Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Idę przytomnie z Tobą na głowie

z wami w kieszeniach 

Józefino zapadła mi się noga 

w bruku sztuka zieleni walczy

z natłokiem ludzi 

 

i Pan tak szybko daje jeść 

o Zielone Kostki odpoczywają

na ławce obok rowerów i Panów

 

A ja stygnę do reszty

józe fino!

 

 

 

Edytowane przez Magdalena
liczba mnoga w końcu wiersza, zmiana ostatniego wersu (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Chodziło Ci o Józefinę, żonę Napoleona? Kurde ciężko ten wiersz rozgryść. Od ludzi nie uciekniesz, ale nie każdy jest człowiekiem są jeszcze ludzie i ludziska :) 

Opublikowano

To może dodam grosik.

Madziu, przychodzisz pod moje wiersze i ładnie komentujesz, dziękuję :)

Przyszłam tu za @Rastu, odważyłam się przyłączyć do jego komentarza.

Możliwe, że jestem ciemna jak tabaka w rogu, chciałabym trafiać po Twoich śladach, rozumieć o czym prawisz, ale nie trafiam, nie rozumiem.  Czytam Cię zawsze ale nie wiem jak skomentować. Przykro mi, że się nie rewanżuję, wybaczysz?

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Potrzebujesz jak lustra, Madziu. Każdy chce wiedzieć i widzieć jak wygląda, jak widzą go inni.

Wyobrażasz sobie książkę, której nikt nie kupi, albo film, którego nikt nie ogląda, nie komentuje.

Każdy ma swoją dumę, rozumiem to. Ale kiedy ktoś mówi, że ładnie wyglądasz np. w czerwonym i mówi to szczerze, to chyba jest Ci miło. Będę się starała bardziej, przynajmniej spróbuję, tymczasem pozdrawiam przyjaźnie :)

 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wyglądam zabójczo w czerwieni (jak większość z nas) a noszę męskie koszule i tak po prostu obecnie jest. Nie będę udawała, że nie chcę się podobać, to nie to. Muszę zwyczajnie coś ochronić i przerobić, nie mam złudzeń co do zrozumienia mnie na razie. Ale zmierzam do Was cały czas, pozdrawiam serdecznie.

Edytowane przez Magdalena (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Madziu to już bzdura :) Nic jeszcze się nie skończyło, jak chcesz to możesz dlatego właśnie powstał warsztat, jak już będzie kompletny to powinien wylądować na ścianie w wierszach gotowych.

Alicjo weź nie jestem jakimś potworem :P

Ups od nowa :D

 

Madziu to już bzdura :) Nic jeszcze się nie skończyło, jak chcesz to możesz dlatego właśnie powstał warsztat, jak już będzie kompletny to powinien wylądować na ścianie w wierszach gotowych.

Alicjo weź nie jestem jakimś potworem :P

 

Można? Można :) 

Opublikowano

Nie wiem czy jestem w stanie to zrobić, Ty daj sobie czas. Wróć do tego wiersza jak coś się zmieni czyli jak coś wymyślisz. Wiem że to strasznie trudne ale każdą myśl można zapisać na wiele sposobów. Poprostu nie wrzucaj go, myśl o nim, nie cały czas, nie od razu Rzym zbudowano 

Opublikowano

Pewnie tak, musiałem spędzić sporo lat żeby mnie choć tyć zrozumiano. Dlatego proszę Cię żebyś się nie podawała i przekształciła ten wiersz na prostrză modłę. Proponuję zacząć od własnej interpretacji bo kto lepiej wie niż autorka? 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @MigrenaBardzo dziękuję! Myślę, że "po swojemu" będę lepsza jako człowiek. Dobroć jest pięknem:) @Nata_KrukBardzo dziękuję!  Masz rację "kolce" to słowo z wieloma możliwościami. :) @Alicja_WysockaBardzo dziękuję! Ja rzadko pokazuję swoje pazurki, może za rzadko? Czas to zmienić?

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @RomaBardzo dziękuję! Masz rację, chciałam, aby był trochę feministyczny, aby kobieta miała odwagę się bronić. :) @MigrenaBardzo dziękuję! Poprawiłeś mi humor!
    • Kocham przy Tobie milczeć, tulić się do Ciebie, jakbym nie miał matki Nienawidzę ciebie słyszeć, dotykać cię to kara za odwrócony krzyż Kocham Cię tak mocno, że wsiadłbym z Charonem do łódki, aby przebyć cały Styks, lecz nie odwrócę się   Nienawidzę braku gracji, twej krwi i wersów pełnych łoju do mnie Kocham Twoje rady, głos Twój prowadzi mnie do wyjścia z wykrotu Nienawidzę cię za dyby, które gruchocząc mi kolana, podłączyły thymatron na apetyt życia, opluwając mnie w lochu   Kocham Cię tak, że nieważne jest, czy pachniesz zmierzchem, trawą po ulewie, smogiem czy obłokami z szarego mleka Nienawidzę cię, bo gdy spałem obok ciebie, ukradłaś mą lirę i biografię Orfeusza Kocham Cię tak mocno, jakby wszechświat zmniejszył się do naszych objęć, a czas zdziwił się, że zegar nie tyka, wszyscy byli w pracy, a myśmy wybrali wagary od życia   Zła siostra Miłości w końcu się poddała Biegniemy tą plażą, już się nie chowając Igła magnetyczna odszukała zorzę i dziewiczą dróżkę, życie Nam zwracając, lecz…   czy to wszystko nie było tylko w listach naszych, mirażach o kąpieli w Gangesie młodości i czy zaraz spoceni nie otworzymy spojówek, budząc się przy złej siostrze Miłości?
    • @aniat. Ładnie się to harmonizuje: nastrój – dźwięk – obraz; szkoda, że odpuściłaś w rymy w ostatnich wersach, cztery mogłyby się zgrać.
    • Zrównają cię z ziemią. -No, chłopie, nie mów, że klasyczna? Robić, robić, robić! Wybebeszą z ciebie wszystko co wyższe, wszystko co nie pragmatyczne. Żreć, żreć, żreć! Wykpią słabości, wszystkie twoje samotności. Pieniądz, pieniądz, pieniądz! I będą ciągnąć za kostki w dół, implementować ci pustkę, agitować swe plebejskie nawyki. Umniejszać wszystko, smagać cię codziennie po mózgu parszywymi jęzorami parzącymi jak pokrzywy, okraszając to wszystko żarcikami podszytymi rzadkim kałem i opowieściami o jebaniu, najebaniu się, pojebaniu i dojebaniu sąsiadce i jej córce- i to wszystko wygłoszone z chwałą jakby to była nobilitacja.  I przylega do ciebie ten Nietzscheański wyziew. Jan Pelc wróży ci przyszlość; takie jest życie, słabiaku.  Sygnał, 5 nieodebranych, nie pójdziesz już tam- postanowione. Nie zostaje za wiele: Decasia, Ladoni, Górecki, tory, las, ambient, człowiek słoń i Curtis- a to wszystko ponad dekadę później niż planowałeś.
    • @Gosława Pokochają siebie to i Ciebie polubią -:)Wszak tu poetyckie dusze tu się spotykają …nawet jak rogate-:)Dobrej nocy

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...