby zmienić:).

Opublikowano

@Cor-et-anima  No to chwila była czarowna i dała coś, co ja nie mogę nawet z dystansu patrząc poprawić - bo co rozumiem i czuję jest ok, a to czego nie rozumiem i nie zdołałem odebrać sercem? No tego nie poprawię nijak. (Pewnie że można Go rozebrać i środki stylistyczne wywlec na majdan jak prufesór jaki.... Ale po co tak drastycznie? Jak wiersz fajny jest? ;))

Opublikowano

@Antoine W Słuszna uwaga:)! Interpretacji wiersza może być wiele. Nikt jednak nie jest w stanie w pełni rozszyfrować, co autor tak naprawdę miał na myśli. Dlatego też nie jestem za poprawianiem wierszy (pomijam niezamierzone błędy ortograficzne czy gramatyczne:)).

  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Już pierwsza gwiazda wzeszła – zimna i szklana, Jak oko Boga, co patrzy z nicości na pana. Śnieg otulił ten dworek całunem milczenia, Zgasły dawne hałasy, zgasły uniesienia. Stół stoi biały, wielki – jak lodowa kra, A na nim drży płomykiem samotna łza. Obrus lśni krochmalem, sztywny jak sumienie, Pod nim siano nie pachnie – lecz kłuje jak ciernie. Jest talerz dodatkowy... dla wędrowca, mówią? Lecz dzisiaj cienie zmarłych w nim usta swe lubią Zanurzać bezszelestnie. Nikt nie puka w drzwi. Tylko wiatr w kominie swą kolędę brzmi. Biorę w dłoń ten opłatek, kruchy chleb anioła, Lecz komu go połamać? Gdy pustka dookoła! Wyciągam rękę w przestrzeń – dłoń w powietrzu wiśnie, I czuję, jak ten mróz mi serce w kleszcze ściśnie. „Wesołych...” – szepczą usta do ściany, do cienia, I kruszy się ten chleb w pył... w proch zapomnienia. Choinka w kącie stoi, strojna jak na bal, Lecz bombki w niej odbijają tylko wielki żal. Patrzę w nie jak w zwierciadła – widzę twarz starca, Co przegrał życie swoje w te karty u szulera, u marca. Gdzie gwar dziecięcy? Gdzie matki krzątanie? Jest tylko „Bóg się rodzi” – i moje konanie. O, Panie, co tej nocy zstępujesz na ziemię, Czemuś mi włożył na barki to samotne brzmię? W stajence było zimno, lecz byli pasterze, A ja tu, w ciepłej izbie, w swą pustkę nie wierzę. Więc siedzę i czekam, aż świeca dopali, Aż noc mnie tym czarnym płaszczem, jak kir, przywali.
    • @KOBIETA gdyby nie kobiety, nie byłoby świata:)
    • @violetta zobacz Violetta …jednak my dziewczynki ;) o wiele więcej i szybciej rozumiemy:)  Spokojnych Świąt dla Was

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ️  
    • Piękna, żarliwa poetycka modlitwa. Pełen uznania za to co i jak napisałeś. Pozdrawiam Robercie z życzeniami dobrych Świąt dla Ciebie i rodziny. Marek. 
    • @KOBIETA gdy się uderzyła, to chciała, żebym ja ją ratowała i do mnie szła na ręce w płaczu:) @Rafael Marius dzięki, to duży trud, ale lubi słuchać i rozumie co się do niej mówi:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...