Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

co stworzone zostało już przegadane

przemielone przez maszyny do pisania

wystarczy nam patyk i woda do szycia

nie potrzeba niczego

prócz naszych myśli

sproszkowane między powietrzem

mim pośród tłumu rozmawia

językiem który jest dla nas nieznany

zachowuje równowagę

łapiąc to wszystko zlepia w całość –

jest tylko charknięciem zaczerpniętym

z trzewi bezdomnego na środku miasta

owerlok na wydechu łączy świat

w którym nikt dookoła

nie zauważa niczego specjalnego

a przecież matka natura

trzyma nas w inkubatorze – póki co

 

bezdomny to cuchnący lump

któremu nie wyszło w życiu

(nie dowie się że zrobiłeś mu fotkę

która obiega internetowy miraż)  

to Bóg testuje nasze zainteresowanie

zagląda głęboko w oczy

a ty drwiąc z niego masz go – w dupie –

grzebiąc palcem pod nosem

 

(złotówki wrzucam każdemu kto o to prosi

bo nie wiem kto oszukuje)

 

rośnie nieprzerwanie w siłę pająk pożerający sens

internet – subskrypcja – życie – bezdech 

internet – selfie – bycie – lajk – czapki z głów  

                                               wyłączyli prąd

człowieka wyłączyli

i co teraz ?

 

 

wyjdę kiedyś z domu z całą bezdomnością umysłu

zebraną w sobie z kąta w kąt

śnięty skazując się na pewną śmierć

będę szczuł hasłem

powerbank

gdzie jest powerbank? w twoim mózgu idioto (może tam

zostało trochę prądu)

Edytowane przez Tomasz_Biela (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

 

 

"rośnie nieprzerwanie w siłę pająk pożerający sens

internet – subskrypcja – życie – bezdech 

internet – selfie – bycie – lajk – czapki z głów  

                                               wyłączyli prąd

człowieka wyłączyli

i co teraz ?" 

 

Podoba się zwłaszcza ten fragment który moim zdaniem równie dobrze nadaje się na pointę. 

Dobry, aktualny tekst. Polecam serial Black mirror.

Pozdr.

Opublikowano

Witam -   co stworzone przegadane napisałeś  - ale mimo to

wracamy do tego bo jakże by inaczej.

Dla mnie to trudny wiersz  - taki wyprzedzający poezję...

Za trud wierszowy daje serduszko  bo się napracowałeś.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                    Pozd.                                                                                                             

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nie trzeba być staroświeckim żeby nie lubić wulgaryzmów :) poezja, niestety, ta współczesna, i zwłaszcza biała, przyjmuje cały syf językowy, może wszystko udowodnić, albo niczego sensownego nie ujawnić. czasami stosuję ten popularny przecinkowy język cywilizacji, ale bardzo rzadko(też nie lubię tego robić) ale jak sytuacja mnie do tego zmusi to - wybaczcie. Tak czy inaczej, dzięki za przeczytanie.

pozdrawiam t. 

 

ps. jedynym wulgaryzmem w tej chwili jest 'dupa' 

@Waldemar_Talar_Talar Dzięki Waldku za wizytę, co miałeś na myśli pisząc 'wyprzedzający poezję' ? 

pozdrawiam t. 

Opublikowano

Kolejny raz odnajduję u Ciebie siebie. I nie mam na myśli fragmentu o wrzucanych każdemu złotówkach (nie wiem czy powinno, ale zrobiło mi się jakoś milej). 

Mocna druga strofa. Lata temu miałem taką myśl żeby tworzyć cykl takich fotek, ale za zgodą i z załączoną w skrócie historią bohatera każdego ze zdjęć.

 Koniec tekstu to już niemal sierpowy,a do tego słuszna racja. 

Twój umysł to twój powerbank. Włącz, ląduj, korzystaj! 

:) 

Opublikowano (edytowane)

@Tomasz_Biela  - to że twoje wiersze są dobre czasem 

lepsze od tych które czytam.

                                                                           

                        

                                                                                                                     Pozd.

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Bardzo dobry wiersz. Wiele treści można w nim odnaleźć, wiele przesłań.

Bez prądu i bez internetu stajemy się tak samo bezradni i bezdomni umysłowo jak kloszardzi, których podświadomie traktujemy jak gorszy gatunek ludzki i nie pytamy o zdanie nawet w sprawach, które ich dotyczą. Lekceważymy naturę, igramy z jej "cierpliwością". To wszystko może się źle skończyć dla nas.

Przeczytałam tez interpretację Czarka i zgadzam się z nią.

Na pewno jest jeszcze wiele do napisania o tym wierszu.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tajsko am Boże - Modry Ponie, dzie słónko tako samo śwyci, am nie ziam, nie poziam, Bachy tam só i some śmiych. Tajskno Modry Ponie. Tam dangi furajó dali i eszcze abo dzie? A Bociony kapelków nie łoślipsió, a żniwa to psiankno śpisiywanie. dzie Annioł modli sia noczajści i wpierw. Zietrz łuraduje ten zimny deszcz.             Tęsknię Boże, mój Niebieski Panie, czy tam słońce wciąż tak samo świeci, a niwa bezkresna to ciągłe pytanie? Trud żniw są jak motyli drganie, czy są tam śmiejące się dzieci? Tęskno mi za tym Niebieski Panie. Czy bocian świątkom nie zmieni zdanie, świat chmura ponura znów oszpeci, a niwa bezkresna - zadanie na pytanie. Gdzie Anioł Pański jak ranne pianie, tych modlitw przecież nie zaślepi Tęsknię Boże, Ty Niebieski Panie. Wiem, wiem- marne to moje pisanie nic to, że miłość nieprzerwanie świeci, jest niwą bezkresną- jak ciągłe pytanie. Pamięci obłoków ich jeszcze trwanie, z igieł sosnowych wzór tu nie szpeci. Tęsknię za nimi Niebieski Panie, a niwa bezkresna to zawsze pytanie.
    • @MIROSŁAW C.  tak to prawda. I cytat też bardzo dobry. Świat jest wywrócony do góry nogami dzięki
    • Zaprosił mułłę słynnego w Tule hodowca mułów na świeże mule. Uczony nosem swym czułem ocenił: "Mule czuć mułem, a dennych potraw nie jem w ogóle".
    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...