Opowieść ducha

[Arsis]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Źródło:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Opowiadał mi o ciszy… ― o pustce ― ze smutnym wzrokiem ― utkwionym w istocie

Wszechrzeczy…

 

… o przebywaniu ― gdzieś ― poza granicą neonu…

 

…

 

Przenikał przeze mnie ― bez trudu ― omiatając moje skronie nikłym powiewem…

 

… omiatając pieczołowicie ―

jakby zadumą

― rozpostartą na nowo…

 

…

 

Opowiadał o ukrytym

słońcu ―

i obłokach

― w niedostępnym niebie…

 

… prawie ― nie podnosząc oczu…

 

…

 

I nie musiał patrzeć przed siebie ― by wszystko odgadnąć…

 

… był ogromnym

zbiorowiskiem

poznania

― niczym drgające światło…

 

… jak nagły prześwit w szepczącym drzewie…

 

… bądź ― jak cień ― tego drzewa ― przerastający mnie pod wieczór…

 

…

 

Szedłem z nim?

 

Naprzeciw

niemu?

 

… nie wiem…

 

…

 

Ale wiem, że rozpościerał się…

 

… rozpraszał się… ―   z a n i k a ł…

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2014-06-13)

 

 

Edytowane 5 Stycznia 2021 przez Arsis (wyświetl historię edycji)