Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

To mój kraj - Skarga


Rekomendowane odpowiedzi

Gość Franek K

Wklejam strofkę o gniewie z mojego wiersza pt. "Niepamięć"

 

Gniew to dyktator i ślepiec zarazem.

Mocno uderza w swej furii szalonej,

Jak krwią zalany, niewidzący bokser

Ciosy zadaje zupełnie na oślep.

 

Te "pazłotka" to bym przemyślał na Twoim miejscu. Niby ok, ale brzmi jakoś tak podlasko ;)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

puchnąca niezależność na pozór nonsensem

lecz gdy się zastanowisz to znaczy coś więcej

dla tego kto przez życie szedł z kimś kogo kochał

urok lata smakował a miesiąc listopad

wręcz niewyobrażalny w samotności pozłota

brzmi to nierealnie - to fakt proszę Pani

a wiersze niby inne lecz wciąż o tym samym

najwyższa przyszła pora zaznaczę to mocno

działać i wśród ludzi zagubić samotność

 

 

Pozdrawiam:))

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

hmm... w treści tego  słowa nie zapisałam.

 

Wyłapałaś chyba najważniejsze, jak dla mnie... to o gniewie.

 

"podlasko"... :) .. być może... a przemyśleć co nieco można, to zawsze...

 

Dziękuję Wam bardzo za wejścia. Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witam - całość kupuje którą najbardziej ozdabia 

ta o pazłotkach zawijających chwile - super.

                                                                            Udanego dnia życzę.

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

fregamo ... Twoją pierwszą reakcję pod treścią trudno nazwać komentarzem,

to tylko dwa słowa...  "puchnąca niezależność.. hym..."

że puchnąca, ok.. ale nie.. niezależność... w treści jest, należność i zgodzisz się chyba,

że to dwa różne słowa, więc nie wiem, kto i do czego ma tu mieć dystans.

Może czytajmy wolniej i zachowajmy konsekwencję w postach, bo najpierw pomyliłeś

słowo, a teraz 'nagle' wtrącasz, że pazłotka banalne, możliwe, ale zawijanie chwil

w pazłotka, by stać się dzieckiem, to jedyny punkt w treści, który może być miły dla oka,

jeśli wziąć pod uwagę matowość, wręcz chropowatość pozostałych cząstek wiersza. 

Sorry, rozgadałam się, ale krócej nie mogłam.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Kupujesz Waldku.? ok. "sprzedam" za trzy gorsze, a wers z pazłotkami też lubię.

 

 ... o "niezależności" wspomniałam już w odp. dla fregamo... ale słowo to nawet pasuje

w Twoim poście. Drogi Jacku... skrobie mi się od czasu do czasu w tonacji c-moll,

ponieważ od dawna już mam ochotę na normalność w naszym kraju, a ta ciągle ucieka,

a to, chcąc nie chcąc wchodzi mi w wersy. U mnie, póki co, nie ma mowy o samotności.

 

Franku k ... zapomniałam dodać słówko do Twojej strofki..

dużo prawdy w tym, że gniew to ślepiec i może go furia ponieść.

 

Panowie, dziękuję Wam za obecność u mnie. Ślę pozdrowienie.

 

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość Radosław

Nasycony, nieoczywisty, wymagajacy oddania, skupienia. 

 

Najbardziej trafia do mnie trzecia strofa z jej osiową częścią "oddycham pod wiatr". 

 

Skarga, jak najbardziej do wysłuchania, zrozumienia. Szukam kluczy do tego wiersza. 

 

Pozdrawiam.  

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Kot ... Kocie, chyba bardziej wolę pomyśleć, że spodobało Ci się sformułowanie..

... z połaci dachów schodzi gniew...  bo ten fragmencik, sam w sobie,  jeśli

przytrzymasz go w dłoni, rzeczywiście niewiele mówi.
No i... bywa, bywa, że nie wiadomo, co co chodzi. Nie przejmuj się tym.

 

w kropki bordo ... Skąd taki zapis.? z mojej głowy...  początkowo był jeden enter,

ale czasem przed wrzuceniem coś zmieniam, dołożyłam dwa, powiedzmy dla 'wyhamowania' pomiędzy. Oderwane zdania.. hmm, będę się bronić. Dwie pierwsze mogłyby być razem,

ale nie są, niemniej łączą się zarysem myśli, jest natomiast pewien uskok tematyczny,

z III- ciej na IV- tą, a całość miała zamknąć się w 'skardze'... jeśli nie do końca tak jest,

cóż... nie jestem perfekcjonistką, mogłam czegoś nie dopracować....

 

ais .... dziękuję za czytanie.

 

Dziękuję Wam za posty, pozdrawiam.

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No i przepadła moja odp.

Przede wszystkim dziękuję Radek za dopisanie komentarza, bo to słowa są dla mnie

najważniejsze, lepiej wyczuwam myśli Czytelnika.

