Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

 

Byliśmy my a potem świat

Odważni, aby w celu trwać

 

Śniło nas życie a każdy z nas to był

Marzyciel

I z nieba czerpaliśmy moc

Elektryzując każdą noc

Chcieliśmy bawić się i śmiać

Hoax miał dla nas wiecznie trwać

 

Tylko my a potem świat

Odkrywcy z niezapomnianych lat

 

Zawadiackie dzieci z

Dworca Zoo

Radosne, choćby nie wiem co

Oddajcie nam wczorajszy czas!

Wierzymy, że spotkamy nas

Idziemy naprzód sięgnąć gwiazd

Ech.

 

 

 

Edytowane przez ais (wyświetl historię edycji)
  • ais zmienił(a) tytuł na Sięgnąć gwiazd – Akrostych
Opublikowano (edytowane)

@ais Wu=itaj, 

 

Trochę się postarałem, aby z honorem odpisać. Postanowiłem dokonać akrostychu w rewanżu na nanozmysłowe doznania, jakie mi dał twój wiersz.

Jest on, jak to Anglicy mówią -"simply", ale ma duszę - ten sens i sposób zaprezentowania bardzo czuły i zmysłowy, bardzo trafił przez to do mnie.

 

Poniżej jest mój wiersz, napisany w formie odpowiedzi.

 

Z księgi żywota

 

Drogami żywotu pędziliśmy w ogień

Opowieści jak zwykle się powtarzały

Skąpani w ogniskach jak ten płomień

Którego dłonie policzki rozświetlały  

Odnaleźliśmy czasu naszego kamień

Na polach gdzie mojry kary wymierzały

Ale nie było zorzy - krzyczeli podmień

Lewe kamienie by czary się ukazały

Elokwentnie wtedy klęłaś jak co dzień

 

Mam jeszcze jedną księgę czasu

Ale cień krąży a serce woła pasuj

 

Przypominasz mi o miłości i radości 

Anakondy wokół laski to tylko żart

Nie chcę już więcej losu zawiłości 

Innych przeznaczenia czarnych kart

 

Raczej humor poprawi mi twój głos

Alternatywą dla pojękiwań myszy

Ciebie pragnę widzieć, to nie cios

Jeżeli twój duch i serce mnie usłyszy

Eldorado roześmiane to dziś mój kłos

 

Autor: Dawid Rzeszutek

 

Myślę, że nie taki zły mi wyszedł. Mam nadzieję, że sie spodoba. A moja odpowiedz, jest pewną parafrazą mistrza Gajosa z filmu Żółty szalik.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie do końca chyba rozumiem. To w mojej opinii wygląda, jakbyś znała przyszłość i wiedziała, że skomentuję :D
Ale rozumiem, że chodziło o moją obecność, którą można sprawdzić w podglądzie.

Moje zdziwienie jest o tyle wielkie, że planowałem małą niespodziankę zrobić i pisałem komentarz trochę w pośpiechu. Jak już pewnie zauważyłaś, dodałem akrostych mojego dzieła. Mam nadzieję, że się spodoba. Miło mi również :) Pozdrawiam i kłaniam się nisko.

 

Sorry, już doszedłem do celu, chodzi o polubienie :D Nie mniej wiersz zasługuje na uznanie, więc nie ma powodu by nie dać tego serducha, które dałbym większe, jeśli byłaby taka opcja. Pozdrawiam

Edytowane przez Dawid Rzeszutek (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Dawid Rzeszutek

Dawidzie, odpowiem wieczorem. Tak szybko napisałeś odpowiedź? Zdolniacha jesteś!

Kurczaki!

Nie, no jestem w szoku!

Tak szybko?!

 

WoW!

Napiszę wieczorem, bo nie mogę się otrzasnąć z wrażenia...

:)))

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

:)))

Bardzo dziękuję i pozdrawiam!

Opublikowano (edytowane)

@ais Pozytywni ludzie, piszący z przesłaniem, to jaskrawy promień radości wśród kłębowiska ciemnych chmur.

Głównie przez to, co odczułem, a była to ciekawa mieszanka stanu pozytywnego, odpisałem i się postarałem.

Piszę dość szybko, bo myślę szybko, czasem czegoś nie zauważę od razu, ale jak mi zależy, to wracam i robię poprawki. 

W tym Akrostychu zawarłem jakąś wyobrażoną sytuację związaną z życiem i jego symbolicznymi przeżyciami, jak ból, miłość, radość.

Mam nadzieję, że mimo wszystko się spodobał.
 

Dziękuję za miłe słowa i czekam na więcej... 

 

Pozdrawiam!!

