Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Różany dom


Rekomendowane odpowiedzi

Mieszkam w wiosennym pałacu na górze,
w centrum wszechświata zwanego Roztocze.
W moim ogrodzie zasadziłam róże,

 

czas, czasoprzestrzeń z obłokami sunie,
wszystkie tereny są tutaj urocze.
Mieszkam w tęczowym pałacu na górze,

 

tu stawy Echo kołysze jak w półśnie,
a wiatr pędzący zahacza o zbocze.
Tuż przy pałacu zasadziłam róże,

 

czekam, stoimy -drewniany młyn, strumień-
ścieżkami wspomnień wyobraźni kroczę.
Moje mieszkanie to Zielone Wzgórze,

 

ukryte w jarze bukowym nie umrze,
a mimo wszystko ciągłą walkę toczę,
bo zasadziłam najpiękniejsze róże.

 

Kuszą przechodniów milionem pokuszeń,
a wiatr po liściach różanych turkocze.
Mieszkam w wiosennym pałacu na górze,
w centrum wszechświata właśnie kwitną róże.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Maria_M (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

No rozumiem 

 

Mnie Marysiu chodzi o 

 

To z tytułu książki Lucy Maud Montgomery "Ania z Zielonego Wzgórza" 

 

Pięknie opisane jest:

 

Całe Zielone Wzgórze otoczone było bujną zielenią. Rosło na nim mnóstwo świerków, sosen oraz brzóz, które tworzyły razem niesamowity las z mnóstwem paproci oraz mchów. Obok domu rosła ogromna wiśnia, która wyglądem przypominała pannę młodą, ponieważ miała biało-różowy kolor płatków. Tuż przy domu znajdował się ogród Maryli, w którym kwitły na fioletowo bzy. Blisko domku Cuthbertów płynął żwawo potok z krystalicznie czystą wodą. Po obu stronach rozciągał się sad, z lewej strony kwitły jabłonie, z prawej zaś wiśnie. Wszędzie można było dostrzec zieloną trawę usianą pięknymi żonkilami. Za ogrodem znajdowało się pole koniczyny, które opadało w dół kotliny. Dalej biegło wzgórze, lecz tym razem postrzępione i nierówne, a w oddali widać było kolejny dom. Po lewej stronie znajdowały się stajnie, a tuż za nimi rozchodził się przepiękny widok błękitnego morza. Całości dopełniała bogata i różnorodna roślinność na Zielonym Wzgórzu.

Villanelia powiadasz, ot trudny gatunek. Poczytam o nim. Dziękuję J. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Bardzo mnie to cieszy. Raczej mało dziś używane, ale w starych opracowaniach o przyrodzie występuje nader często. Stąd chyba zapamiętał am. Dziękuję:) Dzikonda ;)) Dziękuję:)   Ależ proszę. Też go lubię :) Dziękuję:)  
    • zmusiłeś mnie do zajrzenia do słownika - dzięki   ładny obrazek spotykany na terenie pradoliny Wisły, gdzie występuje bujna zieleń   pozdrawiam
    • I korki ma tranzytem od rana kanar. Do mety z nartami… kroki.
    • wspomnienie ładne   w tym roku organista, który roznosił opłatki usłyszał szczekanie psów, spytał ile jest - dwa  dołożył dwa różowe opłatki ale i tak zjadły je dzieci. Psy zajęły się kośćmi ze świńskich nóżek - były znacznie smaczniejsze   "Dom i ta rodzina wydają się skałą" która przetrwała okres zaborów właśnie z tej skały Polska powstała feniks odradza się wciąż z popiołu   właśnie dlatego i imię przyjaźni Niemcy wraz z Rosją pracują czynnie i za  pomocą różnych fundacji  pragną rozwalić polską rodzinę   Pozdrawiam  ps w Warszawie jakieś 1,5 miesiąca temu w Alejach Ujazdowskich sam widziałem stoisko z hasłami: "Pozbądźcie się rusofobi." "Rosjanin - Słowianin przyjacielem Polski!"
    • Ale ach jak mnie cieszy to odnajdywanie rozrzuconych rymów. Chyba ostatni o tym/smoków najbardziej się zapamiętuje. Dziś nie można już pisać normalnych wierszy. Bo takie tworzy sztuczna w ułamku sekund. I tak jak życie w niezwykły sposób nagle staje się tak przeraźliwie szybkie jak wystrzał pocisku, co pojęliśmy już po pokonaniu niezłych paruset kilometrów na bieżni, tak też i wierszo-listy o wszystkim co ludzkie, przypomina może już znaczki, które często przedstawiały jakąś serię zwierząt czy roślin zagrożonych, po latach wymarłych. Bardzo ładny znaczek. Dobór słów! Bo m Może Tobie się uda, kto wie :)       Bo może mniej polowania. Jakiekolwiek.   Pzdr

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...