Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wiersz nie musi mieć finezji,

zgrabnej formy i ogłady

co najwyżej, gdy jest mierny

to go wrzucą do szuflady

 

lub gdy autor będzie głosił

w swoim tworze jakieś brednie

wtedy sława jego wiersza

jak czerń nocy świtem zblednie.

 

Twórca jakoś się obroni

a wiersz pośród śmieci legnie

ja zaś już wam opisuję

jak ta sprawa dalej biegnie

 

otóż czeka go recykling

nowa rola pewnej grupy

chociaż miękki i pachnący 

ale nadal jest do dupy.

 

Zapytacie gdzie tu przyjaźń

i do tego obustronna

odpowiadam - przecież rolka

jest mięciutka oraz wonna

 

wszystkim służy jednakowo

nie ma w sobie nic z wrogości

chętnie wytrze każdą dupę

moją, twoją, naszych gości.

 

To jest jedna z form przyjaźni

choć ciąg zdarzeń niebywały

jest poeta, myśl i wierszyk

może i niedoskonały

 

papier, rolka, toaleta

oraz intymności sfera

bez szorstkości i bez kantów

gdzie się z sobą przyjaźń ściera.

 

Chyba stanę się heroldem

poobwieszam wszystkie słupy

PAPIER MOIM PRZYJACIELEM

CHOCIAŻ CIĄGLE JEST DO DUPY.

 

Opublikowano

@iwonaroma

 

Nie lekceważę gdyż ja go cenię

bowiem pamiętam lata odległe

gdy będąc szkrabem pewnego razu

gdy go zabrakło użyłem "cegłę"

 

która leżała opodal w krzakach

nie wiem czy ktoś ją zgubił czy rzucił

wiem, że jeżeli chodziło o mnie

wiarę w człowieka (on) mi przywrócił

 

a gdy dorosłem to w Peerelu

zdobyć go było senne marzenie

więc używało się starych gazet

wpierw je zgniatając tworząc zmiękczenie

 

i choćby z takich zdarzeń z przeszłości

wielkim szacunkiem dziś darzę papier

byle był zawsze i zawsze miękki

bez ostrych części, jakie ma rapier.

 

 

cegła - książka zalegająca półki

Opublikowano (edytowane)

no i z Tobą się niezgadzam

choć ów wierszyk nie mizerny

ja napiszę tekścik zaraz

na papierze owszem ściernym

 

łatwo rymu już nie kupisz

chociaż myśl tu całkiem przednia

bo ów wierszyk nie do d...

ale do dobrego drewna

 

ale wena koło kręci

gdy ławeczkę wiersz szlifuje

kilka d.. się na niej zmieści

złotej puenty - nie neguję

 

Pozdrawiam Jacek

 

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Nic ja nie mam do wierszyka,

pomysł bowiem całkiem przedni,

lecz szwankuje w nim logika,

bo on przecież wirtualny.

 

Z żadną kartka się nie zetknął,

atramentem ani piórem,

więc nim utrzeć będzie ciężko

rzeczywistą całkiem d...ę.

 

Wirtualnych naszych tworów

los jest bowiem całkiem inny.

Zapadają nam w pamięci

albo nikną, bez przyczyny.

 

I na koniec jeszcze dodam,

to co myślę, powiem szczerze

trwalsza była tamta "cegła",

wiersz pisany na papierze

 

nawet stare te gazety,

na kamieniu znak wyryty,

ręką brudną troglodyty

aniżeli wbity w bity.

 

Pozdro :)

 

 

 

Opublikowano

@Jacek_Suchowicz

Widać jasno jak na dłoni

dwa przykłady się ścierają

a gdy dwóch się o coś spiera

to ci trzeci wygrywają.

 

Podam jakiś inny przykład

nie pamiętam tamtej daty

nie pamiętam miejscowości

ale pewien gość bogaty

 

gdy go przypiliło w polu

na ściernisku pewnej gminy

nie miał toaletowego

tylko stare pergaminy

 

i choć były one cenne

bo ty były unikaty

posłużyły do podtarcia

po pod ręką nie miał waty.

@Sylwester_Lasota

 

Ja w tej kwestii mam odmienne

zdanie, bo znam sytuację

bo pisałem na papierze

gdy czekałem na kolację

 

w tym zasługa jest małżonki,

że się w kuchni tak guzdrała,

że skończyłem go napisać

zanim jadło mi podała.

 

 

@kot szarobury

Nie przykleję do ekranu

kartki zwanej brudnopisem

zapisanej kulfonami

i zielonym długopisem

 

i pineską też nie przypnę

więc uwierzcie mi na słowo

zanim żeście go ujrzeli

miał on wersję papierową.

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski tak to brzmiało w liście, a w opisie siódmej bitwy pod Troją to brzmi tak: … aby zmóc przerażenie olbrzymią tarczę krzyku podnoszą nad sobą Grecy. Bitwa jest wielka i piękna. Wrzawa tak miła bogom jak tłuste mięso ofiar. Rośnie w górę i w górę dochodzi do boskich uszu. Różowych od snu i szczęścia więc schodzą bogowie na ziemię.  @Robert Witold Gorzkowski i teraz na koniec puenta:   „Jest tyle miejsc zdobytych, widzianych. Italia, Hellada, czy "Martwa natura z wędzidłem". "Wysoko w górze- on", już nie wiem czy to zdumienie, zdziwienie- ono przecież też istnieje. Herbertowskie wołanie ze wzgórza Filopapposa- "on'! Widać, co, kogo, gdzie. A może to tylko błysk uporządkowania, tam leżą estetyk wszelkie doznania.”   To prawda Aniu ale każdy tą estetykę po swojemu interpretuje. Ania jako estetyczne doznania, Herbert jako głos z Akropolu, Freud jako parapraksje, a ja jako poszukiwanie wczorajszego dnia.  Super wiersz można go jeść łyżkami.    
    • @Annna2 ponieważ Berenika zanim ja skończyłem się pakować na wyjazd a jest godzina 1:50 napisała esej godny Herberta nie będę już nic wymyślał. Przeszukałem swoje zbiory i znalazłem list Herberta (nigdzie nie publikowany) tak szczery że aż boli, przyziemny że niżej się nie da ale mówi o tym co robił zanim doznał epifanii i wolał ze wzgórza Filopapposa" i tylko ta estetyczna kontemplacja nawaliła, a prawdziwą metaforą zagdaczę i zaszczekam i odwalając odczyt pochwalny dla luźnych chwil Herberta wyjeżdżam na Podkarpacie do zobaczenia Robert

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @violetta Viola

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      , na samą myśl głowa boli...
    • słuchajcie wszyscy i wszem i wobec chciałby lecz wstydzę się dla niej napiszę jak napisałem swój pierwszy wiersz chce lekko bez murów i twierdz tak jak trzmiel krąży przy kwiatu kielichu i wgłębić się chce byłem i jestem i ona była i kwiat tu swój pozostawiła podlewałem a on rósł jej ciągle mało aż  nic nie zostało teraz na brzegu morza dziecko bawiące się w piasku stawia zamki a w błękitno  -zielonym płaszczyku wiaderka ziarenka piasku tajemniczo błyszczą się przy sobie wiem, powiedziała i odeszła do niego
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...