Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Sonata jesienna


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dzielę się z tobą wszystkim codziennie

Zimnym obiadem i ciepłą myślą

Ty mnie częstujesz obojętnością

Ja nie odmawiam, bo już przywykłem

 

Bez słów pijemy kawę niesłodką

One są zbędne, wszystko już wiemy

W me oczy smutne patrzysz głęboko

Gdy oglądamy razem film niemy

 

Kiedy na spacer idziemy wspólny

Wtedy trzymamy mocno swe ręce

By się przypadkiem nie zgubić w tłumie

Oboje wracać chcemy czym prędzej

 

A gdy jesienne padają deszcze

Zaczytujemy się ich kroplami

Czasem się rzewnym śmiejemy śmiechem

Częściej pustymi płaczemy łzami

 

W za dużym łóżku kulę się w tobie

Przed snem mnie pieścisz swą dłonią zimną

Czasem myśl świta po nocy wspólnej

By cię opuścić i znaleźć inną

 

Ale odrzucam zaraz ten pomysł

Bo wielką czuję do ciebie wdzięczność

Nie mogę odejść dać ci pozwolić

Choć wzięłaś wiele, dałaś mi wolność

 

Więc nigdy z nikim cię nie podzielę

Jestem o ciebie bardzo zazdrosny

Kiedy cię nie ma, to bardzo tęsknię

Tęsknię do ciebie

Ma samotności

Opublikowano

@joanna53

 

Cena jest wysoka, to prawda. Wolałbym jej nie płacić, ale tak chciało życie.

 

Dziękuję i pozdrawiam.

@beta_b

 

Dziękuję pani Beato. Jesień jakoś tak podbija u(od)czucia.

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Franku, cały wiersz, bardzo przejmujący, gdyż wielu z nas czeka niestety, kreślony przez Ciebie scenariusz, gdzie - albo zmuszeni będziemy ,,zaadoptować" samotność, albo skażemy na to osobę bliską odchodząc przedwcześnie, lecz powyższy cytat wstrząsnął mną do kości. Trzymaj się, wszystkiego dobrego, Franku.

Edytowane przez Bogdan Brzozka (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Bogdan Brzozka

 

Dzięki Bogdanie. Chciałbym, żeby to był tylko PL, ale w tym wypadku to moje alter ego.

 

Pozdrawiam i wzajemnie.

@beta_b

 

No nie przesadzaj. Ja z muzyką jestem na bakier, choć ją bardzo lubię.

Ale dzięki za miłe słowa :)

 

Opublikowano (edytowane)

ma samotności czy mnie pilnujesz

czy może ja cię zbyt mocno dzierżę

jednak czasami przymykasz oko

ja się co nieco nawet rozerwę

 

bywa wyskoczę na parę godzin

by kilka robrów zmóc z kolesiami

w odosobnieniu ów wierszyk spłodzić

odwiedzę miejsca dobrze mi znane

 

jak obserwuję samotnych ludzi

w ich życiu bywa oj bardzo różnie

jedni samotni czasu nie mają

a inni cierpią samotni w tłumie

 

tu się ośmielę by myśl wyłuszczyć:

samotność różnie działa na ludzi

jedni działają nie dostrzegają

inni gorzknieją znosząc ją w trudzie

 

pozdrawiam

 

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Piękny i zarazem przejmujący wiersz.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie mogę nawet znaleźć słów - te wersy dotknęły mnie dogłębnie. Dziękuję Ci za nie bardzo, bardzo, bardzo.

 

Dobrej - pozbawionej pustych łez - nocy :)

Opublikowano

Mocno poruszający , głęboki i filozoficznie wyważony tekst, zwłaszcza w temacie wolności. Ja byłem bardzo ostrożny w oddawaniu własnej wolności, bo miała dla mnie wysoka cenę.  

Podsumowując, ekstra wyszło, dla mnie to Twój najlepszy tekst. Pozdrawiam

Opublikowano

@Franek K Samotność po prostu czasem przypałęta się pod drzwi i tam czeka. Mijają dni, a my boimy się je otworzyć myśląc, że wtargnie do środka i zniszczy długo budowany porządek. Ale prędzej czy później sami ją wpuścimy, nie da się całe życie wychodzić z domu oknem, jeżeli wiesz, o co mi chodzi c:
Samotność trzeba przygarnąć i się jej nauczyć, zaopiekować się nią, aby kiedyś mogła, już dojrzała odejść... Tak mi się wydaje.
Pozdrowienia dla Ciebie

Opublikowano

@dot.

