Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kobiece spojrzenie na motoryzację


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Spotkały się kiedyś cztery przyjaciółki,

Zaczęły plotkować o wszystkim do spółki.

Głównie o facetach, potem była moda,

Następnie, o dziwo, i o samochodach.

 

Głos zabrała pierwsza – ja tam kocham prędkość,

Gałkę zmiany biegów lubię mieć pod ręką,

Automaty dla mnie nie są dosyć szybkie,

Uwielbiam sportowe z bezpośrednim wtryskiem.

 

Prędkość mnie nie kręci - rzekła na to druga,

Cenię bezpieczeństwo, wolę zatem suv-a.

Kiedy mu założyć dobre ogumienie,

To będzie bezpiecznie posuwać w terenie.

 

Mówi na to trzecia – ja najbardziej cenię

Wygodę wszelaką i wyposażenie.

Stąd czerpię przyjemność, dlatego dziewczyny

Najbardziej polecam duże limuzyny.

 

Czwarta zaś stwierdziła – bardzo to ciekawe,

Ja mogę się wozić i maluchem nawet,

Gdyż ostatnio jeżdzę głównie autostopem,

Choć uwielbiam konno, najbardziej galopem.

 

- Mogę i na sianie wozem drabiniastym,

Bo nie mam w tym względzie już wymagań żadnych.

Jesteście wybredne dość mocno jak słyszę,

Ja pojadę wszystkim, byle miało dyszel.

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

tuż obok na ławce usiedli faceci

gadali o wszystkim jak im życie leci

obalili piwka rozwiązał się jezyk

najpierw rozważali na temat pieniędzy

 

a potem o hobby to też temat spory

pierwszy bardzo lubił obrabiać otwory

nic dziwnego to murarz otwory dopieszczał

te duże na okna ech to rzecz najlepsza

 

drugi był ślusarzem wyrabiał muterki

a w każdej muterce otworek niewielki

gwintownicą pieścił i paluszkiem także

rozkręcił interes niedaleko w Wawrze

 

trzeci to cukiernik ze stażem nielichym

co dziennie pączusie on smyrał językiem

twierdził marmolada wylizana z wnętrza

każdy dzień cudownie przepysznie upiększa

 

czwarty hydraulik stateczny i znany

doświadczony bardzo w życiu oblatany

panowie wystrzelił sprawa nie jest lekka

gdy się człowiek uprze każdy otwór przetka

 

pozdrawiam

 

 

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
  • Gość zmienił(a) tytuł na Kobiece spojrzenie na motoryzację
Opublikowano

Franek

Dzięki Jacku.

Ha ha. Nie wierzę, że to wyklepałeś tak na szybko :)

dot.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Szukanie dziurki w całym spowodowało, że i ja coś znalazłam - niedaleko i nielichy napisz łącznie. 

Serdecznie pozdrawiam, 

Spontaniczna Korektorka

 

Właśnie tak było - jak widzę jakiś żart mam się ochotę bawić - pisane w rubryce komentarze ok. 20 min może dłużej bo wnuczki ciągle coś chciały i jak widać z błędami dzięki dot. - poprawiłem

Pozdrawiam serdecznie

ps teraz już bym pisał inaczej ale zostawię jako komentarz może być

Opublikowano

Siewietne!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

No to i ja pojadę:

 

Ja tam wolę pieszo - jeszcze jedna rzecze.
Bo po co się śpieszyć? Nie lepiej poboczem?
I mogę się czasem zatrzymać po drodze,
widoki podziwiać... Kiedy chcę, dochodzę.

 

 

 

 

 

Opublikowano

@opal

 

Kobieta wolna i niezależna.

 

Dzięki Moniko i pozdrawiam. FK.

@Sylwester_Lasota

 

Dzięki Sylwestrze. Może faktycznie ten dyszel tutaj niepotrzebny. Pomyślę nad kastr... zmianą ;)

 

Pozdrawiam. FK.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @lena2_ Odwróciłaś perspektywę – to nie my potrzebujemy jutra, ale jutro potrzebuje naszej nadziei, żeby się ustabilizować. Świetna puenta - dopiero gdy nadzieja zawodzi, rozumiemy, jak bardzo na niej polegaliśmy. To uniwersalne doświadczenie. Świetny!
    • @tie-break Pięknie dotknęłaś tej przepaści między żywą pamięcią o kimś a jego fizyczną nieobecnością. To, jak opisujesz "rozproszenie znaków", które można "swobodnie zbierać i układać po swojemu", to trafna metafora tego, jak pamięć zmienia się w opowieść, którą sami sobie układamy.  
    • @Berenika97Bardzo plastyczny obraz samotności — ta „suknia” jest sugestywna i mocna. patrzę na to trochę z boku, inaczej przeżywam samotność, ale forma i metafora robią wrażenie. Pozdrawiam serdecznie.
    • @Migrena Twój wiersz jest niezwykle empatyczny i głęboko poruszający. Nadałeś "głos" istocie, która kocha bezwarunkowo, ale nie potrafi nazwać swojej straty. A żałoba jest wielka. Pies, który "nie zna słowa śmierć, tylko kształt ciszy po dłoni", to obraz, który łamie serce. Zakończenie jest subtelne i druzgocące. "Z każdym dniem jest mniej psa w psie, więcej ciszy" to poetycki zapis powolnego gaśnięcia z tęsknoty. A obojętność świata ("ptaki nawet tego nie widzą") tylko potęguje dramat. To jest wiersz-pomnik. Pomnik wystawiony cichej, niezrozumianej miłości, która nie umie odejść, dopóki sama nie zamieni się w proch. To piękna, mądra i nieskończenie smutna poezja.
    • Widzę to ciepło - nie wiem dlaczego  Wypełnia światło dnia jutrzejszego.  Rozkwita w słońcu, trochę w zachwycie,  Tuli z uczuciem, jakby w niebycie.    Rozchylam ramiona, we mnie ten świat.  Otwieram oczy martwe od lat.  A ty kochana w promienie ubrana  Tańczysz w błękitach cała skąpana.    Słońce tak złote - kwiaty u stóp.  Pójdziemy razem. W dłoniach nasz grób.  Dotkniemy liści, malachitu, zieleni.  Pokocham raz jeszcze nim się przemienisz.  . . Wiersz powstał przy tej piosence:     

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...