(Moja trumna to sen- cz. 1)

[23.]

Dusza

 

Spojona z bytem niechętnym
z boku mniejszego zła dzieła
a twór nią gardzi, ma zęby 
szczerzy uśmiechy stworzenia.

 

Psyche nie brzydzi się ciała
przelanego z błotem trzewi
aż ujrzało piękno świata
słońce i życie przy ziemi.

 

Dla ciała żaden to wstyd
leżeć w kałuży dla wody
i brudnym wracać do glin
z których są miasta i domy.

 

Duszy grają tam muzy
przenika ją wilgoć uliczek  
a gdy spróbuje mieć który
w marmurze zostawia policzek.

 

,,Jesteś nietykalna, ma droga!
droższa niż woda, niż życie!
aczkolwiek na duszy zbrodnia 
twa sól, wyżera oblicze."

 

-Rzekł, i zniknął
ten, co zniknie.

[23.]

Dziękuję serdecznie @Landryn

[fregamo]

"i brudnym wracać do glin
z których są miasta i domy"

to zabieram...

pozdrawiam

 

[Wędrowiec.1984]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo podoba mi się przesłanie tego czterowiersza. 

[23.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję serdecznie. To jeden z moich ulubionych fragmentów, bo jest w nim coś, czego wcześniej nie byłem w stanie opisać ;) Pozdrawiam 

[Wędrowiec.1984]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Możesz sobie pogratulować, bo nawet Werter miewał z tym problemy wielokroć. :-)