Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jeszcze raz wspomnę Paracelsusa: Truciznę od lekarstwa różni tylko dawka. Tak więc zarówno sól jak i cukier w odpowiednim stężeniu działają konserwująco.  Co do smaku to rzecz gustu:). 

Lekarski dowcip: 3 białe śmierci: sól, cukier i służba zdrowia. 

Pozdrawiam

Gość Radosław
Opublikowano

Sól i cukier mają odniesień i skojarzeń, że można żonglować tymi pojęciami do woli.  Ciekawie zestawione. Pofatygowałbym się nawet o stwierdzenie, że stanowcze :)  Puenta wbija w fotel.

 

Pozdrawiam

 

z umiarem ;)

Opublikowano

Taaa...

Niektórzy są słodcy do obrzygania. Ulepki. Przylepki.

Przydałaby się eksterminacja żelkowych ludzików. 

W końcu cierpiętnicy by zaistnieli. Bo tak cicho chlipią w kąciku, że nikt nie słyszy.

chlip chlip hurra

 

Zdrowia.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

;) dzięki

 

 

 

 

Dzięki :) trzeba rozróżniać non stop, bo pozory potrafią czynić cuda, by być postrzegane jako prawda :)

 

 

 

 

:D A wyobraź sobie, że jak układałam sobie w głowie wierszyk, to było do 'wyrzygania' :) ale się zapisało do 'obrzygania'... I teraz myślę, że może ten drugi wariant jest obszerniejszy ;) I niech już tak zostanie. 

Dzięki i również zdrówka 

 

 

 

 

W pełni się z Tobą zgadzam. Ale ta sól i cukier to tylko pretekst, może niefortunnie dobrany, bo ma już wiele ustalonych skojarzeń :) ale przyciągnęła mnie ta biel obu substancji oraz ich przyprawowy charakter :) Nie mam nic przeciwko cukrowi (wszak buraki bardzo zdrowe :)), słodzę kawę, jem czekoladę oraz od czasu do czasu ciasta :) Wszystko oczywiscie w rozsądnych ilościach (jak mi się uda ;))   

Również pozdrawiam

 

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

To prawda :) Dzięki

 

Umiar zawsze w cenie :) wyjąwszy sytuacje ekstremalne ;)

Również zdrówka 

 

 

 

 

Jest, jest :) wyjaśniłem w odpowiedzi Markowi.

Dzięki za serduszko. I za to, że nie jesteś obrażalski (dot. Niewiary) 

 

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Zdaję sobie sprawę, że temat cierpienia jest cholernie trudny. Weź jednak Agatko pod uwagę, że ja napisałam 'dobrze zasolony' a nie np. całkiem przesolony- bo wówczas rzeczywiście mielibyśmy do czynienia z upodleniem. Takie cierpienie- upodlające - rzeczywiście nic nie wnosi w życie człowieka oprócz destrukcji. Natomiast cierpienie 'na miarę' danego człowieka często czegoś uczy, koncentruje na sprawach istotnych, zmienia optykę etc.itd. Oczywiście z każdego cierpienia trzeba starać się wyjść, jeśli to tylko możliwe. 

Życie słodkie jest ok, ale przesłodzone... powierzchowne i banalne, w sumie.

Tak, biel w przyrodzie jest piękna :) 

Zdrówka również

 

 

 

 

... wszelkie ekstrema rodzą kontrowersje. Ale to nie znaczy, że należy eksterminować ;) 

Również pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiersz fajny. Szczególnie dwa pierwsze wersy. Jednak biel ma różne odcienie, tu chodzi o przyprawianych ludzi. Iwono piszesz o oczywistych sprawach, ale w niesamowity sposób. To duuży plus Twojej poezji, masz dar obserwacji i przelewania ją  na karttki Wyciągasz wnioski, tylko pozazdrościć. 

