Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj - nie takich poetów... przeżyłem  - przeżyje i ciebie.

Ty myślisz że kim ty jesteś żeby negować tych którzy komentują

jakim prawem zabierasz w tej sprawie głos.

Przecież mają prawo do swego zdania.

A może cię to boli że tak jest  jak jest.

Czy ty myślisz że twoje wulgarne brzydkie bez przesłań 

wiersze są lepsze...widać po komentarzach  - szału nie ma.

Zastanów się zanim coś napiszesz w sprawie innych.

Nie psuj tego portalu bo i tak nie wygrasz - czas cię oceni.

                                                                                                                   Pozd.

 

Opublikowano

Przede wszystkim jestem czytelnikiem,  który jest zażenowany niskim poziomem portalu. Przyznaj się ile czasu spędziłeś aby napisać swój tekst? 5-10 minut? 

Przecież to wszystko to jest na kolanie pisane i wrzucone tylko po to żeby powymieniać się uprzejmościami z innymi grafomanami. Na 15 ostatnich tekstów wrzuconych tutaj nie znalazłem ani jednego wiersza. I to jest w sumie przykre ale Ty raczej tego nie zrozumiesz. 

Opublikowano (edytowane)

@light_2019  - tobie wydaje się że jesteś Mojżeszem

                          który naprawi ten portal.

                          Czemu z poprzednich uciekłeś czy też nie miały twojego poziomu 

                          A może mieli cię już dość...i musiałeś.

                           A co się tyczy mego pisania to są to 

                           wiersze z archiwum nie pisane na czas.

                           

 

 

 

                                                                                                

                           

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

"Czemu z poprzednich uciekłeś czy też nie miały twojego poziomu 

                          A może mieli cię już dość...i musiałeś." 

 

Boże, tak zapewne chce zbawić świat i wyrzucają mnie ze wszystkich portalów. Nie ma sensu ciągnąć tej dyskusji.

@workingclass tak, bo to też nie jest wiersz. Dla siebie jestem równie surowy nawet bardziej. 

Opublikowano

@light_2019

Light, jak najbardziej się z Tobą solidaryzuję,

I w Twojej nienawistnej krytyce z rozkoszą się zaczytuję,

Każdemu potrafisz sensownie i mądrze dowalić,

A jeśli trzeba, to jeszcze z kopa mu mocno przywalić!

 

Uwielbiam taką konstruktywną krytykę, życzliwą,

Podlaną jadem, skomleniem, zjełczałą oliwą,

I rozumiem Twoje tutaj, pewne osamotnienie,

Ale cóż, geniusze tak mają. Takie ich losu zrządzenie…

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Leszczym Nie wiem czy dobrze zrozumiałem... Ale Dicka szanować należy. Tu przed chwilą rozmawiałem z kolegą @Simon Tracy. I też opowiada, że się wycofał ze świata na ile to możliwe. Taka wewnętrzna emigracja. Mnie akurat na ten moment nie stać na takie rozwiązanie, ale może kiedyś... Dzięki za podzielenie się swoją perspektywą.
    • @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...