Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

niecałe dziesięć minut orgii

prawie pół litra krwi

buja się w kołysce

niezliczona ilość żyć

 

 

panicznie bałem się tam zasiąść

a mówili – to fotel spełniania marzeń

czy w ogóle taki istnieje

 

mieli racje

 

kiedy usiądziesz na nim

od chwili podłączenia drenażu zaświatów

do ciała

 

z włócznią na końcu

oczy drukują na suficie freski Michała Anioła

zlewają się w barwę bordo

 

Valhalla tutaj jest

kołysząc się u podnóża twoich rąk

pulsują ściany wypełnione krwią

bidony czekające na maraton

 

nieruchome cienie

w oczekiwaniu na przeszczep

ciepła

więcej ciepła

 

Odyn na końcu cię wita

 

drenaż zostaje odłączony

wstajesz

freski wracają na swoje miejsce

 

jak młody bóg

zaczynasz życie w setkach innych

potrzebujących

Opublikowano

Witaj Tomaszu - zacny wiersz - oddawanie krwi to coś więcej

niż dużo -  kiedyś dawne czasy oddałem pięć razy krew

po 450  -  jestem z tego dumny.

Trzymam kciuki za wszystkich krwiodawców.

                                                                                                                               Pozd.

Opublikowano

Przekazanie, oddanie krwi to wspaniały gest. Wielkie przeżycie dla oddającego, ale jeszcze większe dla tego, który ją otrzymuje.

Być może w ten sposób ktoś otrzymuje nowe życie :)

Gratuluję Tomku :)

PozdrawiaM.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Od razu skojarzyła mi się z krwiodawstwem, przelewanie krwi jako wojownik życia, kraina wiecznej szczęśliwości dla obu stron no I później Odyn nas podnosi na duchu, każdy sobie powinien Odyna takiego w czymś odnaleźć. Z przekory ? :). 

dzięki 

pozdrawiam t.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...