 

Dobranoc J. 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dzięki bardzo :) cóż, każdy z nas jest inny, także w pisaniu wierszy :) Ja to taka mniej liryczna jestem ... stąd te oczywiste oczywistości ;) ale jeśli  są wnioski, to dobrze :)

Dobranoc

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

 

 

 

 

@Karina Westfall :) dziękuję bardzo :)

Edytowane przez iwonaroma (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No właśnie, znów cenna uwaga. Ale ci słoni i kontestujący też często udają. I świat działa w różne strony. W tym wierszu u ciebie widzę potrzebę równowagi. I to jest clou. Chyba? Bo norm życiowych jest tyle samo ile ludzi. Prawda? Pozdrawiam ciepło Iwonko :) 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Tak, norm życiowych tyle co ludzi :) A nawet jak się znajdzie czasem wspólny punkt równowagi to dla jednego okaże się złotym środkiem a dla drugiego zgniłym kompromisem ;)

Nie ma nic cenniejszego w tym względzie jak własne, indywidualne doświadczenie.

Również zdrówka Tomku :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Tectosmith Przepiękne zdjęcie. Sama wybieram się już od jakiegoś czasu na foto-przechadzkę, no i ciągle nie mam czasu, zaraz jesień się skończy, a przecież kiedy, jak nie teraz szukać inspirujących urywków przemijania?  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Nie lekceważ słów. One naprawdę mają ogromną siłę w sobie. Każde słowo jest samo w sobie całym wszechświatem.
    • @Amber Non omnis moriar, jak napisał Horacy :) Ci, co odeszli, zostawili dla nas, a przede wszystkim w nas - coś po sobie. Czasem tylko pamięć, czasem wielkie dzieła, czasem drobne, ale niezatarte ślady. Ich nieobecność nigdy nie jest absolutna. Muzyka, o której piszesz, wybrzmiewa w tych, którzy zostali, nadal żyją, mogą ją słyszeć i  mogą przekazywać dalej. To symfonia życia :)
    • @Waldemar_Talar_TalarOczywiście chodzi o MIŁOŚĆ !
    • @huzarc Niesamowity, apokaliptyczny nastrój tego wiersza przytłacza w pierwszej jego części, aby w drugiej przynieść spokojne piękno. Zinterpretowałam Twój utwór jako opowieść o ludzkości. O człowieku w jego uniwersalnej odsłonie. Bo właśnie taka jest ludzkość, pełna wewnętrznych sprzeczności, oscylująca między złem a dobrem, niszczeniem a tworzeniem, rozpaczą a nadzieją, chaosem a harmonią. Człowiek potrafi pokazać najokrutniejsze oblicze bezlitosnej bestii po to, aby później stać się dobrotliwym, delikatnym artystą, piewcą szczęśliwości.  Zwraca uwagę asymetria, gdyż jednak ta szlachetna strona stanowi margines, podczas gdy dominuje ta mroczna. Być może dlatego, że zło jest łatwiejsze, bardziej zauważalne, szybciej i agresywniej się rozprzestrzenia, ma większy zasięg i siłę rażenia. Ciekawie też w wierszu pojawia się Bóg, bo trudno nie odnieść wrażenia, szczególnie w wyróżniającej się łagodnym liryzmem końcówce, że mamy do czynienia z kimś o ogromnym potencjale kreatywności i o niczym nieograniczonej mocy sprawczej. Jeśli człowiek stworzony został jako obraz i podobieństwo, to przez człowieka i jego działania, poznajemy także Boga, który ma potężną władzę nad losami świata oraz przebiegiem historii. Widzimy w wierszu postać Boga gniewnego, bawiącego się kosmosem i istnieniami w sposób budzący przerażenie, a jednocześnie jakby mimochodem pokazującego nieskończoną czułość i wrażliwość. Te dwie perspektywy dobitnie się w utworze uzupełniają.
    • @Tectosmith u nas mieszanie, choć wyszłam na spacer, ale tak zaczęła kichać, szybko wróciłam, nie jestem gotowa na jesień:) ale mam cieplutko w domu, aż miło. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...