klucznik

kropla mądrości czasem może powstrzymać falę głupoty niestety kroplę mądrości ciężko dostrzec w morzu głupoty

zwykły dzień zwykłą porą zwykły on i zwykła ona zwykłe gesty zwykłe słowa zwykły uśmiech i rozmowa wszystko zwykłe najzwyklejsze tylko z mego oka łza… okazuje się niezwykle słona

@janofor @Gosława @Radosław @A-typowa-b Dziękuję za opinię i pozdrawiam

wlewa się we mnie ten smolisty śluz w jestestwa najgłębszego skrawek stopniowo rozrasta się niczym guz lichej radości pożerając cień nawet z czasem me puste skamieniałe wnętrze raz po raz odbija echem ów toksyczny szept napraw to gdy życie szanse dać ci zechce bo śmierć to czas nie płacz zagłuszy wnet

@Leszczym@corival Dzięki. Pozdrawiam.

@Vanilla@[email protected]@Gosława Dziękuje i pozdrawiam.

ciepły promień wpadł oknem z zaproszeniem myśl o nim zimna

na wprost rozdroże brak drogowskazu piłą rżnącą myśl na pół

CZERŃ TULI WZROK WTEM OKRZYK OSTRZEM SŁUCH MÓJ DŹGA MASZ DYCHĘ K..WA

@milczenie owiec Dzięki. Pozdrawiam.

w moim niewielkim terrarium gdzie czas rozlał się zamiast płynąć przechadzam się leniwo z ciszą bazgrząc myślami po szybie wiatr przewiał mnie z cudzych pamięci przyjemną woń samotności chłonę kurz trosk sam z barków strzepuję w przeszłość już nie spoglądam łowię pomysły w mej głowie nadzieją zbudzone z marazmu szukając w nich nuty spełnienia wolności smak do mnie dociera

@milczenie owiec @Lidia Maria Concertina Dziękuje i pozdrawiam.

gdzieś na pograniczu dwóch światów zwisam w miękkim kokonie ciepło powoli rozpuszcza ciało odparowuje dusza myśli jeszcze próbują pod prąd w realność płynąć lecz ciszy schwycić się nie da wessane ku głębi nikną nagle w motyla zmieniony rozświetlam tą bezkresną pustkę magiczny świat się wyłania chłonę go zanim przeminie

@Konrad Koper @milczenie owiec Dziękuje i pozdrawiam.

odpadały z serca strupy ostatnie blizny nigdy nie znikną pewnie lecz świeżą miłością posmarowane może nie będą już tak widoczne

@Sylwester_Lasota Dziękuje "przyszły recenzencie" i pozdrawiam :) @CafeLatte@milczenie owiec Dziękuje oraz zdrowia życzę.

kopiemy sobie samotności dół po brzegi cisze weń wlewając rozmowa staje się stopniowo w kurz ubranym eksponatem każdy już tylko własny niemy głos słyszeć wokoło pragnie słuch i tak niebawem zatka wosk z przerośniętego ego grzęźniemy w nałóg by czytać się w systemie zero-jedynkowym chronicznie przekrwionymi oczyma koloru monitorowego nasz świat kurczy się do granic na czubku nosa wytyczonych złożony z ilustracji jak według nas wygląda życie wymarzone pazerni pochwał i akceptacji tworzymy publiczne życiorysy często i tym naszym mini kopiom odartym w ten sposób z autonomii tak łatwo w fałszu wychwalamy swych przyszłych recenzentów być może ewoluuje nowy byt lekko zgarbiony homo lajkulus

@Lidia Maria Concertina Dziękuję i pozdrawiam.

@Allicja Dziękuję i pozdrawiam.

powstał na długo przed tym zanim się poznali w nazbyt wyrazistych barwach jego wyobrażeń na płótnie utkanym rozmaitymi przeżyciami niejako ilustracja do urzeczywistniania marzeń uczucie wrosło w ich serca głęboko korzeniami toteż stał się dla niego swoistym drogowskazem lustrzanym chciał odbiciem uczynić dalsze życie własnej wizji szczęścia pielęgnowanego już razem niestety codzienność wchłonęła całkowicie koloryt niegdyś doskonałe kontury brutalnie zatarł czas w starciu z rzeczywistością wypaczył się mały świat poddany ciężkim próbom może za dużo o jeden raz w końcu przesiąkł potem niekończących się kłótni ślina wzajemnych wyzwisk zmieszana z solą łez wyżarła ostatnie ślady nieosiągalnego dla nich raju tak urokliwy pejzażyk na dobre w pamięci sczezł

@Allicja Dziękuję i pozdrawiam

@Sylwester_Lasota @Ewula Dziękuje za poświęcony czas i tak przychylne opinie. Również serdecznie pozdrawiam.

Usiądź syneczku na łóżku, tu obok mamusi, yhy,yhy, przepraszam skarbie troszeczkę mnie dusi. Wiesz…., mamusia jest bardzo chora... Domyślasz się pewnie, często widywałeś tu pana doktora. Przysuń się bliżej i podaj mi rączkę skarbie, chcę byś wysłuchał mnie teraz bardzo, bardzo uważnie. Mamusia próbuje wszystkich lekarstw na świecie i walczy z całych sił by wyzdrowieć wreszcie... Oj nie smuć się kotku, bo mamusi też będzie smutno. Czasem wyleczyć chorobę jest naprawdę trudno. Dlatego musisz być teraz silny, silny za nas dwoje, musisz wspierać mamusię, być moim kowbojem. Zdarza się czasami jednak też i tak kochanie, że pokonać choroby nie jesteśmy w stanie… Ale wiesz że kocham ciebie najbardziej na świecie i oddałabym wszystko, by być z moim księciem. Poza tym jakaś moja część zawsze będzie w tobie, w oczkach, w buźce, w serduszku, w całej twej osobie Nie płacz więc najdroższy, przytul się do mamy... cóż, nie chcemy w życiu przykrości ale je miewamy. Wytrzyj łzy, jesteś już taki duży... i zapamiętaj sobie, póki nosić mnie będziesz w sercu, ja będę przy tobie No, widzisz mamie też po policzku płynie jedna łza lecz ta jest ze szczęścia, że takiego synka ma... małego, twardziela.

@Marianna_ Dziękuję za głos i pozdrawiam.

wiem... wiem to marzenie które błąka się w wielu przez zbytnią wrażliwość podsycane jest często łatwo gaszone wstydem przed wzrokiem obcego słowem wyrazić siebie na kartce papieru swych myśli ocean zmieścić w małej kropli magicznej niczym stara kryształowa kula potrafiąca udzielić wszelkich odpowiedzi na to nawet co w duszy przeszłość już spowiła piękną brzydotą kreślić własny obraz życia zmiennymi emocjami przesiąkły wyraźnie w nim może i ty cząstkę siebie odnajdziesz gdy w świat ten spoglądniesz moimi oczyma