Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

     graphics CC0

[krótki zabawny tekst pod herbatniki]

 

ach ta – Ariva Ice Tea
herbatka – knajpka – mastif
piliśmy ją zmrożoną
w cafe:
Czochrane Łono”

 

wśród tapet łososiowych
z domieszką bladych różów
stał stolik zakręcony

jak lśniący złotem puzon

 

ty byłaś ma Ilona
na plażach czułych lata
i tylko ta
herbata
kusiła – zamrożona

 

mówiłaś na mnie gapa
splecione drżały dłonie
a w głowie
wiersze
Staffa
i rymów dwa wagony

 

ciut lepka ale piękna
zatuszowane rzęsy
tam w knajpce była wnęka

markiza – z moich wierszy

 

pies czuwał przy stoliku
drapałaś go za uchem
telefon zagrał nutkę
pod skórą psiego chipu

 

a ty się uśmiechałaś
wołałaś:
więcej wina!
cedziłaś: ta herbata
to chyba – jakaś kpina?

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Coś w tym jest Vallerie, albo księżniczki albo z wirusem, dziś sterylność to konieczność! To starszy tekst, wtedy to nawet jeszcze księżna Sussexu była panną ;) Nie no, na serio -->  fikcja literacka;)

Winna? ;)))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No już od samego początku staram się rozcieńczyć twoje pragnienie, tytułową mrożoną herbatką, lecz na ciebie to działa askutecznie ;) Rozchmurzmy się, skomentuj lepiej wiersz Valerio, dziś subtelna treść i forma, jak to przy sobocie ;)

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Po cytrynie czuję się jak ósmy pasażer Nostromo ;P Dzięki ;)

Trochę zbyt plastyczny, wolę zadziorne i intelektualne klimaty, a lato piękna pora, jesień też ma swoje wrażliwości, jakie sumienne wiersze piszecie przybrane w liście i kolory, fajna rzecz ;) Jesień ma zawsze branie u poetów. Klasyka poezji jest jesienna. 

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@valeria Ceń klasykę. Masz tu sonet na dobranoc. 

 

Tomasz Kucina

Sonet –
Akropolis

na moich oczach
Akropol czas wskrzesza 
z rzeźb –
Iktinosa i Kallikratesa

 

vita brevis, ars longa… [śmiga – grecka strzała]
życie jest krótkie [sztuka długotrwała]
me oko nie patrz w marne kosztowności
odczyń sens w sztuce – w greckiej Muz tkliwości

 

w czasach Hellady – wymyślono kanon
tu formę rzeźby określono liczbą
była symetria – rytm – harmonii – piano
czczono proporcję – z zasadą klasyczną

 

dwadzieścia pięć wieków – lecz ciągle tu popyt
na starożytnych Greków monumenty
jest – Wenus z Milo – i rzeźby Fidiasza

 

przy Partenonu tryglifie – metopy
tam – dziarski heros na koniu zaklęty
greckie fasony buńczucznie – ro
zprasza

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Stracony – ależ dzielę się odczuciami w moich miniaturach, które przeważnie opisują małe epifanie (te "jaskrawe" to rzeczywiście coś więcej, bo całe otoczenie nabiera innego wymiaru, a człowiek się wtapia, jak piszesz). Porozmawiajmy na jakimś przykładzie z przyszłych publikacji

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Też trzymam @aniat. za słowo. Pozdr.
    • Nie ma ograniczeń:  w każdym wieku, stuleciu  możesz się huśtać i kręcić,  Koniki i karuzele Na trampolinie tygodnie A głowa - na ukulelach   Nie ma, że ''nie wypada'' Chcą tego wszystkie twoje  zranienia, sińce i blizny Porzuć to, co nie daje ci śpiewać nie płać sumieniu grzywny Ludzie odziani w starość Kochają biadać i zrzędzić Do niczego się ponoć nie nadają,  bo już nie wstają na ósmą  i nie generują pieniędzy   Mam lat niespełna dwieście Marszem przez miasta, tunele Nie poszczę w żaden piątek I nie wiem o sobie - zbyt wiele   Haniebna jest ponoć samotność,  bo serce śpi niewygodnie,  a myśli - rzadko gotują:  kuchnia jest ciemno-przechodnia   Zostań dziś u mnie na noc   Pobądźmy chwilę bezdomni!  Świat nam wynajmie powietrze  i lustra - w cudzych oknach  A o starości - zapomnij.  Jutro jest.  W nas?   Zawsze wiosna ...  
    • Płakałam, ponieważ zeszłej nocy wiersze odmówiły mi posłuszeństwa. Uczyłam się algebry: odejmowanie, mnożenie i dzielenie... sumienia.  Grafomania?  No to w nawiązaniu ...  Najbardziej lubię spędzać przedpołudnia w niebieskich pokojach. W tym samym czasie tysiące ludzi nadają faksem informacje o astronomicznych układach cyfr,  o kartotekach zbrodni, które (wedle przeczuć) dopiero mogą być popełnione,  o egzotyce żywności utwardzanej palmowym tłuszczem. Czuję się wtedy zupełnie nie ... potrzebna.   Napisałam do NASA z prośbą o kamień, kosmiczny opal. Odpisali, że znacznie lepiej będzie i dla mnie i dla reszty ludzkości jeśli zajmę się kwestią grawitacyjności pewnej skamienieliny, którą już posiadam.  Odpisałam im, że to niemożliwe:  kardiolog od dawna trzyma ten głaz u siebie w gablotce.
    • @Moondog Oj no trudno, trza przeboleć i już :) Pzdr. M. 
    • Miej życiu coś więcej do powiedzenia niż tylko: "Jestem."   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...