 

Mądre słowa.

 

Dzięki Dot. Pozdrawiam.

@Jacek_Suchowicz

 

Nic dodać, nic ująć. Dobra odpowiedź. Dzięki Jacku i pozdrawiam.

@P.F.

 

Myślę, że sporo ludzi tak ma.

 

Pozdrawiam. FK.

@Młoda

 

To ja Ci dziękuję i ciepło pozdrawiam :) FK.

 

 

@Antoine W

 

Dzięki za czytanie, empatię i serducho.

 

Pozdrawiam. FK.

@Marek.zak1

 

Trzeba być bardzo ostrożnym, ale czasem nie da się inaczej.

Mam nadzieję, że najlepszy tekst dopiero przede mną, ale dziękuję i pozdrawiam :)

@Jakub Adamczyk

 

Dzięki Jakubie i pozdrawiam. FK.

@beta_b

 

I dobrze. Pamiętam ten Twój tekst.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Mozzarella fal/le raz z om.    
    • Plaża, tok i kota żal.    
    • @Marek.zak1 Gwiazdy, astrologia i przeznaczenie - coś w tym jest! :))))))
    • Gdy pierwsza skrząca gwiazda, Jakby zagubiona, maleńka, samotna, Zamigoce na tle wieczornego nieba, Oznajmiając wigilijnej wieczerzy czas… A we wszystkich Polski zakątkach, W przystrojonych odświętnie domach, Trwająca od rana krzątanina, Z wolna dobiegnie już końca…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Zatańczą nasze świąteczne emocje, Niewidzialnymi nićmi z sobą splecione, Niczym złote włosy anielskie.   Strojna w bombki i łańcuchy choinka, W blasku wielokolorowych lampek skąpana, Ucieszy oczy każdego dziecka, Błyszczącą betlejemską gwiazdą zwieńczona… A pod choinką stareńka szopka, Z pieczołowitością misternie wyrzeźbiona, Opowie malcom bez jednego słowa, Tę ponadczasową historię sprzed tysięcy lat...   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Biorąc ułożony na sianku opłatek, Zbliżając się z wolna ku sobie, Wszyscy wkrótce obejmiemy się czule,   Wnet z głębi serc, Popłyną życzenia szczere, W najczulsze słowa przyobleczone, By drżącym od emocji głosem wybrzmieć… Wszelakich sukcesów w życiu codziennym, W szkole, w domu i w pracy, Szczęścia, bogactwa, pieniędzy, Lat długich w zdrowiu i pomyślności…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Jedno pozostawione puste nakrycie Echo dawnych zapomnianych już wierzeń, Przypomni tamte stare tradycje,   Gdy pełna czerwonego barszczu chochla, Dotknie ze stukiem każdego talerza, A po przystrojonych odświętnie wnętrzach, Rozniesie się już jego aromat, Wybijający kolejną godzinę stary zegar, Przypomni o upływających latach życia, Gdy w kącie stara pozytywka,  Zagra kolędę znaną z dzieciństwa…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Gdy za oknem prószy wciąż śnieg, Tlą się w pamięci wspomnienia odległe, Czasem mgłą niepamięci zasnute.   Przy wigilijnych potrawach, Zajmie nas niejedna długa dyskusja, O tym jak z biegiem kolejnych lat, Zmieniała się nasza Ojczyzna… A na przyszłe lata pewnie snute plany, Przecinane przez głośne krzyki W sąsiednich pokojach bawiących się dzieci, Wzbudzą często serdeczne uśmiechy…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Dadzą się czasem słyszeć szepty anielskie, Tak melodyjne choć cichuteńkie, W myślach naszych niekiedy odzwierciedlone.   Długie refleksyjne rozmowy, W gronie rodziny i najbliższych, Pozostaną w wdzięcznej pamięci, Powracając na starość przyobleczone w sny… A gdy czas włosy siwizną przyprószy, Wspomnienie tamtych z dzieciństwa Wigilii, Z oczu niekiedy wyciśnie łzy, Otarte ruchem pomarszczonej dłoni…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...