Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wczoraj


Rekomendowane odpowiedzi

Wracając z wczoraj spotkałem ją.
Stała na deszczu myśląc, że może się zatrzymam.
Gdzieś tam leży ten świat dobrych ludzi,

którego nie znamy,
chodzimy zahipnotyzowani popołudniowym słońcem,
szukając przyjaciół.
Idąc z powrotem znów ją widziałem
dzwoniła do boga,
zresztą bez sensu…

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pan sobie kpi, a pomyślał Pan o tych, którzy nie znają języka angielskiego, ale za to dobrze władają arabskim, łaciną, swahili i japońskim? Może oni też zaczną dodawać swoje krzaczki? Mieszkamy w takim kraju, w jakim mieszkamy i chociaż na takich stronach powinniśmy dbać o czystość naszego języka.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pan sobie kpi, a pomyślał Pan o tych, którzy nie znają języka angielskiego, ale za to dobrze władają arabskim, łaciną, swahili i japońskim? Może oni też zaczną dodawać swoje krzaczki? Mieszkamy w takim kraju, w jakim mieszkamy i chociaż na takich stronach powinniśmy dbać o czystość naszego języka.


Oj, no rzeczywiście sobie trochę robię żarty:) W związku z tym należy to też tak potraktować, niestety Pan spojrzał na to zbyt poważnie.
Nie zmienia to faktu, że z zainteresowaniem bym przyjął inicjatywę założenia działu tłumaczeń wierszy zagranicznych autorów.

A poza tym jaki odsetek obywateli RP zna suahili? Znikomy, znikomy.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wiersz bardzo mi się podoba. Jest poruszający, lecz jednocześnie sprawia wrażenie "krzyku duszy" nad tym, co się dzieje. Nad ludzką niewrażliwością na cudzą krzywdę, brakiem wartości. Niestety, jest również znakiem obecnych czasów - czasów samotnego poruszania się wśród tłumów ludzi - zainteresowanych swym życiem, nie człowiekiem obok. Pozdrawiam i gratuluję

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wierszy jest zatrzęsienie,ale tylko niektóre są poezją.
    • bądź tu i zostań Nasze serca  spłoną czerwienią Ze mną poczujesz się jak w niebie Mamy ten  sam klucz  do naszych serc Nasza droga miłości jest taka sama kolorowy dom w kształcie serca Miłość buduje nasze życie Oglądamy zdjęcia z przeszłości Nie mają koloru , mają kolor miłości Dlaczego potrzebujemy skarbu , mamy siebie                                                                                              Lovej . 2025-01-14                 Inspiracje. Czy istnieje prawdziwa miłość
    • W drewnianej klatce, pod cieniem drzew, ptak śpiewał pieśń, co nie miała słów. Skrzydła złożone, niemal zapomniane, wciąż drżały w rytmie dawno przebrzmiałych snów.   Blask słońca wpadał przez kraty złote, rzucając cienie jak pajęcze sieci. Każdy promień – przypomnienie lotu, każdy dzień – więzieniem bez ucieczki.   Marzył o niebie, gdzie wiatr unosi, o wolnym błękicie, co nie zna dna, lecz skrzydła skurczone nie znały mocy, a pieśń w gardle zmieniła się w łza.   „Otwórzcie klatkę” – chciał krzyknąć światu, lecz głos zamilkł w gęstwinie liści. I tak trwał w ciszy, na skraju zmroku, pragnąc wolności, choć w niej mógłby zginąć.   Aż pewnej nocy, gdy księżyc zbladł, i cisza pożarła ostatni śpiew, klatka uchyliła swe drewniane wrota, lecz ptaka w niej już nie było – tylko cień.   Świt zastał klatkę pustą, jak wieko, które zamknęło w sobie ostatni sen. A wiatr poniósł pióro ku dalekim wzgórzom, gdzie niebo dotyka nieistnienia tłem.
    • @Laura Alszer   Usunąłem martwe teksty, to znaczy: bez polubień i komentarzy, zanim coś tutaj opublikuję (publikuję tylko tutaj, sporadycznie na Facebooku) - piszę najpierw na Wordzie (mam jeszcze rękopisy w Czarnej Teczce) i dopiero potem publikuję tutaj - po szlifie, jako uczeń publikowałem teksty w licealnym pisemku "Uważam, że...", bibliotekarskim "Sowa Mokotowa" i tygodniku "Tylko Polska", wydałem również tomik wierszy pod tytułem "Kowal i Podkowa" - można go zamówić w Archiwum Akt Nowych - trzeba po prostu napisać do wyżej wymienionego archiwum list elektroniczny lub iść bezpośrednio i zadać pytanie, jasne: wszystko mam zapisane na Wordzie - włącznie z "Czarownicą" - na profilu mam życiorys i dane kontaktowe, gdyby pani zechciała - mogę pani wysłać.   Łukasz Jasiński 
    • więc pielęgnuj piękną miłość co się rodzi jeszcze nie wiesz czy przypadkiem to nie chuć miłość wzniesie z ram codziennych wyswobodzi a chuć umrze zostawiając w sercu lód   pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...