Cieszę się, że wyszczególniasz.. oddycham pod wiatr... bo często tak się u nas oddycha.

Piszę z pozycji - ja - mając nadzieję, że inni odnajdą się w treści... 

że nasycona, gęsta, możliwe... że być może wymaga nieco skupienia, pewnie też...

a czy ktoś będzie takie skargi słuchał.? wątpię. Mnie na pewno troszkę ulży, chyba.

Dziękuję, także pozdrawiam.

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Cześć Natalia 

Te wersy, to jakbym ja sam napisał o sobie. Mamy najwidoczniej bardzo podobnie i nie jest to z mojej strony absulutnie żadna próba wazeliniarstwa pod tekstem. Jestem poruszony, po prostu, że znalazłem tutaj tyle z siebie. 

Zapis jedynie chyba mógłby wyglądać nieco inaczej, może bez linijki przerwy pomiędzy wersamil. 

 

Uściski 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Czarku ... wierzę, że Twoje posty to rzeczywista reakcja na daną treść i całkiem możliwe, że o niektórych zawirowaniach myślimy podobnie. Co do wersyfikacji, słowa "kropki" 'zaszumiały' trochę w głowie i może niepotrzebnie  porozdzielałam przed wrzuceniem, ale istnieje także możliwość przestawienia

wersów i dopiero dzisiaj mogę to zrobić.
Tematycznie, to i ja Ciebie ściskam, dzięki.

 

huzarc ...  mam dystans do mijającego czasu, ale zerkam też na to co wokół, wiele spraw zwyczajnie boli,

a to wybudza refleksje, czasem złość, bo zaczynasz rozumieć, że niewiele można zrobić. 

 

Panowie, dziękuję za słowa pod wierszem. 
Pozdrawiam. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Tak, w pewnych okolicznościach skargi tracą sens, a to co kiedyś - przemijanie,

mimochodem, osadza się poza pamiętnikami, także w nas samych.
Wiesławie.. dziękuję za obecność i refleksję.
Pozdrawiam.

 

Karino Westfall.. dziękuję za ślad w okienku.

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • Nata_Kruk zmienił(a) tytuł na To mój kraj - Skarga

