Martwe dłonie

[myśli kości]

"Martwe dłonie"

 

Mar twe dłonie pełne 

Zjawiskowe zjawy
się jawią z między jawy
i snu, wiosennym dżdżykiem
Wio, senny rycerzu,
mrukiem i nawykiem;
dłońmi badaj ściany
Po ciemku
Senne miraże murali
przeszłości z cienia wyciągaj
Ciągaj palcem trupim, głupim
po gładkiej gładzi mroku,
gładź nie ufając oku
Mrucząc biernie, miernie w toku,
u życia, za życia i z życia
się z barakiem braku bycia
Więc idziesz, widząc,
co pragniesz widzieć
Czyli nic
I dżdży na martwe dłonie,
mrzy rycerz siąść w koronie,
zawczasu
czasu pragnie
Zaś czas
mu się
nie nagnie

 

[Gość Franek K]

Fajna zabawa słowem, ale czy ten rycerz na pewno mrzy?

[myśli kości]

@Franek K rycerz nie siądzie w koronie póki nie zasłuży się w walce