Edytowane przez Dawid Rzeszutek (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję Iwa-Iwa, to bardzo miłe, gdy Ktoś o nas pamięta.

Serdecznie pozdrawiam :)))

 

Dziękuję Lidio za podobanie.

Serdecznie pozdrawiam :)))

 

 

Dawidzie,

Bardzo podoba mi się Twój akrostych. Naprawdę bardzo i chylę czoła, że w krótkim czasie napisałeś taką! treść. Niebywałe.

 

Dlatego uważam, że koniecznie powinieneś opublikować swój akrostych w dziale Miniaturki, żeby nie zginął, żeby był pod Twoim kontem, żeby inni mogli przeczytać, bo nie każdy mnie odwiedza.

 

Jestem pod OGROMNYM WRAŻENIEM!

I dziękuję Ci, że napisałeś swój akrostych w odpowiedzi do mnie, to cudowne uczucie wiedzieć, że inspirujemy Kogoś do pozytywnych działań.

 

Tak sobie właśnie zawsze wyobrażałam portal literacki. Jako miejsce, w którym literaci bez głupiej zawiści mogą inspirować i budować siebie nawzajem.

 

Rzadko odzywasz się u innych, Dawidzie, i to również jest czyn godny pochwały i zachęcam do częstszego odwiedzania innych autorów i komentowania ich prac.

 

Komentarz zawsze jest najcenniejszą nagrodą w internetach. Zawsze. Jedno dobre słowo za sto serduszek :)))

 

Jeszcze raz dziękuję i pozdrawiam serdecznie!

 

Opublikowano

@Agrafka  Czyli Wisia i kamień przylgną do mnie na jakiś czas?

Ok, niech i tak będzie.

Gorąco namawiam na osobną publikację, bo szkoda, żeby utwór przepadł. W dodatku z Wisią w tle.

 

Dziękuję za przychylność, komentarz i akrostych.

Pozdrawiam i życzę zdrowia!

 

 

@Wieslaw_J._Korzeniowski  Bo wszystkie zabawy literackie sa fajne :)))

Dziękuję za komentarz, akstyczek i podobanie.

Pozdrawiam i życze zdrowia!

 

 

Opublikowano

Najbardziej to "Ech".

 

Ech...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Bożena De-Tre dzięki. Będę Ci w tym biegu towarzyszył. Tak wirtualnie tylko. Niestety. Dziękuję pięknie.       @Jacek_Suchowicz oczywiście. Dziękuję. Chociaż cisza wokół mnie.  Tylko skowronki.....
    • @Migrena Ważne dostrzec bo dotknąć nie sposób...zbyt płocha jest i tajemnicza ta nasza CISZA W NAS......ona jest bazą i tylko wrażliwy człowiek tak pięknie i lekko opisze JĄ........Tobie to wyszło i gratuluję.Ja muszę biec ...zabiorę obraz ciszy z sobą...pozdrowienia. @Jacek_Suchowicz .....hej obserwatorze trafiony komentarz.Jak zwykle zresztą...''głową z uznaniem pokręcilłam'' Jacku............
    • jak zwykle obrazy - ciekawe ale   miłość dźwięków potrzebuje słów i wyznań i czułosći seks namiętność fizys czuje bo ulega swej "wolności"   pozdrawiam
    • jak chcę widzieć oczy piwne no to spojrzę do lusterka ja uwielbiam błękit w oczach zieleń kocią czerń niewielką   sił nikomu nie brakuje w czasie figli z jakąś kotką satysfakcję mas niemałą "już dość proszęęę' słyszy słodko :)))
    • Wieczór. Jezioro zapina horyzont ostatnim promieniem światła. Słońce – spóźniony kochanek – tonie w jedwabnej, szepczącej trzcinie. Cisza. Nie pusta. To język pragnienia natury. W niej każde ich tchnienie. Woda milczy Ale to milczenie drży – jak skóra świata przed pieszczotą dłoni. Oni. Bez imion. Miłość nie potrzebuje dźwięku. Spleceni, jakby czas tkany był z ich oddechów, jakby każdy gest, każda ścieżka - prowadziła do tej chwili, czekał zapisany w niebie. A jednak – w ich spojrzeniach cień. Dotyk losu. Świat szepcze kruchą pieśń przemijania. Ich pocałunki – ciepło ciał i drżenie warg, symfonia żywiołów: ogień i wilgoć, wieczny alfabet istnienia. Nie całują się. Oni się stwarzają. Jezioro patrzy: nieme. Wierne. Rozświetlone – bez końca Brzeg milczy, lecz to milczenie kłania się Przedwieczności – ciszą bezmierną.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...