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • I sikawa pana woja majowa napawa, kisi.  
    • łatwo  i MIŁĄ zgubimy  gdy grosza  skąpimy    więc liczmy  mniej troszeczkę  starczy do Rzymu  na wycieczkę    więc niech rozsądnie płynie  spodoba się to  i dziewczynie    11.2024 andrew  Sobota,Już weekend  
    • Potencjał od potencji  Jak wilk za owcą lecisz   Byleby nie mieć dzieci  Im lepsza tym jest większy    To nie tekst jak Szekspir  Od lekkości po niebyt Od rzeczy czy na rzeczy Tu nie ma żadnej puenty
    • - To zapał; za to kota złap. - Azot?                     Kota but, tu bat - 'ok.            Azo, kot i kogut tu. Go... kito - koza.                Natala; kotku, tu kto kala tan?    
    • Stojąc nad spokojną wodą, spoglądamy w kierunku oddalających się deszczowych chmur, gdy za nami zachodzi słońce następnego dnia mozołu nad życiem doczesnym.   Widzimy tęczę poniżej waniliowo brunatnych spodów chmur oświetlanych jakimś dziwnym złotym blaskiem zza pleców, na tle granatowego nieba.   Wszystko wydaje się zalane jakby ciepłem i światłością, kontrastem tego co było i co nastąpi.   Tego, czego tak poszukujemy wędrując pomiędzy barwami życia.   Właśnie tak patrząc i szukając opadamy już z sił, skalani bezradnością.   Prawdę mówiąc ileż można się katować i mordować by tę syzyfową pracę doprowadzić do końca i poczuć, że znowu trzeba będzie zacząć   Zacząć następny dzień, obładowany kolejnym ciężarem. Ciężarem bezskutecznych prób wzajemnego zrozumienia. Ciężarem bezskutecznych prób wypowiedzenia tego, co leży na sercu. Jedno i drugie nigdy nie zostało ustanowione, ni usłyszane.   Może byłoby lekko po prostu udawać, wypić razem kawę czy herbatę. Rytualnie odmówić pacierz przed zbawicielami samotności Rytualnie wejść do łóżka i odbyć cowieczorne bębnienie ciał   Może byłoby ani to lekko, ani to ciężko zacząć studia z przykazania matki i ojca. Popołudniami zasiąść przy tytule magistra nad telewizyjnymi bujdami posolonymi zawiłościami z zaskoczeniami. Popołudniami zasiąść przy szachach i łamigłówkach z nadzieją, że uznanie innych da nam moc władcy Eterni.   Może byłoby pikantnie zjeść trochę boczku, karkóweczkę; przyjarać wielbłądkiem lub pobawić się z Marysią. Cmoknąć wujka Janusza czerwonymi, niespełnionymi od namiętności ustami Grażynki. Cmoknąć obrazek Jezuska, który powędrował do zeszytu 10-latka podczas noworocznej kolędy.   Nie mówmy o bólu, to takie passe.. teraz mówimy już wprost o chorobach i niedoli. O demencji starości, gdy człowiek nie może zapomnieć o tym, jak będąc dzieckiem robił w majtki O demencji starości, gdy człowiek nie może przypomnieć sobie o tym, jak będąc w kwiecie wieku bawił się drogimi zabawkami   Gadane, gadane, gadane całe życie przerobione.   Może najmniej myśleć musi ten, który myśleć nie musi.. oczywiste Może najmniej spożywać musi ten, który spożywać nie musi.. oczywiste Może najmniej cierpieć musi ten, który cierpień nie rozumie no cóż, chyba nie trafiłem tutaj z sensem i z rytmu wybiłem tę pieśń. Praca nie jest pracą dla kogoś, kto się jej wyuczył i wykonuje ją bez zastanowienia Umysł przydymiony nie przejmuje się konsekwencjami nieprawidłowości, w które wpadł a jazda na ostro przypomina co najwyżej bieganie dzikiego wieprza po zagrodzie.   Nie ma ciężarów i nie jest lekko właściwie wszystko jest w stanie nieważkości; grawitacja bawi się udając istnienie. Względne, bowiem cóż istnieje?   Szczęśliwy ten, który nie wie czym jest szczęście. Radosny ten, który nie wie, czym jest radość. Przejrzał ten, który nigdy niczego nie widział. Mądry ten, który nie wie, czym jest wiedza. Uznany ten, który nie wie, czym jest uznanie. Odważny ten, który nie wie, czym jest odwaga. Sprawiedliwy ten, który nie wie, czym jest sprawiedliwość. Prawdomówny ten, który nie wie, czym jest prawda. Zbawiony ten, który nie wie czym jest zbawienie. Poznał Boga ten, który nie wie kim jest Bóg. Żywy ten, który nie wie czym jest życie.   Wiara w tym, który nie wie, czym jest wiara. Nadzieja w tym, który nie wie, czym jest nadzieja.   Nie ma go ani tu, ani tam. Nie ma go ani jutro, ani dziś.   Jak wiatr przeminął już, bowiem nie ma ni czasu, ni przestrzeni. Wszystko jest tym czym jest i czym nigdy nie było.   Taka w swojej istocie jest śmierć a skoro w ogóle jest śmierć nie ma miłości.     Tak właśnie kończy się jesień zmiana jest tym, co jest stałe zmiana jaźni w nicość.   Żadne teorie nie odpowiedzą na żadne pytanie jesteśmy w kropce i nie ma wyjścia Czarna dziura - mówiąc potocznie przemieniła się w więzienie niczym czeluść cyklu życia i śmierci zabezpieczona męskim orgazmem zapieczętowana wytryskiem nasienia i wchłonięciem plemnika przez kobiece jajeczko   Chociaż w sumie.. mamy metody, by i to powstrzymać. Spirala domaciczna - spiralą wyginającego ludzkiego gatunku jest w dwóch kierunkach biegnącą. Tak właśnie jest lżej, czyż nie?   Niektórzy twierdzą, że wiemy o świecie dużo ale znajomość praw nie jest wiedzą, co najwyżej, właśnie - znajomością praw. To co się wydarzyło... to, co się wydarzy... Wszystko wyjaśni determinizm, pomimo i tak nieistotnych anomalii na poziomie kwantowym Bo któż je ogarnie?   Więc wędruj przez życie i nie daj się znieść prądom wmawianego sensu. Korzystaj ze wszystkiego, bo przecież z czego miałbyś nie korzystać, a cóż masz do stracenia? Wiatr w polu.   A na końcu? Cóż, będzie ciekawie! Bowiem.. przecież, jak to wszyscy lubimy sobie śpiewać: "wesołe jest życie staruszka". A jeśli nie masz na to wszystko ochoty? Cóż, każdy znajduje swoje drzwi, bo jak to bywa mało kto zna słowa Królowej Popu: "you will find the gate that's open even though your spirit's broken".   Skrajności. Kiedy jeszcze kochałem i myślałem, że jestem kochany miałem ksywkę na portalu o poezji SkrajSkraj   Zwiastun tego czym stanie się ta miłość która nigdy przecież miłością nie była.   Lecz teraz cieszę się bardzo, że po tej całej burzy przyszło mi poznać pierwsze słowa wypowiedziane przy założeniu świata, których treść ukryta jest w literach powyżej. Słowa, których nikomu nie zdradzę, bo czeka mnie za nie tylko zdrada.   I znam te, które wybrzmiewały wcześniej i wybrzmiewać będą już zawsze. Słowa, których nikomu nie zdradzę, bo czeka mnie za nie tylko wzajemność.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...