Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

 

Lubię ser
bo jest żółtego koloru
bo ma dziurki innego wzoru
bo jest miękki albo twardy
w plastrach, warkocz lub przetarty
lubię go na pizzy i w makaronie
latem, zimą, czy innym sezonie
lubię też ser biały i serek pleśniowy
lubię na ciepło i zimno
i gdy jest na kanapkach
też nie jest mi przykro
lubię gdy na półce jest w lodówce,
a gdy go braknie to czuję pustkę.

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez ais (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

:) dodałabym 'też'

lubię też ser biały i serek pleśniowy

 

bo na początku piszesz, że lubisz ser, bo jest żółtego koloru co jakby wyłącza pozostałe 

 

P.S. Ais, kochanie, cudny masz ten nowy awatar ale wiesz jak on daje po oczach?! 

Opublikowano

a ja nigdy nie napisałem o serze bo myślałem, że każdy go i tak lubi.  ;)

 

kozi owczy mozzarella feta twaróg

oscypek gouda halumi pleśniowy stilton brie

topiony parmezan cheddar śmietankowy

oj lubię bardzo

nie ma to jak latem deska serów

winogrona orzechy i białe zmrożone wino

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

  • ais zmienił(a) tytuł na Reklama, za którą jeszcze mi nikt nie zapłacił
Opublikowano

@valeria  Nom, to smacznego!

:)))

@Wieszcz Doslowny Dziękuję, bo nie znałam!

:)))

@iwonaroma Kochanie, dodałam też i też zmieniłam avatarro!

:)))

@Gabrys Jest dużo jest, bo ser jest... mniam!

:)))

@a...a Ale jaki pyszny!

:)))

@Pan Ropuch Mniamciu mniamciu, narobiłeś smaka!

:)))

 

@Jacek_K  @Gathas @KQ.normalonosc @Radosław

 

Serdecznie dziękuję za komentarze i serduszka :)))

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Opublikowano

Wiersz ma moc sprawczą. 

Po przeczytaniu poszedłem do sklepu. Kupiłem Goudę , pieczarki, bagietki i keczup Krzepki Radek (od lat w szkle). 

 

Pozdrowionka 

Opublikowano

Weszłam dla tytułu, ponieważ nie cierpię reklam... a tu o .. serku.. i to żółtym, który akurat bardzo lubię.

Ostatni wers odczuwam podobnie... gdy go brak, czuję 'pustkę'... ;) ogólnie, pozytywnie odbieram treść.

Pozdrawiam.

Opublikowano

@w kropki bordo  Domyślam się, że jest to proces długotrwały, ale nie znam szczegółów. Dziękuję za komentarz. Pozdrawiam.

 

@Nata_Kruk Przykre jest to, że teraz wszystko, co dobre i smaczne nie ma żadnego związku ze zdrową żywnością. Ser żółty można kupić za niewielkie pieniądze, ale czy to jest prawdziwy produkt, czy tylko tablica Mendelejewa, którą nałogowo w siebie wpychamy?

Dziękuję za komentatrz. Pozdrawiam.

 

 

  • ais zablokował(a) ten utwór
Gość
Ten temat został zamknięty. Brak możliwości dodania odpowiedzi.


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @TylkoJestemOna Dzięki, samo życie niestety. Pozdrawiam
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Niektórzy uważają, iż w tym jest clue poezji, ja się z tym nie zgadzam, ale życzę po prostu, by szukać w dobrym miejscu. Nie zamykać się. Pzdr.
    • Wygnanie z Raju. Albo Cztery wesela i pogrzeb. (szkocka orkiestra) Pzdr :-)  
    • Szedł z nisko pochyloną głową poboczem pola, piaszczystą drogą. Szedł. Idzie obok kartofliska, które okrywa potok wieczornego słońca. Cały w pomarańczowej zorzy. Chłopski malarz. Namalował świat: bydło na rżyskach i pajęczyny babiego lata. Drżące. Sperlone kroplami rosy.   Wiesz…   Jesteś tu jeszcze?   Idę i jestem tutaj. Idę tak, jak szedłem wtedy, pamiętasz? Niczego nie pamiętasz. Już nic nie pamiętasz i nie widzisz, gdyż twoje oczy.   Martwe. I takie zimne zimnem kamienia. Bladego marmuru wyciosanego wieki temu dłutem nieznanego rzeźbiarza…   Ale znowu idziemy razem. Idziemy tak, jak moglibyśmy iść we dwoje. Tak jak moglibyśmy…   Idziemy. Idziemy. I idziemy raz jeszcze…   Stawiamy kroki powolne, jakby w zadumie. Idziemy jak ten sen śniony nagle nad ranem. Jak ta widziadlana korektora zdarzeń, co chwyta za gardło jakimś ciężkim westchnieniem.   Wypiłem trochę, to prawda. I wypiłem raz jeszcze, wznosząc toast za ciebie. Za nas…   Dlaczego milczysz? Spójrz, wznoszę kielich… E, tam, kielich, butelkę całą. Wznoszę ją pod światło wieczornego słońca.   I przez szkło przesącza się światłość pomarańczowa. Nadciągający wieczór. I przez szkło, przez płyn przejrzysty, przez te szkliste turbulencje spienionych majaków…   Napijesz się ze mną? Patrz, jest jeszcze trochę. Widzisz. Nie widzisz. Ale ja, widzę za ciebie.   Nie wypiłem do końca, albowiem chciałem… chcę zostawić tobie.   Stoję w otwartym oknie i patrzę. Wiatr szarpie gałęziami kasztanów. Szeleści liśćmi.   I szepcze. Szepcze. O, mój Boże, jak szepcze…   Na stole leży talerz. Mży cały w pozłocie kryształowy wazon z wetkniętym bukietem czerwonych róż. I te róże. Te róże czerwone…   Choć, napij się ze mną. Na stole lśni butelka. Podnoszę ją, aby wznieść…   Wiesz, był tu przed chwilą mój ojciec. Przyszedł zza grobu, aby się ze mną napić. Nie mówił nic, tylko patrzył. I patrzył tryni swoimi oczami.   Takimi oczami zasklepionymi czarną ziemią jak u trupa. Był i znikł. Nie powiedział ani słowa…   Kielich stoi nadal. Mój i jego. Jego i mój… Był i nie ma, choć przed chwilą jeszcze…   Wiesz, ćwiczę wirtuozerskie szlify chorobliwej fantasmagorii. I próbuję przecisnąć się przez ścianę. Atomy mojego ciała łączą się z atomami tynku, zaprawy murarskiej i cegieł.   Lecz nie mogę. Utykam, gdzieś pomiędzy. Nie potrafię przebrnąć jeszcze tej otchłani czasu. Choć jestem już bliski poznania tajemnicy przemieszania się w czasie.   Wiesz, to jest w zasadzie proste. Bardzo proste… Wystarczy tylko…   Zamykam oczy. Zaciskam szczelnie powieki. I widzę jak idzie ten malarz chłopski i maluje odręcznie dym płynący z łęciny, nad lasem idący...   Mimo że cierpi na bóle głowy i zaniki pamięci.   Ogląda swoje dłonie, palce. Licząc odciski, rdzę z lemieszy zdziera.   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-08-10)    
    • Oryginalne, wakacyjne porównanie podróżnicze :-) Głębokich rozmów ze swoim wnętrzem ciąg dalszy :-) Pzdr.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...