na jatkach w tebach nareszcie spokój

[w kropki bordo]

jestem umbra mówią o mnie skundlona

bo mieszkam pod mostem

i wyskrobuję spod paznokci wiersze

 

rzucam nimi jak mięsem

w ciebie

i ciebie

siebie

nie mam nic innego

 

na swoją obronę

 

kiedy nad głową przelatuje 

ostatni nocny

zapada cisza

 

znów jestem tylko

albo mnie nie ma

 

zbiegam po schodach

potykam się o te niechciane

w jednej chwili rodzą się wszystkie

moje matki

 

siedzą ze mną pod mostem

piją piwo

przesypują w palcach

 

spaloną ziemię

 

 

1605-250720

 

 

Edytowane 27 Lipca 2020 przez w kropki bordo (wyświetl historię edycji)

[fregamo]

@w kropki bordo na właśnie... a gdzie jest umbrapalona?

Pozdrawiam

 

[w kropki bordo]

@fregamo to tu, to tam....:) Pozdrawiam, dziękuję za komentarz i serce:)

@Joachim BurbankBurbank Joachimie dziękuję za docenienie:) Pozdrawiam serdecznie:)

@dot. Cóż za dosłowność odbioru, dziękuję za obecność i komentarz. Może warto trochę poczytać i się dokształcić?

Z życzeniami rozwoju i wszelkiej pomyślności również :)

[Somalija]

@w kropki bordo uff, z pięć razy czytałam, zanim poczułam klimat

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. 

Pozdrawiam .

 

[w kropki bordo]

@dot. Ja ciebie też :)

@Somalija Dziękuję i przepraszam, że aż pięć :) Dzięki za

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Miłego:)

@ais @Dag dziękuję za serca :) Miłego wieczoru Dziewczyny :) 

[Czarek Płatak]

Nawiązując do tytułu życzyłbym nam wszystkim żeby wszystkie jatki zamilkły. 

 

[w kropki bordo]

@Czarek Płatak to by było coś !

Dzięki :)

[Johny]

@w kropki bordo Kolejna ciekawa opowieść. Moja interpretacja:

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

PLka żyje w trudnych warunkach, przez to ma na sobie pancerz twardej kobiety. Nieprzychylni nazwaliby ją suką.

 

Pisze wiersze. Wiersze pełne złości, przekleństw, agresji i buntu. Robi to po prostu, z pasji, dla siebie (tu bardzo mi się podoba przejście z nie mam nic innego - na swoją obronę - fajna gra znaczeniami).

 

Tutaj zaczyna się PLki przemiana. Ostatni harmider odjeżdża. To może być o pociągu, ale też o buncie i agresji wyrażanym w wierszach PLki. Zapada cisza.

 

Cisza jest magiczna. Ludzie się jej boją. PLka jest sama, w środku nocy, w zupełnej ciszy. W takiej atmosferze bez żadnych zakłóceń z zewnątrz, może pomyśleć o swoim wnętrzu. O swoim prawdziwym ja.

 

PLka zbiega po schodach i spotyka innych wyrzutków. Innych skrzywdzonych. Ludzi, z którymi momentalnie odczuwa łączącą ich więź.

 

Poznając w ciszy swoje prawdziwe ja, spotykając ludzi o podobnych problemach, z którymi wspólnie może czerpać radość, PLka uzyskuje spokój. Ogień agresji się wypalił. Pozostała spalona ziemia. Spalona ziemia może być też aluzją do produkcji barwnika - Umbry Palonej. PLka rodzi się na nowo.

[M.A.R.G.O.T]

@w kropki bordo podoba mi się. Pozdrawiam :)

[w kropki bordo]

@Johny Dziękuję:) To piękne, co napisałeś, dokładnie o tym jest ten wiersz, bardzo dziękuję :)

Miłego :)

@M.A.R.G.O.T Dziękuję bardzo :) :) :)

Pozdrawiam serdecznie :)

@Rajmund Ospały dziękuję :)

[MIROSŁAW C.]

@w kropki bordo

Świetne. Pozdrawiam.