trzepak

[klucznik]

 

zespawany z kilku rur stalowych

i betonem w grunt przykuty

tworzy tą niezwykłą formę

znaną doskonale wszystkim

 

z jego rolą prozaiczną

ciut Atlasa przypomina

ale zamiast dźwigać niebo

taszczy w chwale polskie persy

 

stoi hardo niewzruszony

pod naporem gęstych razów

aby z okupacji kurzu

mógł wyzwolić nasze domy

 

lecz to tylko jedna strona

owej żelaznej konstrukcji

druga trochę mniej przyziemna

młodszym sercom bardziej bliska

 

bo plac z metalowym tworem

przypomina miejski rynek

kalejdoskop wielu zdarzeń

rozgrywanych na osiedlu

 

tu przyjaźnie po wsze czasy

rodziły się przy ślązaku

płeć przeciwną w sposób inny

zaczynało się spostrzegać

 

tu sportowych konkurencji

prawie jak na olimpiadzie

z czasem jednak zamieniane

na te z gruntu towarzyskie

 

tył śmietnika blaszanego

odrapana do krwi ściana

tworzą ujmujący klimat

lokal pod gwiaździstym niebem

 

niekończące się rozmowy

na tematy sercu bliskie

podlewane czymś niedrogim

czymś śmierdzącym przepalane

 

i tak przez te wszystkie lata

wycierany ciałem dziecka

malowany jest ponownie

w świeższe ręce oddawany

 

szkoda tylko że ostatnio

nie ma komu na nim zwisać

wolą tablet trzymać w ręku

niż fikołki na nim fikać

 

 

[Krzysic4 czarno bialym]

Tekst ma w sobie duży potencjał ale  niestety nie jest równy i człowiek czytając optyka się co jakiś czas np

Owej żelaznej konstrukcji

Na choć nie jest dużo lepsze ale płynnie się czyta

 

Tej budowli tak stalowej 

[Gość umbra palona]

@klucznik trzepak jako bohater wiersza, czemu nie? Najfajniej było pod trzepakiem....ale sam wiersz przegadany i nierówny :)

Pozdrawiam :)

[Marek.zak1]

Za przedmówcami. Temat na czasie, ale do poprawy i skrócenia. Pozdrawiam. M.