Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

rymowanka rozczarowania

kinsv
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

kinsv

kinsv

Opublikowano
Opublikowano

Jak wszyscy miałam osiem lat.
Jak wszyscy (myślę) chciałam zmienić świat.

 

Dawałam bezdomnym dwa złote na bułki,
A oni szli potem w ciemne zaułki,
Nie poszłam, nie wiem, co tam robili,
Tata powiedział, że bułki przepili...

 

W szkole mówiło się o przyrodzie,
Plastik na ziemi, trucizna w wodzie,
Osobno kartony, osobno butelki...
Najbardziej śmieciły nauczycielki.

 

Spotkałam chłopca (myślałam - jak ja)
Wyglądał, jakby mógł zmienić świat.
Bez niego życie było chaosem,
Aż rozbił mi serce pięściami i głosem.

 

Usiadłam na ławce i zapłakałam,
Nie tak to sobie wyobrażałam.
Rozczarowana spojrzałam na świat,
Już przecież nie mam tych ośmiu lat,

 

A rzeczywistość wciąż boli jak dawniej,
Wciąż każdy pije, bije i kradnie,
Chcę to naprawić, lecz nie wiem jak,
Minęło już prawie dziesięć lat,

 

A zamiast lepiej, to robi się gorzej,
Człowiek z człowiekiem wytrzymać nie może,
Planeta umiera, tak samo artyści,
A wokół pełno jest nienawiści.

 

Dzielmy się dobrem, jeżeli je mamy,
Bo wszyscy powoli obumieramy,
I może nie naprawimy świata,
Ale możemy spróbować go łatać.
 

3

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nela
      „Zabrałaś mi dzieciństwo”

      Przez Nela · Opublikowano

      @Stracony dziękuję naprawdę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Bożena De-Tre kocham pisać sprawia mi to niesamowitą przyjemność ale szkoda że nie mam jak tego bardziej rozkrecic @Bożena De-TreDziękuję @infelia jeju naprawdę jestem w szoku za taki cudowny odbiur mojego wiersza dziękuję z całego serca @Bożena De-Tre dziękuję. Chodziło mi o to że chciała bym żeby moje wierzę dotarły do większej ilości osób nie po to aby być sławną tylko po to żeby w moich wierszach choć czasem odnaleźli ziemię lub odpowiedz na trapiące ich pytania.
    • Łukasz Jasiński
      Pustynia

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      A polityczne starcie pomiędzy światem pana Jarosława Kaczyńskiego, pana Grzegorza Brauna, pana Roberta Bąkiewicza i pana Karola Nawrockiego i światem tak zwanych demokratów - będzie bardzo poważną polityczną konfrontacją - nie ustąpię ani o krok - mówił pan premier Donald Tusk.   Źródło: TVN24   I bardzo dobra decyzja: Naród Polski już przez blisko trzydzieści lat nie miał żadnych męczenników, otóż to: tylko pan Jarosław Kaczyński z racji wieku dostanie osobną celę, pan Grzegorz Braun z racji elokwencji - będzie słuchamy przez więźniów, zresztą: już siedział kilka razy w areszcie śledczym, pan Robert Bąkiewicz i pan Karol Nawrocki - wiadomo - potrafią dać po mordzie.   Łukasz Wiesław Jan Jasiński 
    • infelia
      „Zabrałaś mi dzieciństwo”

      Przez infelia · Opublikowano

      @Nela Ależ to jest z życia wzięte. Moc ekspresji, żal i złość. To jak antylaurka dla rodzica? Wiersz zrobił na mnie wrażenie. A o takie na tym portalu trudno. Pozdrawiam.
    • Łukasz Jasiński
      Muzeum Bezdomności

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      I ekipa nieudaczników pana Donalda Tuska oszukała miliony Polaków - nie dotrzymała obietnic i w efekcie przewaliła wybory nie do przegrania.   Adrian Zandberg
    • Relsom
      Zaduma z gitarą

      Przez Relsom · Opublikowano

      Muszę porozmawiać. Nie z tobą, nie z nimi. Z godziną, co płynie beznamiętnie w ciszy. Dokąd jadę – nie wiem. Bilet mam w kieszeni, lecz port się rozmywa w przedświcie i mgle. (Refren) A moja gitara wciąż zna mój głos. Nie pyta – nie karze, nie boi się łez. Na strunach cichutko rozpina mój los. Gdy świat nie odpowie – ona wie, że jestem. (II) Kocham ją – bez słowa, bo słowa są kruche. Poddaje się dłoni jak noc snom bez celu. Czasem zapłacze razem z moim ruchem, czasem zadrży jak skrzydło w tunelu. (Refren) A moja gitara wciąż zna mój głos. Nie pyta – nie karze, nie boi się łez. Na strunach cichutko rozpina mój los. Gdy świat nie odpowie – ona wie, że jestem. (III) Nie pytaj, co dalej. Nie wiem. I nie muszę. Podróż to nie mapa – to oddech, to cień. Czasem ją stroję z roztrzaskaną duszą, a ona wciąż mówi: „zagram, jeśli chcesz”. (Refren) Bo moja gitara to cały mój głos. Nie zdradzi, nie odejdzie, nie powie: dość. Gdy wszystko umilknie, gdy zgaśnie mój ton – z jej pudła unosi się jeszcze mój dom.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...