Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

graphics CC0

 

Vilejka to futurystka
co dzień
rozmyśla o Wenus Tytanie i Marsie
czasami sięga dalej
i wplata mentalnie w materię międzygwiezdną
cztery miliony lat świetlnych
Proxima Centauri „b” –> czeka na nią
a strefa konwekcyjna napawa ciepłem
Vilejka chce szybciej
lecz czasoprzestrzeń ma ograniczenia

 

Kaspian to nowszy model humanoida
odbija światło
jak retroreflektor na księżycu
i sięga jeszcze dalej
do innych egzoplanet
rok świetlny to
9 bilionów kilometrów – aproksymuje Kaspian
do gwiazdy Proxima dotarłbym
za sto trzynaście tysięcy lat
podróżując z prędkością statku Apollo 11
z ery przedmillenijnej a z jej orbity
na planetę –>„b”

 

Ludon i Mahawir wierzą w ekspedycje
do najbliższej galaktyki Andromedy
promieniują w nadziei jak
licznik Geigera
ich podróż zajęłaby 2,5 miliona lat świetlnych
nieodżałowany
Stephen Hawking twierdził że
ludzkość nie przetrwa na ziemi
najbliższych tysiąca lat

 

Zoja i Rilla kognitywistki i psycholożki
z podrasowanym IQ
ze swoim artificial intelligence
deliberują o
NAPĘDZIE OSNOWY – ów czasoprzestrzennik
skutecznie manipuluje samą przestrzenią
to mega przyjemne sympozjum
bo
prędkość światła ogranicza podróże

 

Drastyczne przyśpieszenie
systemy diagnostyczne i eksperckie
realizują obliczenia
w statku z napędem osnowy
od dziobu przestrzeń kurczy się a z tyłu rozszerza
oto „metryka Alcubierre’a”
a sztuczne sieci neuronowe
w toku analiz
interdyscyplinarna czasoprzestrzeń w zagięciach
ich statek
poruszał się będzie w bańce
to „bańka osnowy” – gwałtowny przyrost prędkości
dziesięciokrotny do prędkości światła

 

Beznamiętnie popatrz więc w przyszłość
organiczny współczesny człowieku
twoje ufo będzie okrągłe
jak kula
z otaczającym go pierścieniem
wszystko się zgadza
w tym toolboxie a funkcje specjalistyczne
w które wyposażono numeryczny Matlab
identyfikują bezbłędnie
systemy optymalizacji AL

 

Pierwszy statek z NAPĘDEM OSNOWY
zaprasza do środka – informuje kreator
jeszcze w ludzkim
symulatorze ciała

 

Do zobaczenia
w wirtualnej akceleracji jaźni

--

*treść fikcyjna, skojarzenia fantastyczne i subiektywne

 

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

@valeria

A że barek? ;) Współczesne silniki rakietowe używają przeważnie wodoru spalanego w tlenie, ale mocne oktany są ogólnie cool ;)), Ech, Valerio, rok nie stosowałem procentowych  "turbo doładowań" ;) Obecnie nie dotykam w ogóle,. Jednak wiadomo jak to jest z wierszokletami, ci zmienni SĄ ;))

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Można uznać, w języku paniom przyswajalnym, że silniki rakietowe to takie sokowirówki, więc soczek ma uzasadnienie ) Proxima Centauri „b” naprawdę istnieje, Odkryto planetkę krążącą wokół Gwiazdy Proxima Centauri metodą pomiaru zmian prędkości radialnej. W barku soczki? Zamek niepotrzebny ;P

 

Widzę, że zaczynasz ładnie operować fakultatywnością tekstu, i analizujesz we własnej podświadomości, no świetnie, nabierasz ogłady analizatorskiej, umysł należy ćwiczyć w różnych płaszczyznach, dobrze to ci całkiem wychodzi ;)

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Witam -  pierwszy czy ostatni - ciekawe te twoje dziś pisanie.

                                                                                                        Pozd.

                                                                           

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Thanks. Tekst mój dziś jakby astrofizyczny. O prędkość "warp" chodzi, to taka prędkość nadświetlna, czyli  przekroczenie bariery światła w kosmosie, NASA badania prowadziła i prowadzi w tym temacie, szukają ultra-technologii, i o tym trochę i nie tylko jest ten utwór.

 

 

tylko akcja rozgrywa się trochę w przyszłości, czytając z bohaterami wyprzedzamy teraźniejszość ;) 

 

Dzięki, pozdrawiam Waldku. 

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...